Beste Beatrijs,
Vorige week stelde een bevriend echtpaar bij wie ik koffie dronk voor om een boterhammetje mee te eten. Ik liet me overhalen. Of ik misschien ook een kopje soep wilde. Wat voor soep? wilde ik weten. (Is die vraag trouwens tegen de etiquette?) Nou, hij had iets bijzonders, namelijk zalmsoep. Nooit van gehoord! Uit een blik of pak, daar wil ik af zijn. Hij reikt me een kop zalmkleurige soep aan, ik neem een hap en roep spontaan: ‘Getverdegetver!’ waarop ik hem de kop soep teruggaf. Mijn vriend en zijn vrouw reageerden licht verstoord, maar we kennen elkaar al veertig jaar, en onze vriendschap kan wel een stootje hebben.
Hoe kun je op een verantwoorde manier laten weten dat je een gerecht niet te pruimen vindt? Als ik iets niet echt lekker vind, eet ik het eigenlijk toch altijd op om de gastvrouw/heer niet voor het hoofd te stoten. Maar als ik van een gerecht walg, kan men toch niet van mij verlangen dat ik het opeet?
Weerzinwekkende soep
Beste Weerzinwekkende soep,
Informeren wat de pot schaft bij een spontaan aanbod om mee te eten is een wat ongepolijste reactie. Wat er precies op het menu staat zou niet de doorslag moeten geven voor een verlengd samenzijn. Op de vraag ‘Heb je zin om mee te lunchen?’ luidt het antwoord ‘ja’ of ‘nee’, al naar gelang de bezoeker behoefte heeft aan voortzetting van de gezelligheid.
Wanneer u iets aangeboden krijgt waarvan u van tevoren weet dat u het niet door uw keel kunt krijgen, kunt u het beleefd afwijzen. Stel dat u een afkeer van zuurkool hebt en de gastheer/vrouw biedt u zuurkool aan. U zegt dan: ‘Nee, dank je, voor mij geen zuurkool.’ Bij van tevoren geplande etentjes is het meestal niet eens nodig om woorden vuil te maken aan maaltijdonderdelen die u niet aanstaan. Het volstaat om de gevreesde gerechten simpelweg níet op uw bord te scheppen, c.q. onaangeroerd op uw bord te laten liggen in geval van plate service. Een goede gastheer/vrouw maakt geen aanmerkingen op het eetgedrag van de gast en zal ook geen gasten aansporen om hun bordje leeg te eten met het dreigement dat ze anders geen dessert krijgen.
Uitroepen van walging naar aanleiding van aangeboden voedsel zijn altijd verkeerd. U hoeft geen krachttermen te gebruiken om een gerecht af te wijzen. Na het proeven van de zalmsoep had u rustig kunnen reageren met: ‘Sorry, ik kan niet goed tegen deze smaak’ en u vervolgens kunnen bepalen tot de rest van het aanbod.
Beste Beatrijs en andere lezers.
Behept met een stevige Joodse achtergrond, diabetes en wat voedselallergieën en bovendien nogal vrienden vanuit andere geloofsrichtingen vind ik het niet meer dan vanzelfsprekend, dat gastgevers er rekening mee houden wat zij hun gasten – hoe spontaan dan ook – gaan aanbieden.
Je kunt je uiteraard beperken en alleen strikt gezonde “witte”, van christelijk komaf zijnde mensen in je huis toe te laten maar dat nou lijkt me een zeer ongewenste, zelfs zeer ongezonde beperking die bovendien van uitermate onfatsoenlijk gedrag getuigt.
Beste Sarah bat Yitzchak,
Deze vergelijking gaat niet op. Men mag van familie/kennissen/goede vrienden verwachten dat zij rekening houden met diëten/voedselallergieën en religieuze bezwaren tegen bepaalde soorten voedsel. Betreffenden zullen hiervan ook op de hoogte zijn.
In het ingezonden stuk gaat het om een gast die vrijwillig een onbekend gerecht proeft en vervolgens op een nogal infantiele en onbeleefde manier zijn afkeer duidelijk maakt. Dat kan dus anders, zoals Beatrijs schrijft.
als wij iemand te eten vragen, spontaan of afgesproken, in alle gevallen vraag ik of er iets is wat ze niet lekker vinden. Dat lijkt me normale gastvrijheid. als het een spontane uitnodiging is vertel ik wat we hebben en pas het aan als het iets is wat men niet lekker vindt. Zo voorkom je lastige situaties.