Beste Beatrijs,
Het lijkt wel steeds meer de gewoonste zaak van de wereld om afspraken op het laatste moment af te zeggen, of om veel te laat op een afspraak te komen, zowel op privé als zakelijk gebied. Voor mij voelt dit als het niet respecteren van andermans tijd. Spreek ik af om met klanten te (video)bellen, dan bellen ze gerust 20 minuten na onze geplande afspraak en al die tijd zat ik netjes naast de telefoon te wachten. Ze zeggen niet eens sorry! Zelfs mijn psycholoog heeft hier een handje van.
Met een goede vriendin afspreken betekent dat ze komt wanneer zij wil. Ze is zonder uitzondering minimaal een half uur te laat, maar vaak een uur. Of ze zegt op het allerlaatste moment af, terwijl ik mijn agenda voor haar vrij houd. Als ik tegen mensen zeg dat ik het niet waardeer dat ze te laat zijn of niet komen opdagen, lijkt het niet tot ze door te dringen. Moet ik me aanpassen aan de nieuwe maatschappelijke omgangsvormen? Wat kan ik doen?
Geen respect
Beste Geen respect,
Dit is dit geen nieuw verschijnsel, maar iets van alle tijden. Ook vroeger had je mensen die standaard te laat kwamen opdagen of anderszins slordig met andermans tijd omgingen. Het is heel moeilijk om daarmee om te gaan, omdat het vaak mensen zijn die last hebben van een uitstelsyndroom: ze zijn ambitieus, plannen hun agenda vol met taakjes, maar doen dat op een onrealistische manier en beginnen nooit op tijd. Enfin, dat is verder uw probleem niet. U vraagt zich af wat u hiertegen kunt doen. De meeste mensen gaan trouwens wél zorgvuldig om met hun afspraken. Uw klacht, hoe vervelend ook, betreft uitzonderingen.
Geef lik op stuk!
De belangrijkste remedie is, zoals meestal: ‘lik op stuk geven’. Zeg van tevoren tegen uw vrienden en vriendinnen, uw psycholoog en uw klanten dat u voortaan een kwartier (of tien minuten – wat u een redelijke termijn lijkt) zult wachten bij een afspraak en dat u daarna iets anders gaat doen: naar huis of naar de bioscoop of wat dan ook. U hebt eenvoudig geen zin meer om uw tijd te verdoen aan wachten en u gaat het ook niet meer doen. Als u uw dreigement uitvoert en inderdaad ervan doorgaat na een kwartier, zullen ze waarschijnlijk proberen om zich beter aan de afgesproken tijd te houden. Zo niet, dan bent u in ieder geval de frustratie van uw eigen tijdverlies kwijt.
Als er regelmaat inzit, iemand is bijvoorbeeld standaard een half uur te laat, dan kan er gewoon een half uur eerder afgesproken worden. Is diegene zonder het te weten precies op tijd.
Haha ik herken dit. Ik had ook 2 van zulke vriendinnen. Ga ik niet meer mee om. Op een gegeven moment spraken we steeds later af, maar dan nog kwamen ze te laat. En.. zonder sorry te zeggen, want ze hadden geen reden. Vreselijk. Daar ben ik nu van af. Vraag je af of je dit wil voor jezelf. Er zijn genoeg anderen, sterkte ermee.
Ik kan me natuurlijk vergissen, maar ik heb het idee dat mensen wel degelijk meer dan vroeger slordig met afspreken en afspraken omgaan. Vrijheid blijheid. Toch een beetje egocentrisch en een veeg teken niet van hen op aan te kunnen. En slecht agendabeheer wellicht.
Misschien is het een oplossing om bij notoire telaatkomers zelf het initiatief te houden door de afspraak te maken dat jij op die en die tijd (video)belt en dat jij zo en zo laat voor de deur staat.
Het kan ook helpen om de betreffende persoon een half uur van tevoren te bellen om te vragen of hij/zij niet vergeten is dat jullie om half een een lunchafspraak hebben.
Verder kun je het leven voor jezelf een stuk gemakkelijker maken om de afspraken wat flexibeler te maken door een marge in te bouwen. “Laten we afspreken tussen tien en half elf.”
Op die manier geef de telaatkomer wat speelruimte en zit jij je niet te ergeren want het is wel zo dat veel mensen ontzettend slecht zijn in wat we tegenwoordig op zijn goed Nederlands “time management” noemen.
Je hoeft niet eens te verantwoorden wat je daarna gaat doen, dat gaat ze niet aan. Een vage reden is ook prima. Of dat je tot x uur tijd voor ze hebt. Kwestie van opvoeden. Ik woon al 25 jaar in Spanje, waar het in de volksaard zit (wel steeds minder) om niet op tijd te komen en heb mijn weg erin gevonden zonder pinnig te doen.
Standaard te laat komen is respectloos. Ik zelf vraag altijd aan die mensen of ze ook te laat van uiz vertrekken als ze met de trein of vliegtuig gaan. Tuurlijk niet, want dan is het belangrijk anders missen ze de trein of het vliegtuig. Ik gef dan aan dat ik blijkbaar niet belangrijk ben want bij mij komen ze standaard te laat. Die opmerking schiet vaak even in het verkeerde keelgat maar ze denken er toch wel over na. Bovendien geef ik aan niet langer dan 10 minuten te wachten en dan ga ik iets leuks voor mezelf doen. Heeft bij veel mensen geholpen. Helaas niet bij iedereen maar die komen dan ook voor een gesloten deur.
Een bekend probleem.
Bij een gesprek met een klant, heb je een bepaald tijdslot. Bijvoorbeeld van 10:00 uur tot 11:00 uur. Bellen ze een half uur te laat, dan hebben ze nog een half uur over. Zo is het hun probleem, niet uw probleem.
Een andere oplossing met belafspraken is dat u zelf opbelt en niet hen laat bellen. Zo houd je de regie.
Of de afspraak een half uur vroeger stellen dan de eigenlijke begintijd, wat iemand al suggereerde.
Sommigen mensen hebben een slecht tijdbesef, er zit niet altijd opzet achter. Dat wil niet zeggen dat u zich in bochten moet wringen.
Een ruimere tijdmarge is een aardig idee als je nog niet zoveel klanten hebt. Als je agenda vol zit, is het minder handig.
Mijn ervaring: direct iets van zeggen bij de eerste keer en dan sancties: na een kwartier wachten weggaan of iets anders gaan doen, dus de houding van: jouw kans is verkeken.
In mijn lespraktijk in jaren een keer meegemaakt, dat ouders/kinderen twee keer zonder afzeggen niet op een les verschenen. Toen was het klaar voor mij, nieuwe leerling geplaatst. Heb nooit enige uitleg noch excuses gehad, geen reactie.
Maanden later kwam mij ter ore dat ouders nog boos op mij waren, het zij zo, hun probleem. Deze houding getuigt voor mij juist van zelfrespect, ook voor mijn tijd en inzet.