Beste Beatrijs,
Voordat de coronacrisis zich voordeed, was ik (man, 45) al niet blij met mijn baan, maar ik hield het vol, omdat we bezig zijn met een huis kopen en de auto nodig hebben voor familiebezoek en andere uitjes. Nu werk ik al weken (veel minder hard) vanuit huis en doe vrijwilligerswerk in de instelling waar mijn partner werkt. Voor hem is er weinig veranderd. Ik geniet met volle teugen van de rust in de natuur, het werk in de instelling, de lege agenda, de sleur van het normale dagelijkse leven. Ik zie vreselijk op tegen de tijd dat ik weer naar mijn werk moet en alles weer van voren af aan begint. Ik heb ingezien wat wij aanrichten met ons luxe bestaan als burgers van Nederland. De herrie, de vervuiling, de onrust, de verplichtingen. Moet ik daar weer in mee gaan en me aanpassen? Wat vindt u?
Post-corona leven
Beste Post-corona leven,
Ik heb hier niet zo’n mening over. Het belangrijkste punt lijkt me geld oftewel de huishoudportemonnee van u en uw partner. Als uw inkomen grotendeels wegvalt, zullen bepaalde ambities (waaronder het kopen van een huis) de mist in gaan. Een teruggeschroefd bestedingsniveau zal nog wel meer consequenties hebben.
Is uw partner het daarmee eens? Vindt hij het wel best dat u een soberder bestaan wil leiden? Of zal hij het vervelend vinden dat hij voortaan degene is die het geld binnen brengt, terwijl u ontspannen geniet van de rust in de natuur en wat vrijwilligerswerk doet? Overleg met uw partner en bepaal samen met hem hoe een goede toekomst er voor u beiden uit zou kunnen zien. Misschien moet u een andere baan zoeken, die minder stress geeft. Misschien kunt u inderdaad met werken ophouden. Er is van alles mogelijk, maar u en uw partner moeten het wel eens zijn over een verstandige aanpak.
Wij zaten in een positie Die iets lijkt op die van u. Echter, na lange tijd hierover te hebben gesproken met mijn partner hebben we de knoop doorgehakt en zijn allebei gestopt met werken en heb ik gebruik kunnen maken van vervroegde uittreding. Dat is geen vetpot maar alle voordelen wogen zwaarder dan de nadelen. Gezondheid, tijd voor elkaar, onze hond, kosten en kilometers aan de auto, tijd voor vrienden. Wij leefden enkel om te werken. Het was voor mij best moeilijk. Verliezen van status omdat ik niet werk, zal ik dan parttime gaan werken etcetera. We hebben hier ruim de tijd voor genomen en mijn partner liet mij vrij in mijn keuze. Nu, maanden later, ben ik hartstikke blij. Ik kan fietsen, wandelen, een nieuwe taal leren, brieven schrijven aan familie en vrienden, de stamboom uitbreiden en zoveel meer. Heel veel succes!
Ik had hetzelfde gevoel over de indeling van mijn leven en heb alles opgeschreven en gekeken waar ik (grote of kleine) aanpassingen kon doen.
Het werd mij bijv. duidelijk dat sommige vrienden/kennissen echt niet lollig zijn om mee om te gaan en vrij veel stress veroorzaken en energie wegzuigen.
Anderen zijn acceptabel of gezellig en kan ik nog eens mee uitgaan.
Ik ga nu proberen die grenzen nog wat strakker te bewaken. Het is niet altijd alles of niets, maar je kunt wel even goed noteren wát hetgeen is waar je tegenop ziet en of je het broodnodige van het werk ook op een andere manier kunt krijgen.
Ook ik heb de corona-tijd ervaren als een oase van rust in een druk bestaan. Nu zijn de meeste van mijn activiteiten weer begonnen en heb ik het (in mijn beleving, niet echt!) drukker dan ooit. Iets wat mij niet bevalt. Deze vreemde tijd heeft mij wel duidelijk gemaakt wat mijn prioriteiten zijn. Sommige dingen zijn min of meer onvermijdelijk, zoals geld verdienen, maar alle andere zaken houd ik rustig tegen het licht om te bekijken of ik die nog wel zo belangrijk vind. Ik wil me niet zonder nadenken automatisch laten meetrekken in de hectiek van vroeger. Zo levert deze crisistijd mij nog iets op: een bewuster leven.
Of de gulden middenweg: minder werken. Ik ben alleenverdiener en werk 32 uur per week Ik kan daar prima van rondkomen. Natuurlijk verdiende ik meer geld toen ik 40 uur werkte, maar heb het nu veel fijner met meer tijd en minder geld. En als uw partner genoeg verdient om samen een fijn leven te hebben, en het prima vindt dat u huisman wordt, waarom dan niet? HIj krijgt dan dan ook minder druk, omdat hij geen huishoudelijke taken meer hoeft te doen na zijn werk (dat kunt u immers makkelijk alleen af in de 40u dat hij werkt).
Win-win!