Beste Beatrijs,
Vanwege mijn werk als junior consultant kom ik (man, eind twintig) bij verschillende bedrijven over de vloer, meestal voor een of twee weken. Ik leer de mensen oppervlakkig kennen en krijg bij de lunchpauzes ook vragen over mijn familie, achtergrond, waar ik woon en hoeveel vierkante meter mijn huis is. Op zich geen rare vragen, maar toevallig beschik ik mede dankzij een schenking en lening van mijn ouders over een appartement van een behoorlijke omvang. Veel groter en duurder dan je zou verwachten voor iemand van mijn leeftijd. Ik vind vragen naar mijn woonsituatie vervelend, omdat de waarheid jaloerse blikken en vooroordelen geeft, wat de werksfeer niet bevordert. Hoe los ik dit correct op?
Er te warmpjes bij zitten
Beste Er te warmpjes bij zitten,
De vragen worden gesteld door passanten in uw leven, begrijp ik. Het zijn geen collega’s met wie u jarenlang te maken hebt, maar mensen met wie u kortstondig samenwerkt en van wie u daarna weer afscheid neemt. Het is hoe dan ook niet gepast om indringende vragen naar iemands financiële omstandigheden te stellen en bij kortdurende werkrelaties slaat het helemaal nergens op, dus u hoeft daar niet naar eer en geweten antwoord op te geven. U kunt allerlei slagen om de arm houden en alleen uw woonplaats noemen zonder er verdere details bij te geven. U kunt desgevraagd het aantal vierkante meters waar u over beschikt halveren, balkons, dakterrassen, kookeilanden en inloopdouches verzwijgen. U kunt zeggen dat u huurder bent of dat u op een tijdelijk adres woont. In het algemeen is het niet raadzaam om te liegen over uw woonsituatie, maar tegenover mensen met wie u maar heel kort van doen hebt en van wie u vermoedt dat ze verkeerde conclusies trekken en u in een bepaald hokje zullen plaatsen, is het de simpelste manier om ze van uw nek af te halen.
Heel bijzonder mbt de gedetailleerdheid van de vragen. Is er sprake van een gebrek aan gespreksonderwerpen dat uit armoede hier maar dieper op ingegaan wordt? Of triggert uw eerste antwoord dusdanige nieuwsgierigheid dat men door blijft vragen? Antwoord dat u in een leuk appartement /huisje in plaats x woont en vervolgens vragen” waar woont u?” Stel de ander vragen en laat de ander aan het woord, gegarandeerd zal de ander de aandacht zeer op prijs stellen.
ik vind het nogal vreemd om te vragen hoeveel vierkante meters je appartement heeft. im zou het niet eens weten als iemand dat vraagt. kun je niet gewoon zeggen dat je een appartementje hebt en als ze dan naar de meters vragen zeggen ‘poeh moeilijke vraag… uhhh… geen idee, op hoeveel vierkante meters woon jij dan?’