Beste Beatrijs,
Vorig jaar overleed mijn vader vrij plotseling, waardoor mijn tachtigjarige moeder na 56 jaar huwelijk alleen is komen te staan. Ze was sterk afhankelijk van mijn vader, omdat ze beginnende Alzheimer heeft. In de eerste weken na het overlijden hebben wij, de drie kinderen, haar bij toerbeurt iedere dag opgehaald en na het avondeten weer teruggebracht. Inmiddels heeft ze een paar uur per dag thuiszorg, maar desondanks verwacht ze dat er iedere dag iemand van de kinderen of aanhang komt of haar ophaalt. Mijn beide broers vinden dat we onze moeder niet alleen mogen laten en zijn er vrijwel iedere dag. Ze wonen bij haar in de buurt. Mijn man en ik wonen 30 kilometer verder weg en kunnen dat niet vanwege werk en een druk gezin. Zelf rijd ik geen auto en ben hiervoor afhankelijk van mijn man. Op zondagen haalt hij mijn moeder op en brengt haar ’s avonds weer thuis. Er is nu wrijving met mijn broers die vinden dat ik me niet genoeg inzet. In hoeverre moeten wij als dochter/ schoonzoon ons eigen leven en bezigheden totaal omgooien voor een hulpbehoevende ouder?
Als moeder het niet meer redt
Beste Als moeder het niet meer redt,
Iemand van tachtig die aan beginnende dementie lijdt kan inderdaad niet alleen gelaten worden. Daar hebben uw broers gelijk in. Er moet snel een oplossing voor uw moeder komen en meer thuiszorg is geen oplossing. Zij brengt nu haar dagen gedeeltelijk door bij uw broers, maar u woont verder weg, rijdt geen auto, hebt een baan en een gezin. U kunt haar niet voortdurend halen en brengen. Bovendien is zij dan ’s nachts alsnog alleen thuis, iets wat voor een alzheimerpatiënt echt akelig is. Als niemand van haar kinderen haar permanent in huis kan/ wil nemen, zal zij opgenomen moeten worden in een zorginstelling. Ik raad u en uw broers aan om met de huisarts van uw moeder te spreken en een indicatie hiervoor aan te vragen, zodat u de procedure in gang kan zetten. Ook als alle seinen op groen staan, kan het nog een tijd duren, voordat er ergens een plaats komt, want er zijn natuurlijk wachtlijsten.
In de tussentijd raad ik u aan om voor de dagen dat u door uw broers geacht wordt voor uw moeder te zorgen, gezelschap voor haar in dienst te nemen. Dat is uitdrukkelijk iemand anders dan een thuiszorgwerker. Een gezelschapsdame of -heer bekommert zich om de patiënt in sociaal opzicht. Hij/ zij gaat wandelen, voert gesprekken, doet samen boodschappen, drinkt thee – enfin zorgt ervoor dat de patiënt zich niet bang of eenzaam voelt.
Ik raad u aan contact op te nemen met een casemanager dementie via de huisarts of wijkverpleegkundige van uw moeder. Hij/zij ondersteunt bij lastige beslissingen en helpt bij het aanvragen van een langdurige zorg indicatie. Er is vaak meer mogelijk in de thuissituatie dan u denkt voordat de stap naar een verpleeghuis onvermijdelijk wordt.
Het lijkt me echt naar voor u om de kans te lopen op elk ongewenst moment opgetild te worden. Het is onbeschoft! Zeker als er ook bij gelachen wordt. Zo’n onbeschoftheid moet echt afgestraft worden. Direkt bij iedereen met dit soort gedrag. Geen aarzeling! Het is pestkoppengedrag. Behalve natuurlijk als uw veiligheid in het geding komt. Ik denk dat ik mezelf in uw situatie wat strategieën aan zou leren. Bij sommigen zou ik de haren, kraag of zoiets vastpakken. Die gaan dan mee naar boven. Tip van Beatrijs is ook handig. Belangrijk is dat u genoeg zelfvertrouwen heeft om een reactie te geven. Ik heb dit optilgedrag in mijn omgeving zien gebeuren. Ik vond het nodeloos kwetsend. Ik hoop dat u een paar goede tips krijgt. En ik wens u sterkte, kracht en lol om de creatieve oplossingen, die u gaat bedenken.
Alzheimer is een progressieve ziekte. Het valt alleen niet goed te zeggen hoe snel de achteruitgang bij je moeder zal gaan. Jullie hebben iemand nodig die met jullie mee kan denken en met name die vooruit denkt. Het is niet slim om te wachten tot de situatie uit de hand loopt. Je kunt niet zomaar op de wachtlijst voor een verpleeghuis bijvoorbeeld daar is een indicatie uit de Wet Langdurige zorg voor nodig. Dat kun je zelf aanvragen of een wijkverpleegkundige of casemanager dementie. Die laatste is heel goed in het begeleiden in de thuis situatie van mensen met dementie en hun mantelzorgers. Vraag dit na bij de huisarts of thuiszorg. Wellicht heeft de thuiszorg organisatie waar ze nu hulp van heeft ook wel een casemanager dementie.
Dat kon nog wel eens tegenvallen, die indicatie. Zo te lezen is moeder nog veel te “goed”, je moet flink dement zijn vóór je wordt geacht niet meer alleen te kunnen wonen. En als er familie (zoons) in de buurt is, wordt aangenomen dat deze het wel kunnen opvangen, dus ik verwacht niet heel snel een oplossing. En al helemáál niet als moeder in huis wordt genomen… Dan is de urgentie eraf. Niet aan beginnen, hoe hard het ook klinkt. De zorg wordt alleen maar meer en zwaarder.
Iedere zondag halen en brengen is al heel goed van u. Ik twijfel om aan te raden oma iedere keer het hele weekend op te halen; u moet ook denken aan uw kinderen en uw gezin! Ieder weekend oma in huis is ook voor hen niet niks!
Beatrijs’ oplossing lijkt ideaal, maar je bent zó € 25 per úúr kwijt…
Ik hoop dat er snel een plekje voor haar beschikbaar is.
De beginnende Alzheimer is hier niet alleen het probleem. Ook de verwachtingen en communicatie tussen de familieleden. Deze familie heeft het “ zorgen naar vermogen” nog niet uitgevonden. Respect voor wat ieders mogelijkheden zijn lijkt er niet te zijn. Hoe lang het dementie proces duurt weet je niet vooruit, maar 7 jaar is zeker niet uitgesloten en wellicht langer. Het is bekend dat er nog lang, met hulp, thuis gewoond kan worden. Een samenwerking tussen professionele hulp en familie is gewenst om het vol te houden voordat de persoon in kwestie evt wordt opgenomen. De klassieke misser om moeder na overlijden van vader te pamperen werd gemaakt. En nu verwacht moeder dat dit doorgezet wordt. Je kunt het haar niet kwalijk nemen. Beste familie verdiep je met een case manager in het zorg proces, respecteer elkaars mogelijkheden, kijk naar alternatieven voor bijvoorbeeld de vakantie periodes, zorg goed voor jezelf. Moeder heeft niets aan overbelaste kinderen en hun aanhang.