Beste Beatrijs,
Jaren geleden zijn mijn vrouw en ik begonnen met geld sparen voor onze zoon die toen twee jaar was. Bedoeld voor als hij volwassen is en iets extra’s nodig zou hebben. Het geld hebben we op een aparte rekening gestort op zijn naam met ons als wettelijk waarnemer. Nu is hij bijna achttien jaar en krijgt hij beschikking over de spaarrekening. Het is intussen een fors bedrag (45.000 euro) en hij heeft ook nog geld van grootouders geërfd. Tegelijkertijd is onze eigen financiële situatie de laatste tijd flink achteruit gegaan en teren wij fors in op ons eigen spaargeld. Onze zoon weet niet dat wij voor hem gespaard hebben. Wij zouden (een deel van) het voor hem gespaarde geld van zijn rekening af kunnen halen om in ons eigen beheer te houden, maar het voelt niet goed: dit hebben wij voor hem bestemd. Hij gedraagt zich goed en verantwoord. Anderzijds zijn we bang dat wij zelf de komende jaren geld te kort gaan komen. Wat vindt u?
Spaargeld voor zoon
Beste Spaargeld voor zoon,
Het is niet verstandig geweest om een spaarrekening voor uw zoon aan te leggen die op zijn naam staat. Als hij achttien wordt, krijgt hij daar automatisch de beschikking over en 45.000 euro is niet alleen veel te veel voor een 18-jarige, maar hij moet er ook nog eens belasting over betalen. Omdat de rekening op uw zoons naam staat, mag u als ouders/ zaakwaarnemers niet met het geld doen wat u wil. Als u zelf over dit spaargeld wil kunnen beschikken, zult u deze constructie moeten opheffen. Om de consequenties hiervan te overzien raad ik u aan om een financieel adviseur te raadplegen. Speel daarnaast open kaart met uw zoon, bespreek uw financiële probleem en stel voor om het bedrag dat u voor hem gespaard hebt eraf te halen en terug te storten op uw eigen spaarrekening. Wat er op uw zoons spaarrekening blijft staan en waar hij vanaf z’n 18de over kan beschikken, is alleen het bedrag dat hij van zijn grootouders heeft geërfd. Spreek met uw zoon af dat u het geld dat u voor hem gespaard hebt zult aanwenden voor zijn studie of vervolgopleiding. Daar zou u toch geld aan kwijt geweest zijn, want voorlopig is uw zoon nog niet financieel zelfstandig. Misschien is het gespaarde bedrag voldoende om zijn hele studie te bekostigen. Dan hoeft u zich nergens schuldig over te voelen. Blijf ervan af voor uzelf, tenzij u de financiële bodem van uw bestaan bereikt.
De keuze voor een rekening op naam van de zoon is gemaakt. Met de voor- en nadelen vandien, die zijn ooit overwogen en dat kun je niet alsnog onverstandig noemen. De zoon gedraagt zich goed en verantwoord. Wat is dan het probleem? Waarom zou hij als achttienjarige geen geld mogen hebben? Bovendien, de ouders zijn geen goede bewindvoerders als zij geld van de rekening van de zoon voor eigen gebruik opnemen. De zoon lijdt daardoor schade die hij op zijn ouders kan verhalen. Het is vervelend voor de ouders dat zij fors op hun eigen spaargeld interen, maar dat is geen reden om de zoon zijn geld af te pakken. Als de ouders bijstand aanvragen terwijl hij deel uitmaakt van het huishouden van zijn ouders ontstaat een andere situatie. Dan moet eerst zijn vermogen (zowel de schenkingen van zijn ouders als de erfenis van zijn grootouders) gebruikt worden voor het huishouden, tot de grens van het toegestane vermogen van het huishouden is bereikt. Kortom, laat de zoon rustig achttien worden en laat hem beschikken over zijn rekening met het spaargeld en de erfenis, dan kan hij zelf goede en verstandige keuzes maken. Alles in openheid, het klopt al niet dat de zoon niet eens weet dat hij een eigen rekening heeft. Inpikken van het geld van de zoon is in ieder geval geen correcte moderne manier.
Dat geld maar vlug zekerstellen in uw eigen beheer!
Het is uw geld, en u mag beslissen om er langer het beheer over te houden.
Ongeacht uw bedoelingen van toen, want daar mag u gewoon op terugkomen.
U kunt (een deel van) het geld altijd nog, voorzover uberhaupt nodig, en naar uw eigen inzicht of in goed overleg, ten goede laten komen aan het welslagen van uw zoon.
Ik snap uw gewetensnood, maar het is uw geld, nog wel.
Eens met Beatrijs. Ouders teren FORS in op hun vermogen dus er gaat iets niet goed. Dit terwijl zoon op zijn 18e misschien wel meer dan een halve ton op zijn rekening krijgt. Al vraag ik mij af hoe hij rechtstreeks geld van grootouders kan erven. Dat gaat meestal via de kinderen naar de kleinkinderen.
Opvoeden kost ouders zo al 100 duizend euro per kind, daarna en daarom nog even de armoe in gaan lijkt me niet eerlijk. Dus room er maar iets vanaf.
Andere optie, geef hem het geld wel en geef gelijk aan dat het daarmee klaar is qua ondersteuning. 18 jaar is wel vroeg maar het is wel duidelijk. Dus geen geld meer voor studiekosten, kamerhuur enz. Van dat geld kan hij immers goed vier jaar naar een hogeschool of universiteit en als hij niet studeert later voor een aanbetaling van een koophuis oid. Scheelt u enorm veel aan uitgaven de komende jaren wat gelijk staat aan wat u nu tekort komt. En u ‘pakt niets af’ zoals de schrijver hierboven meent te moeten aan geven. En waarom een kind geld geven als hij al meer heeft dan zijn ouders?
Voordat hij 18 jaar wordt, zou u het volgende kunnen overwegen: hij krijgt een bepaald bedrag ineens, en vervolgens een periodieke jaarlijkse uitkering. Het bedrag ineens kan hij naar eigen inzicht besteden. U schrijft dat hij een goed verantwoordelijkheidsgevoel heeft, maar mocht het “verkeerd” aflopen, dan is niet het hele bedrag verloren.
Hopelijk helpt dit u om een juiste beslissing te maken.