Beste Beatrijs,
Een maand of vier geleden heb ik (man van 60) een leuke, iets oudere vriendin getroffen. We hebben geen relatie, maar noemen het vriendschap-plus. Reden: ze is niet verliefd op mij, maar vindt mij leuk en aardig. Wanneer het haar schikt is ze in het weekend bij mij. We hebben het dan fijn met elkaar en hebben een goede verstandhouding op nagenoeg alle vlakken van het leven, ook op seksueel gebied.
Wat er bij mij schuurt: ik heb haar gevraagd waarom ik niet eens bij haar thuis mag komen in plaats van dat zij altijd naar mij reist (120 km). Zij zei toen dat de buren alles zien en ze wil geen geroddel over een vreemde man die zijn auto in de straat parkeert. Nu ik haar langer ken, weet ik dat er naast familie en vriendinnen ook collega’s bij haar over de vloer komen die volgens mij ook ‘vreemden’ voor de buren zullen zijn. Ik heb gevraagd of ze iets voor mij verbergt, maar dat ontkent ze. Ze geeft gewoon geen verklaring waarom ik niet in haar huis welkom ben. Als ik het ter sprake breng, ontstaat er een negatieve sfeer en de laatste keer zei ze dat ze zou stoppen met bij mij komen, als ik hierover bleef zeuren. Moet ik het maar accepteren?
Er wringt iets
Beste Er wringt iets,
Als uw plus-vriendin alleen bij u over de vloer wil komen en nooit met u bij haar thuis wil afspreken, kan dat maar één ding betekenen: uw vriendin schaamt zich. Die schaamte kan voor zichzelf zijn (zij is misschien een hoarder of haar huis is een smerige bende) of voor u. Zij noemt als argument ‘de buren’ oftewel: ‘Wat zullen die wel niet denken?’ In een prettige relatie (al dan niet met seks – dat is niet relevant) houdt men zich niet bezig met de vraag wat de buren ervan zullen vinden. Dan heeft iemand gewoon afspraken met mensen die langskomen, van wie er mogelijk wel eens eentje blijft overnachten. Doorgaans interesseert het buren niet met wie de buurvrouw zoal omgaat.
Als uw vriendin wel andere mensen ontvangt in haar huis, alleen u niet, kan dat niet aan de buren liggen (dat zal maar een detail zijn) – het is erger: zij wil niet dat u haar familie, vrienden of kennissen ontmoet. De beste manier om zo’n ontmoeting te voorkomen is natuurlijk om ervoor te zorgen dat u nooit in haar privédomein verkeert. Uw vriendin wil u op geen enkele manier integreren in haar dagelijkse leven. Dit is een akelige manier van een relatie onderhouden. Zelfs een gewone vriendschap (zonder seks) is al vervelend, als het een vriend niet is toegestaan om eens iemand uit de vriendenkring van de ander te ontmoeten. Uw vriendin brengt harde grenzen aan in haar leven, waarbij u achter een schot zit, zorgvuldig afgeschermd van de rest van haar sociale contacten. Dat is een onplezierige relatie. Stuur haar de laan uit.
Nou, dit vind ik wel erg zwart-wit. Ik kan me er best iets bij voorstellen dat iemand wat moeite heeft om een vriend plus te mengen met de rest van het privé leven… Daar kan wat schaamte achter zitten (nergens voor nodig, maar wel te begrijpen!) of een angst dat anderen het veroordelen als ze erachter komen (waarschijnlijk onterecht, maar angst is niet rationeel). Ik zou het gewoon accepted voor de time being. En wie weet komt ze er met een paar maandjes zelf nog eens op of komt het anderszins ter sprake.
Nou buren zijn soms wel degelijk nieuwsgierig. Elke x als ik hier iemand uit nodig van het andere geslacht, dan keijg ik van de buurvrouw te horen of ik een nieuwe vriend heb ?
Ik denk dat de reden veel simpeler is: deze vriendin woont niet alleen. Ze heeft een man/partner. Briefschrijver schrijft zelf dat ze langskomt als “het haar schikt”. Ik denk dat ze dan een smoes/excuus verzint voor haar man/partner om een dag/nacht weg te blijven (uitje met vriendin, bezoek aan kennis, reünie van school, noem maar op). Uiteraard kan ze u, als haar amant, dan niet thuis ontvangen, waar de van niets wetende man/partner immers in het ongewisse moet blijven van haar escapades. Daarom vindt ze het ook wel handig dat briefschrijver op 120 km afstand woont, want de kans dat hij dan opeens spontaan voor de deur staat (ik was toevallig in de buurt en kom even op de koffie) is dan nihil. Zet er een punt achter, want dit leidt tot niets, of zelfs mogelijk tot vervelende situaties wanneer haar man/partner door dom toeval achter haar romance komt.
Ik heb zelf lang geleden in zo’n situatie gezeten al was het dan geen vriendschap plus maar echt daten om te kijken of een relatie mogelijk was. De reden dat ik steeds een enorm eind naar hem toe reed en hem niet wilde ontvangen in mijn huis was helemaal niet zo ingewikkeld; hij had alles voor elkaar, zeer goede baan, prachtig vrijstaand huis en een schoonmaakster. En dat was allemaal erg belangrijk voor hem. Om dat laatste vond ik het moeilijk om hem te laten zien hoe ik woonde; in een flat in een armoedige wijk. Mijn inrichting was een allegaartje van gekregen spullen die niet met elkaar matchte. En spullen van de kinderen. Vrolijke kleurtjes op de muren om het nog een beetje gezellig te krijgen. Schoon was het wel en ik was geen hoarder. Ik was bang dat hij direct op me neer zou gaan kijken als armoedzaaier als hij dat zou zien, En ja, ook hij begon na enkele maanden aan te dringen dat hij eens bij mij op visite wilde komen en dan gooide ik het maar op de kinderen. Uiteindelijk heb ik het contact verbroken en precies om zijn materialisme en arrogantie dat gewoon totaal niet bij mijn karakter past.
Gepokt en gemazeld door 60+ jaar leven. Vier maanden pas. Uw plus-vriendin zal hier een (misschien zeer persoonlijke) reden of redenen voor hebben. Is het zo belangrijk? Leeft er in haar woning misschien nog een ex-geliefde voort? Geef het gewoon de tijd. Maak er voorlopig geen punt van en wees blij dat ze graag bij u is en: u zelf niet zover hoeft te reizen. De tijd brengt wijsheid en wellicht het grote geluk.
Sinds ik dit las een week geleden loop ik rond met de verbazing over de strekking van dit stukje. Zoiets kan m.i. alleen opgeschreven en geadviseerd zijn door iemand die nog nooit de narigheid in dating-land heeft meegekregen. Van stalkers (als je een punt zet achter een relatie) tot mensen die thuis door je privédingen heengaan, en daar extern niet-discreet mee omgaan. Ik raad iedere vrouw aan om tien keer na te denken om iemand achter haar voordeur binnen te laten. Begin er niet aan als je nog niet 100% zeker bent dat je met iemand echt verder wil. Als dat het einde betekent van een relatie-in-de-dop, dan is dat maar zo. Laat je nooit emotioneel chanteren. Je eigen veiligheid staat altijd voorop.
Er is wel iets voor te zeggen als iemand niet zomaar iedereen thuis wil ontvangen. Uit persoonlijke ervaring weet ik dat veel mensen met allerlei suggesties komen zodra ze over de drempel stappen, over verbetering van het interieur of kluswerk. In het allerergste geval bieden ze aan om een handje te helpen. En natuurlijk kan je huis helemaal aan kant zijn, maar het kleinste foutje wordt opgemerkt, zoals een miniem spinragje in de bijkeuken. Een typisch geval van Dutch directness.
Als dit de reden is dat de schrijver het perceel van zijn vriendin niet mag betreden, dan is het wellicht een goed idee om er luchtig over te doen.
Misschien heeft deze vrouw ook (volwassen) kinderen, en, ik spreek opnieuw uit ervaring, die staan niet altijd te juichen als ze merken dat mama of papa een relatie heeft. Het heeft te maken met onuitgesproken gevoelens van loyaliteit jegens de andere ouder, en angst dat er een huwelijk van zou kunnen komen, wat consequenties heeft voor de te verwachten erfenis. Ook daar kunnen alle betrokkenen overheen groeien. Het heeft z’n tijd nodig.
Let op het zinnetje ‘ ze is niet verliefd op mij’. Ga je een man op wie je niet verliefd bent aan iedereen voorstellen? Meneer is gewoon haar geheime minnaar.