Beste Beatrijs,
Mijn man en ik zijn enthousiaste fietsers. Nu wil hij mij een nieuwe fiets geven, het neusje van de zalm, maar heel erg duur. Ik heb een proefritje gemaakt en de fiets rijdt fantastisch. Mijn man vindt dat ik dit cadeau waard ben. Hij zit niet krap bij kas, maar zeker ook niet ruim. Eigenlijk heb ik geen nieuwe fiets nodig. Als ik dat wel vond, had ik hem zelf gekocht. Ik heb minder geld dan hij, maar kan het wel betalen. Wat zal ik doen: dit cadeau afslaan, de fiets toch maar zelf betalen, of dit geschenk me laten welgevallen? Die laatste mogelijkheid voelt een beetje ongelijkwaardig (huis en huishouden doen we helemaal fifty fifty).
Dure fiets
Beste Dure fiets,
Gulheid toont zich niet alleen in vrijgevigheid, maar ook in kunnen ontvangen.
Uw man, met wie u samenwoont, een huishouden en ander lief en leed deelt, heeft bedacht dat hij u een substantieel cadeau wil geven. Om financiële redenen overweegt u om dit niet aan te nemen. Indirect luidt uw boodschap: zelfs mijn liefhebbende echtgenoot sta ik niet toe mij blij te maken met een prijzig cadeau. Overdreven cadeaus zijn uit den boze, geschenken moeten in principe in gelijke munt terugbetaald kunnen worden en niemand mag bij de ander in het krijt staan – dat is uw grondhouding. Maar niet alles wat er om gaat in een huwelijk heeft een afgepast gelijke financiële inzet nodig. Uw man mag best wat meer krentenbollen eten uit de gemeenschappelijk aangeschafte voorraad dan u. Door het cadeau met vreugde te ontvangen omhelst u uw man. Door het cadeau af te slaan geeft u hem een tik op z’n neus. Gulheid toont zich niet alleen in vrijgevigheid, maar ook in kunnen ontvangen. Doe niet zo moeilijk en ga lekker samen met uw man erop uit op uw nieuwe fiets.
Sorry hoor, maar hier maakt juist Beatrijs onderscheid tussen zijn uitgaven en de hare! Hoezo in het krijt staan..
In onze relatie is geld gezamenlijk bezit en zowel mijn man als ik zijn het erover eens dat het ongepast is als de een, de ander opdringt daarvan zo’n duur, feitelijk onnodig “kado” te accepteren.
Als het een rijke oom, tante, oma was, die perse zoiets wil doen, was het wat anders!
Het is niet Beatrijs die het onderscheid maakt tussen zijn en haar uitgaven, dat doen die mensen zelf. Zie de opmerking “ik heb minder geld dan hij”. Dat is ook niet onze manier, maar ik kan me wel voorstellen dat wanneer je nogal verschilt in de manier waarop je met geld omgaat dat het conflicten voorkomt.
Heel herkenbaar dit: waarom een fiets vervangen die het prima doet? Ook omdat het toch in eerste instantie een gebruiksvoorwerp is. Wat niet wil zeggen dat het niet ineens Liefde op het eerste gezicht kan zijn voor een mooie luxe fiets. Wat ik me afvraag: heeft manlief zelf ook al zo’n zelfde flitsende fiets? Dan vindt hij het misschien fijn als Dure Fiets met haar nieuwe fiets met hem een setje vormt (Samen Genieten). Of wil hij stiekem zelf zo’n fiets maar geeft hij hem dan liever juist aan haar? Komt ook voor met kado’s geven. De hamvraag voor mij is: wil je de fiets hebben ja of nee? Zo ja, gun jezelf dan die luxe en je man het geven van een dergelijk kado (misschien kun je je oude fiets inruilen bij de fietsenmaker). Zo niet, dan blijft het misschien elke keer als je samen op de fiets stapt, een vervelend gevoel geven. En zo’n cadeau moffel je niet even gemakkelijk weg. Dan zou ik het er nog eens over hebben (“Heel lief dat je me zo’n duur cadeau wilt geven maar ik kan wel eens iets heel mooi vinden zonder dat ik het hoef te hebben”). Wie weet komt uit zo’n gesprek een ander mooi cadeau waar jullie allebei gelukkig van worden.