Een dubieuze Valentijnsactie

Beste Beatrijs,

Al jaren ben ik verliefd op een collega. We werken allebei als docent aan een hogeschool. Hij is een jaar of zeven ouder dan ik en erg vriendelijk tegen mij. Ik denk niet dat hij zich bewust is van mijn gevoelens voor hem. Hij is getrouwd en zelf heb ik ook een relatie. Ik zal dan ook nooit serieuze stappen ondernemen, want vreemdgaan vind ik absoluut verwerpelijk. Elk jaar wordt er bij onze opleiding een Valentijnsactie georganiseerd waarbij men anoniem een roos kan sturen naar een student of docent en elk jaar twijfel ik of ik hem iets zal sturen. Met een simpele boodschap die uitdrukt dat ik van hem houd of helemaal zonder boodschap. Ieder jaar beheers ik mij. Enerzijds is een anoniem bloemetje een onschuldig gebaar, anderzijds vrees ik dat ik met mijn roos zou stoken in zijn relatie en zijn vrouw een rotgevoel geef, wat ook weer niet de bedoeling is. Daarmee hangt mijn vraag samen of het wel toegestaan is om anonieme liefdesverklaringen te sturen naar een man in een vaste relatie. Wat vindt u?

Een anonieme roos

Beste Een anonieme roos,

Speel niet op een halfhartige manier kiekeboe.

Persoonlijk zie ik niets in Valentijnsrituelen. De attenties van geliefden voor geliefden zijn obligaat, attenties zonder afzender zijn vervelend. Ik raad u af om met de actie mee te doen. De man in kwestie is getrouwd, u hebt zelf ook een relatie, waarom zou u voor onrust zorgen? Als u in bent voor een avontuurtje buiten uw relatie om, kunt u het object van uw liefde beter rechtstreeks benaderen dan hem een anonieme por geven. Veel mensen zijn absoluut niet gediend van anonieme boodschappen, ook niet als dat liefdesbetuigingen zijn. Daar worden ze zenuwachtig van. Wees openhartig of zwijg, maar speel niet op een halfhartige manier kiekeboe.

Afgezien van het gedoe dat een buitenechtelijke affaire met zich mee brengt (op zichzelf al een reden om er niet aan te beginnen en ook niet bij hem te peilen hoe hij erover denkt), raad ik u aan om enige zelfreflectie te plegen. U gebruikt grote woorden: ‘verliefd zijn op’, ‘dat ik van hem hou’. Maar uit niets in uw vraag blijkt dat er meer dan een prettig collegiale omgang bestaat tussen u en deze collega. U kent hem nauwelijks. Hoe kunt u dan denken dat u van hem houdt? Wat verstaat u eigenlijk onder ‘houden van’? Iets anders dan de gevoelens die u voor uw eigen partner koestert? Hoe kunt u langdurig een amechtige verliefdheid volhouden, waar nooit enige weerklank op volgt? Een verliefdheid die niet eens wordt opgemerkt door het object van uw verlangen? Dit jarenlang eenzijdig smachten maakt niet zo’n volwassen indruk. Dus maak werk van uw fantasieën of draai ze definitief de nek om. Om uzelf een zetje te geven voor dit laatste zou het kunnen helpen om uw gevoelens te bespreken met uw reguliere partner.