Een dierbare parasiet

Beste Beatrijs,

Sinds drie jaar heb ik (weduwe, twee volwassen kinderen) een latrelatie met een leuke, enthousiaste man van 69. De laatste twaalf jaar heeft hij geen baan meer gehad. Ondanks zijn academische opleiding heeft hij een modaal pensioentje waarvan hij eigenlijk niet kan rondkomen, zodat ik regelmatig bijspring. Hij wil graag wat bijverdienen als consultant, maar heeft nog geen concrete stappen daartoe genomen. Een jaar geleden heb ik hem 15.000 euro geleend voor de aanbetaling van zijn nieuwe huis. Van die schuld heeft hij nog nauwelijks iets afgelost. Als we een uitstapje maken, betaal ik de reis, de toegangskaarten en het eten, terwijl hij in het museum allerlei kunstboeken aanschaft. Hij wil graag met mij op vakantie naar Bali, ‘omdat het nu nog kan’, maar ik verwacht dat de kosten op mij neerkomen.

Laatst vroeg hij of ik zoveel van hem hield dat ik hem na mijn overlijden geld zou willen nalaten, zodat hij zijn huidige levensstandaard zou kunnen voortzetten. Ik was diep geschokt door deze vraag. Toen hij dat zag, maakte hij wel excuses en zei dat het een ‘hypothetische vraag’ was. Ik heb gezegd dat hij eerst maar moet laten zien dat het hem ernst is met het aflossen van zijn schuld aan mij. Ben ik een krent of stel ik terecht eisen aan deze man die mij ondanks alles zeer dierbaar is?

Mijn lat-vriend is platzak

Beste Mijn lat-vriend is platzak,

Deze man is een oplichter. Het is ongehoord brutaal dat hij u vraagt om (een deel van) uw toekomstige erfenis. Hij leeft op te grote voet en hoopt dat te kunnen voortzetten door een wissel te trekken op uw dood. Hij preludeert op een douceurtje bij uw overlijden en schaamt zich niet eens voor deze dagdromerij. Dit wijst op zo’n nietsontziend egoïstische instelling dat de meest logische reactie zou zijn om hem zijn congé te geven.

U hebt hem al 15.000 euro geleend. U moet wel erg door liefde verblind zijn geweest. Dat dit geen slimme actie was blijkt wel uit het feit dat hij nog nauwelijks iets heeft afgelost. U vraagt zich af waarom hij niet aan de slag gaat als consulent om zo wat geld te verdienen. Welaan, dat doet hij niet, omdat hij 69 is en al in geen twaalf jaar een inkomen uit arbeid heeft gehad. Als mensen op die leeftijd zo lang niet gewerkt hebben, dan komt het er niet meer van – dat kan ik u verzekeren. Zeker niet in deze tijd van economische crisis. U kunt er rustig van uitgaan dat u die 15.000 euro nooit meer terug ziet. Hij heeft al een deel van uw erfenis binnen.

Gezelschap is natuurlijk ook wat waard.

Intussen neemt u alle kosten (uitstapjes, etentjes, musea, reisjes) die een relatie met zich meebrengt op zich. U onderhoudt een parasiet, het is niet anders. Enfin, de man is u dierbaar, en gezelschap is natuurlijk ook wat waard. In vroeger tijden was het voor gefortuneerde heren heel normaal om een maîtresse te onderhouden. Daar hadden beide partijen baat bij. Ik raad u aan om uzelf financiële grenzen op te leggen. Stel uzelf de vraag welk bedrag deze man u waard is, concreet in kille euro’s. Maak een begroting voor hoeveel geld u op jaarbasis in hem wil blijven storten en houd u aan uw eigen limiet. Zeg nee tegen alles wat hij daarbovenop vraagt. Als Bali u te duur is, gaat u naar Schiermonnikoog – daar is het ook leuk. Ga nooit samenwonen (want dan kunt u na zijn dood voor zijn schulden opdraaien) en natuurlijk kan er geen sprake van zijn dat u hem opneemt in uw testament.