Details van een ziekte

Beste Beatrijs,

Ik had een nierbekkenontsteking en heb dat aan mensen verteld. Ik heb iemand ook verteld dat ik erg misselijk was, omdat mijn spijsverteringsstelsel geprikkeld was door de infectie. Nu schaam ik me heel erg voor die details. Die persoon zal het me niet kwalijk nemen en het niet laten blijken als hij zich eraan stoorde, maar mijn schaamte heeft me aan het denken gezet. In mijn omgeving is het vrij normaal om te vertellen dat je bijvoorbeeld buikgriep hebt, maar ik vraag me af of dat eigenlijk wel zo normaal is. Hoe was dat vroeger? Ik voel me heel onelegant en onprettig dat ik zulke details zomaar over mezelf verteld heb. Ik neem aan dat het eigenlijk niet zo hoort. Klopt dat?

Achteraf beschaamd

Beste Achteraf beschaamd,

Kom, kom, zo erg is het nou ook weer niet. Als iemand ernaar vraagt of u moet zich ergens voor afmelden, is er geen bezwaar om de ziekte te benoemen en kort iets te zeggen over waar u last van hebt. Zolang u er maar niet eindeloos over uitweidt en zolang u maar geen details geeft die de ander overduidelijk niet wil horen. U kunt zelf uw gesprekspartners het beste inschatten. Hoe veel u over uw ziekte vertelt hangt af van hoe vertrouwd u zich met iemand voelt.

Vroeger was ziekte meer een taboe onderwerp dan nu. De schroom om vooral ernstige, levensbedreigende ziektes te bespreken bracht een zekere hypocrisie met zich mee, waardoor iedereen, de patiënt incluis, onder het motto ‘we houden de moed en de stemming erin’ terugdeinsde voor de waarheid.

Het kan nog steeds geen kwaad om enige terughoudendheid te betrachten over ziekte. Dat geldt zowel voor mensen die een ziekte hebben als voor degenen die ervan horen en hun nieuwsgierigheid moeten beteugelen. Je hoeft niet alles aan iedereen te vertellen, en je hoeft niet alles van een ander te willen weten. Dat neemt niet weg dat mensen die goed met elkaar bekend zijn best in details kunnen treden. U hoeft zich tenslotte niet te schamen voor het feit dat u ziek bent.