Beste Beatrijs,
Ik ben een vrouw van 60, de jongste uit een gezin van zes kinderen. Ik heb nooit goed kunnen opschieten met mijn broers en zussen, daarom heb ik een paar jaar geleden de contacten geminimaliseerd. Een van mijn zussen heeft inmiddels de ziekte van Alzheimer en is opgenomen in een verpleeghuis op een uur sporen van mijn woonplaats. Daar heb ik haar onlangs voor het eerst bezocht.
Ik was nog niet thuis van het bezoek of ik kreeg van mijn zwager een e-mail met het verzoek om de data wanneer ik haar weer ging bezoeken in te vullen in de ziekenhuisplanner. Mijn zus heeft twee kinderen die met hun gezinnen in de buurt wonen, dus ik voelde me niet meteen geroepen. Deze week mailde mijn zwager een herinnering om de agenda in te vullen. Ook kreeg ik een e-mail van een broer, die ik al jaren niet meer gesproken heb, met de mededeling dat hij onze demente zus om de vier weken bezoekt en de vraag wat mijn planning was. Ik voel me klem gezet door mijn zwager en familie. Hoe moet ik reageren?
Niet mijn zusters hoeder
Beste Niet mijn zusters hoeder,
Gegeven de omstandigheden dat er geen warme, hartelijke band bestaat tussen u en uw familie hoeft u zich zeker niet te laten inroosteren om maandelijks uw demente zus te bezoeken. Als u haar jaren niet gesproken hebt, is dementie geen reden om ineens de banden aan te halen. Oude, zieke en demente mensen horen door hun naasten bezocht en gesteund te worden, maar degenen die een levende relatie met de getroffene onderhouden dragen hierin meer verantwoordelijkheid dan degenen die vervreemd of zelfs gebrouilleerd zijn. Uw zus leidde haar leven, u leidde het uwe en veel raakvlak bestond er niet tussen die twee. Dat is spijtig en tragisch, maar zo gaat dat met getroebleerde familieverhoudingen. Als u geen behoefte hebt om de contacten uit de ijskast te halen, blijft alles bij het oude: u betracht de afstand die past bij uw wens.
Als uw zwager en andere familie u onder druk zetten om door hen ontworpen familieverplichtingen na te komen, kunt u zeggen dat u uw eigen bezoekfrequentie wil bepalen, en dat die voor uw zus neerkomt op: (vul zelf in) een, hooguit twee keer per jaar. Of helemaal niet, dat kan ook. Wanneer men u verwijt dat u egoïstisch bezig bent, kunt u zeggen dat u, als u op enig moment zelf oud, ziek en dement wordt, ook geen bezoek van haar (noch van de rest van de familie) verwacht.
Laat u niet verplichten tot het vastleggen van een bezoekfrequentie. Maar als u voor uzelf een bezoek inplant, is het wel handig deze vast te leggen in die ziekenhuisplanner. De andere famlieleden kunnen hier dan rekening meehouden in het plannen van hun bezoekjes. Zodat het bezoek gespreid kan worden.
Ik neem aan dat briefschrijfster geen zin heeft om, als ze haar demente zus opzoekt, hierbij één van de andere broers of zussen tegen te komen. Hiervoor biedt de planner een oplossing. Doe er uw voordeel mee en meer niet.
Ik denk niet dat die demente zus er wat aan vindt als haar zus, met wie ze geen enkele band heeft, om de zoveel tijd verplicht een uurtje op bezoek komt. Dus kun je beter niet gaan, want het is tijdverspilling voor beiden.