De vriendenclub ontgroeid

Beste Beatrijs,

Aan mijn studententijd heb ik een vriendenclubje overgehouden. We zien elkaar een keer per maand en praten dan bij onder het genot van bier en saté. Er wordt altijd veel gelachen en ook de politiek wordt doorgenomen. Eens per jaar hebben we een zeil- en drinkweekend. Tussendoor helpen we elkaar met verhuizingen en verbouwingen. Het zijn heel fijne lui met wie ik al veel lol heb beleefd. Maar het zijn jongens van rond de veertig met zulke sterke meningen dat het bijna nooit komt van een uitwisseling van standpunten. Zaken van het hart komen al helemaal niet ter sprake. Dat ‘stoere jongens, grote bekken’-gedoe staat mij steeds meer tegen. Is het tij te keren of ben ik de vriendenclub ontgroeid?

Te vaak brallen

Beste Te vaak brallen,

Een keer per maand borrelen met de vriendenclub plus nog een jaarlijks zeil- en drinkweekend is wel heel veel contact. Dit soort studentenjool is allemaal leuk en aardig, maar boven een zekere leeftijd niet meer zo vreselijk belangrijk. De meeste groepsleden zullen onderhand toch ook gezinnen en banen hebben? Neem er enige afstand van, als u er genoeg van hebt. U hoeft niet elke maand op te komen draven om u vol te gieten. Eens per half jaar is ook prima. Het zeilweekend laat u afhangen van omstandigheden. Als het uitkomt en u hebt er zin in, gaat u mee. Als u andere dingen te doen hebt, meldt u zich af.

U hoeft zeker niet de vriendenclub in z’n geheel vaarwel te zeggen. Tenslotte hebt u een belangrijk deel van uw vormende jaren met hen meegemaakt en het is prettig als dezelfde mensen met je meewandelen door het leven. Maar het lijkt tijd om een beetje terug te schakelen in de frequentie waarmee u omgaat met het clubje van vroeger. U hoeft uw terugtrekkende beweging niet uitgebreid toe te lichten. De sfeer lijkt er sowieso niet naar om metagesprekken te voeren of over gevoelens te praten. U kunt terloops zeggen of mailen: jongens, deze keer niet, geen tijd, een andere keer ben ik weer van de partij.