Beste Beatrijs,
Mijn grootouders, beiden in de tachtig, zijn komend jaar 60 jaar getrouwd. Dat heuglijke feit willen zij vieren met de hele familie op een dinsdag in september, hun precieze huwelijksdag. Dat al hun kinderen en kleinkinderen werken en niet bij hen in de buurt wonen doen zij af met: ‘Daarom kondigen wij het ook lang van tevoren aan, dan kan iedereen er rekening mee houden.’ Iedereen moet dus een snipperdag opnemen. Daar komt bij dat de drie achterkleinkinderen niet welkom zijn bij de feestelijkheden: ze zijn nog te klein. Voor mijn nichtje en mij maakt dit het festijn helemaal logistiek ingewikkeld – we moeten oppas regelen voor onze peuters. Ik voel me eerder ontboden dan uitgenodigd voor dit feest. Datzelfde sentiment bespeur ik bij mijn ouders en zussen. Zijn wij kleinzielig of mogen we verwachten dat mijn grootouders, die alle tijd van de wereld hebben, rekening houden met de ingewikkelde agenda’s van hun nazaten?
Jubileum van Meden en Perzen
Beste Jubileum van Meden en Perzen,
Uw grootouders stellen zich inflexibel op door hun huwelijksfeest op een doordeweekse dag te plannen en hun (klein)kinderen aldus te verplichten een snipperdag op te nemen. Dat is lastig en nergens voor nodig, want zoiets kan veel makkelijker op een weekenddag. Ook is het raar om achterkleinkinderen uit te sluiten. Als familieleden hun jonge kinderen niet meer naar een familiefeestje kunnen meenemen, is het geen familiefeest meer, maar een obligate receptie zonder kraak of smaak.
Iemand moet met het jubileumstel gaan praten. Bijvoorbeeld hun oudste zoon of dochter. Die kan als afgevaardigde van de rest van de familie de telefoon grijpen of tijdens een bezoekje zeggen: ‘Beste pa, ma, dit gaat niet werken zo. Het lijkt ons enig om met z’n allen jullie 60-jarig jubileum te vieren, maar voor een aantal van ons is het ingewikkeld dat het op een doordeweekse dag moet gebeuren. Het lijkt ons belangrijker dat de hele familie aanwezig is dan dat iedereen moet buigen voor een datum. Namens iedereen geef ik jullie in overweging om het feest te verplaatsen naar het dichtstbijzijnde weekend en de kleintjes ook welkom te laten zijn.’ En dan merken jullie het wel. Houden uw grootouders vast aan hun datumfetisjisme, lopen ze een gerede kans dat sommige familieleden niet komen opdagen. Verplaatsen ze het feest naar het weekend, kunnen ze uitzien naar voltalligheid. Hun keus.
Als je een goede band met je grootouders hebt is hun zestigjarige trouwdag een goede reden om een snipperdag op te nemen.
Maar als je eigen kinderen niet welkom zijn op dit familiefeest kan ik me voorstellen dat de band met je grootouders niet zo goed is.
Vroeger was het heel gebruikelijk om elk weekend bij ouders en schoonouders op visite te gaan. Op een feestelijke dag werd er verwacht dat je op visite ging, en de hele avond netjes bleef.
Kennelijk hebben deze grootouders niet in de gaten dat de tijden veranderd zijn, en dat niet iedereen zomaar kan en wil buigen voor een feest. Helaas ben ik hier zelf ook wel eens tegenaan gelopen met familieleden. Ik ben dan ook bang dat er weinig begrip zal komen van de grootouders. Jammer, maar ze zullen zelf ontdekken dat er niet enthousiast op hun uitnodiging wordt gereageerd.
Hier zijn idd snipperdagen voor uitgevonden. Als deze mensen hun familie moeten laten bepalen wanneer zij een feest mogen geven, waar leg je dan de grens? Want ook in het weekend zullen er mensen moeten werken of andere verplichtingen hebben die zij belangrijker vinden dan hun ouders/grootouders. Er is altijd wel iemand die ‘niet kan’ en liever een andere datum wil. De feestvierders bepalen wanneer het feest is, niet de gasten. De gasten bepalen of deze éénmalige speciale gebeurtenis een snipperdagje waard is of niet.
De argumenten ‘afstand’ en ‘wij hebben oppas nodig’… in het weekend is het net zover en heb je ook oppas nodig…
Het zijn je grootouders die 60 jaar getrouwd zijn! Sorry, maar als je een goede band met je grootouders hebt dan zou ik met alle plezier hiervoor vrij nemen of een eind rijden… En dan vinden we het gek dat veel ouderen vereenzamen, als een zo’n feestelijk gebeuren al te veel is voor familie?
Een aantal genodigden zullen waarschijnlijk bijzonder verlof krijgen aangezien het hun (schoon)ouders betreft, dus die hoeven geen verlofdag op te schrijven. Maar hoe erg is dit als dit wel moet? Daar zijn verlofdagen toch voor? Ik vraag mij af hoe het moet als er een overlijden in de familie gaat plaatsvinden en de uitvaart op een doordeweekse dag plaats vindt. Dat hoor je op z’n vroegst een week van tevoren. Ook als 2 mensen gaan trouwen is dat toch meestal op een doordeweekse dag. Ik krijg meer het idee dat de afstand niet alleen fysiek is.
Dit huwelijksfeest, dat bedoeld is als een feestelijk hoogtepunt, zou wel eens kunnen uitlopen op een grote teleurstelling doordat de grootouders geen rekening houden met hun gasten.
Mijn man en ik, ook 80-plussers, hebben vorig jaar, maar ook vijf jaar eerder een fantastisch feest gehad, met ongeveer 13 kinderen tussen de drie en dertien jaar. Vijf jaar eerder waren het een schare peuters en kleuters, maar beide keren is het uitstekend verlopen. Om te beginnen hebben we het feest gevierd op zondagmiddag, dichtbij de echte datum, van 3 tot 7 uur. We hadden een flinke, maar mooie zaal gehuurd die onze vier zoons met vrouwen en kinderen nog even hadden versierd met slingers etc. Met hun hulp heb ik een heel gezellige speelhoek ingericht, met wat tafeltjes en stoeltjes en alle speelgoed dat ik zelf nog had en dat aangevuld met een voetbalspel en een tafel vol boeken voor alle leeftijden die ik her en der van rommelmarkten had gehaald. Kortom, het zag er voor kinderen heel leuk en gezellig uit, met een kleed op de vloer.
Op het eerste feest heeft mijn oudste zoon in een klein bijzaaltje af en toe filmpjes gedraaid. Hij is niet zo’n prater en wilde dat best graag doen. Af en toe kondigde hij het aan, en dan gingen ze weer even naar de film. De tweede keer hadden we: het stedenspel voor jong en oud. De grotere kinderen konden met de ouders samen hier aan meedoen.Van te voren hadden de jongens zo’n 50 kaarten met afbeeldingen van steden getekend met viltstift opgehangen aan de muren, iedereen kreeg een lijst en kon daarop de namen van de steden invullen. Dit was een groot succes. Met de speelhoek en het spel hebben wij dus goed rekening gehouden met het feit dat er kinderen waren. Vooral die filmpjes waren een succes, toen ze nog klein waren, dus de eerste keer.De tweede keer vonden de grotere kinderen het heel leuk om met hun ouders mee te doen aan het spel. Verder hadden we een lopend buffet waarbij wij zelf bij onze kinderen aan tafel aten.
Na overleg met mijn oudste schoondochter hadden we geregeld dat de kinderen allemaal aan een aparte tafel patat mochten eten, ze haalden het zelf bij het buffet. De groteren mochten natuurlijk ook wel wat van het lopend buffet halen, maar ze haalden liever twee keer patat. Tot slot hadden we de eerste keer een brandende ijstaart, maar de tweede keer mochten ze gewoon zelf ijs halen aan het buffet. Na afloop, tijdens de koffie een paar korte toespraakjes en bedankjes. Mijn man vertelde aan het slot dat de kinderen allemaal een boek uit mochten zoeken van de tafel en mee naar huis nemen.Dat aanbod werd met gejuich ontvangen.
We hebben van de kinderen beide keren geen enkel moment van ruzie of geharrewar gehoord, het kan dus heel goed om de kleinkinderen of evt. achterkleinkinderen er bij te hebben, mits je er zelf van te voren voor zorgt dat het voor de kinderen ook leuk is en dat ze wat te doen hebben. Als je de middag begint met thee en gebak of een ander drankje dan loopt het vanzelf. Maar als je met ruim 50 personen bent w.o kinderen dan kan dit niet in een te klein zaaltje. Kortom, het is een kwestie van goed organiseren. Wij hebben dit allemaal wel samen gedaan en pas kort van te voren aan onze kinderen enkele dingen gevraagd zoals: wil jij de foto,s maken, wil jij het zingen begeleiden op de piano, wil jij de filmpjes maken, wil jij de blaadjes uitdelen voor het stedenspel etc. Onze oudste schoondochter heeft tijdens de opening o.a. ook de kinderen toegesproken en ze welkom geheten, maar ook duidelijk gezegd dat er niemand naar buiten mocht gaan. Dit was nodig omdat het gebouw pal naast het water ligt en je er zelf voor moet zorgen dat er geen ongelukken kunnen gebeuren.
Wij zien met heel veel dankbaarheid terug op onze beide feesten en zullen het met 60 jaar, als we dat mogen beleven w.s. in kleinere kring vieren. Wij hebben er beide keren niet alleen heel erg van genoten, maar ook veel dankbare reacties ontvangen na afloop, onze kinderen hebben ons geprezen voor het feit dat we samen alles zo goed hadden georganiseerd.
Misschien kunnen grootouders en de kinderen iets aan dit verhaal hebben en kan voorkomen worden dat het straks op onenigheid en ruzie uitloopt. Dan heeft niemand er iets aan. Er is nu nog ruim voldoende tijd om dit met elkaar in goed overleg te regelen. De kans op een goede afloop met een gezellig familiefeest en de nog overgebleven vrienden is hierdoor dan een stuk groter.