Beste Beatrijs,
Binnenkort geeft mijn vriendin een feestje ter gelegenheid van haar verjaardag. Toen we elkaar laatst spraken vroeg ik, bij wijze van koetjes-en-kalfjes opmerking: ‘Hoe oud word je eigenlijk?’ Ik weet best dat ze de vijftig gepasseerd is – zelf ben ik een vrouw van 48. Haar reactie was onverwacht fel. Die kwam er op neer dat ze vond dat niemand – wie aan wie dan ook – ooit hiernaar mocht vragen. Het deed eenvoudig niet ter zake en ze vond het een impertinente vraag. Ik heb vroeger inderdaad geleerd dat het onbeleefd is aan een dame te vragen hoe oud ze is. Geldt deze regel nog steeds?
Onbescheiden vraagsteller
Beste Onbescheiden,
Omdat jeugdige schoonheid verwelkt met het klimmen der jaren, is alleen al het noemen van een leeftijd die pakweg boven de 35 ligt voor sommige vrouwen hetzelfde als verkondigen dat ze met één been in het graf staan. Wie de eigen leeftijd als een beschamende, etterende zweer beschouwt, zal er allicht weinig openheid over betrachten en de rechtstreekse vraag ernaar als een affront beschouwen. Anderzijds zijn er genoeg vrouwen die geen probleem hebben met hun leeftijd. Omdat niet aan een vrouw te zien is tot welke categorie zij hoort, is het veiliger om de leeftijdsvraag maar helemaal niet te stellen. Toch moet het wel eens gebeuren, bijvoorbeeld bij het invullen van formulieren, het tekenen van contracten, het sluiten van arbeidsovereenkomsten of wanneer een dame zich met artsen moet verstaan. Intimi weten heel goed hoe oud een dame is, en als een vriendin het niet weet, is het geen faux pas om ernaar te vragen. De meeste dames vinden het alleen vervelend om op commando hun leeftijd te moeten oplepelen aan buitenstaanders met te veel nieuwsgierigheid.
Ofwel uw vriendin beschouwt u niet als een echte vriendin, ofwel zij legt heel strikte grenzen aan voor wie haar leeftijd mag weten. Misschien gunt zij dit privé-feitje wel aan niemand. Sommige vrouwen (er zijn trouwens ook mannen die hier last van hebben) zijn zo geobsedeerd door de doem der getallen dat ze hun leeftijd voor iedereen verborgen houden of er standaard over liegen. Of ze worden boos, zoals uw vriendin. Vermijd voortaan met haar dit gevoelige onderwerp. Ook al zegt ze dat leeftijd niet ter zake doet, blijkbaar vindt ze de hare belangrijk genoeg om tegen u over uit te vallen. Maar het lijkt niet raadzaam haar op deze inconsequentie te wijzen.
Vragen naar mijn leeftijd, vind ik (man) zeer onaangenaam. Vooral dames beoefenen die “sport ‘. Ik hou ze echter nieuwsgierig, want als je 5 of meer jaren ouder bent, ben je niet meer interessant en je marktwaarde is 0 komma 0. Mijn geijkt antwoord op hun vraag is dan: “Ik ben 47 geweest. Hun reactie: “Ik ook.” Mijn repliek: “Dus zijn we allebei even oud”. Soms ga ik verder met: “Ik doe niet aan leeftijdsdiscriminatie. Leeftijd zegt niets, je kunt 90 zijn en als pianist of dirigent een grandioos concert geven en met 40 jaar al permanent in de rolstoel zitten; ik wil niet afgerekend worden op leeftijd maar op mijn kennis, kunde, karakter, moraal, normen-en-waardeoordelen.
Tijdens een groepsreis informeerde een heer naar mijn leeftijd. Hij kreeg mijn standaardantwoord. Toch probeerde hij het later nog weer “want de oudste mag aan het eind van de reis de leiding en de chauffeur bedanken”.
En ik weer: ‘Nou, dan bent u de oudste!”.
Ik lees altijd jouw rubriek en ben het dikwijls met je antwoorden/oplossingen eens. Niet echter met je antwoord aan “beste onbescheiden”.
Het gaat over de eenvoudige kwestie wel of geen leeftijd noemen. Waarom noem je hierbij “ schoonheid verwelkt “, “met een been in het graf staan”, “leeftijd als een beschamende etterende zweer beschouwt”. Vervolgens zeg je dat het “niet aan een vrouw te zien is tot welke cetagorie zij hoort “. Deze laatste opmerking geeft reeds het antwoord: wanneer men naar je leeftijd vraagt, doet men dit om je in een bepaalde categorie te kunnen plaatsen. Speciaal in Nederland voelt men zich kennelijk zo vrij om, te pas en te onpas, naar iemands leeftijd te vragen. Dat je aan kinderen hun leeftijd vraagt is prima en ze vinden het meestal best leuk om te zeggen hoe oud ze zijn echter op een gegeven moment moet je hiermee ophouden, omdat het gewoon niet belangrijk is en bovendien vermijd je stomme opmerkingen zoals “je ziet er nog goed uit voor je leeftijd” of “goh, dus jij trekt al en paar jaar van Drees” enz. “Men” vindt het leuk om iemand te categoriseren en dat heb jij inderdaad goed opgemerkt.
Mijn idee over leeftijden noemen is: alleen noemen wanneer het ergens toe dient en voor de nieuwsgierigen “ik ben de 50 voorbij” o.i.d. Het gaat meer om het gevoel van privacy dan om jouw eerste opmerkingen.
Een oud bericht, maar toch nog een reactie:
Naar leeftijd hoor je niet meer te vragen als dat niet meer relevant is (als een man van twintig een meisje leuk vind is het wél relevant, mocht ze onder de 18 zijn). Maar als iemand een feest geeft ter gelegenheid van zijn/haar verjaardag, dan mag je er prima naar vragen. Als je niet wilt zeggen hoe oud je wordt, moet je ook geen feest geven.
Ik ben zelf een jonge dame maar ik vind het zeer ongemanierd als vreemdelingen dat aan mij vragen, tenzij ik scotch bij jou komt kopen hoor je dit soort vragen voor jezelf te houden.
Maar tussen twee vriendinnen moet het kunnen en als ze het toch niet wilt kan ze gewoon aangeven dat ze het niet fijn vind.