Beste Beatrijs,
Ik werk in een vrij grote organisatie en heb dus te maken met heel wat collega’s, die zoals iedereen van zekere leeftijd af en toe een ouder verliezen. Ik heb mij altijd verbaasd over het feit dat men bij dit soort uitvaarten van iemand die je zelf niet kent, wiens dood je niet speciaal aangrijpt, met een groot aantal collega’s acte de présence geeft. Soms bestaat de afvaardiging uit liefst tien man! Misschien niet onbelangrijk om erbij te vermelden dat deze uitvaarten doorgaans binnen werktijd vallen. Ik zie een rouwdienst als een persoonlijk afscheid en de aanwezigheid van allerlei mensen die geen enkele band hebben met de overledene heeft volgens mij geen meerwaarde. Wanneer collega’s hun medeleven willen tonen kunnen ze volgens mij beter een briefje schrijven. Toen ik dit ter sprake bracht, reageerden collega’s verbolgen, omdat ze vonden dat je een uitvaart bijwoont om de nabestaande te steunen, ook al heb je de overledene niet gekend. Hoe hoort het nu eigenlijk?
Gezellig met z’n allen?
Beste Gezellig met,
Bij sommige begrafenissen mag je niet ontbreken, bij sommige kun je beter wegblijven. De variant die u op het oog hebt (uitvaarten van ouders van collega’s) valt onder de tweede categorie: wegblijven. Het is overbodig en overdreven om erheen te gaan, tenzij de collega de overledene in kwestie persoonlijk kende of een hartsvriend(in) is van de verweesde zoon of dochter. In dat geval kan iemands aanwezigheid steun betekenen. In geval van een ouder van zomaar een collega volstaat het mondeling condoleren wanneer nabestaande weer terug op het werk is, of het schrijven van een kaartje of e-mailtje. Op meer zit de getroffen nabestaande niet te wachten. Bedrijven en organisaties geven ook geen vrij voor uitvaarten van niet-intimi, dus de mensen die hun levensvreugde putten uit het aflopen van begrafenissen of crematies waar ze niets te zoeken hebben (dat is een bestaand syndroom) moeten er wel snipperdagen voor opnemen.
Dit is in België anders. Daar ga je gewoon naar de begrafenis van de ouder van een collega, of je die nu gekend hebt of niet. Het wordt als heel kwetsend ervaren wanneer collega’s niet komen. Doorgaans worden de aanwezig collega’s ook uitgenodigd op ‘de koffietafel’ naderhand. Zelfs tijdens de werktijd zal de directie mensen altijd de kans geven om te gaan.
Toen mijn schoonmoeder overleed, waardeerde mijn vriend het zeer dat zijn leidinggevende de uitvaart bezocht. Een club van 10 collega’s zou idd wat overdreven zijn, maar dit persoonlijke gebaar vonden wij erg attent.