Collega’s bidden

Beste Beatrijs,

Onlangs heb ik iets persoonlijk ingrijpends meegemaakt. Een aantal collega’s heb ik verteld wat er aan de hand is. Ik werk op een afdeling met acht collega’s. Een paar van hen zijn evangelisch christelijk en bestoken mij nu met goedbedoelde maar slechtvallende adviezen. Volgens hen moet ik mijn probleem en de heftige gevoelens loslaten en aan de Heer overlaten. Ze bidden voor mij en hebben zelfs voor mij een evangelisch lied gezongen op het werk. Hun ongetwijfeld goed bedoelde adviezen ervaar ik als het wegwuiven van mijn probleem en het niet serieus nemen van mijn gevoelens. Hoe maak ik hen duidelijk dat ik hun meeleven op prijs stel, maar dat de manier waarop mij vreselijk tegen de borst stuit?

Pastorale collega’s

Beste Pastorale,

Ik kan het niet genoeg benadrukken: kijk uit met het bespreken van persoonlijke problemen op het werk! Doe dit zo min mogelijk. Niet collega’s, maar vrienden en vriendinnen zijn degenen met wie u uw persoonlijke leven moet doornemen. Collega’s zijn aardig (als u geluk hebt), u kunt er mee lachen (soms) en u kunt er goed mee samenwerken (dat is het belangrijkste), maar het zijn zelden of nooit uw intieme vrienden.

Uw vrienden kennen u. Zij zouden u nooit bestoken met goedbedoelde adviezen over de Heer en ze zouden zeker niet hardop evangelische liederen voor u gaan zingen. Uw vrienden zouden naar u luisteren en dingen zeggen, waardoor u getroost of misschien wel een beetje geholpen wordt. Dat kunt u allemaal niet van collega’s verwachten. Dus wat krijg je dan? Ze gaan u helpen en troosten op de manier waarvan zij denken dat het goed is. Er valt hen niets te verwijten. U hebt er zelf om gevraagd! Vertel hen, als ze weer aanstalten maken in gezang uit te barsten, dat u het vreselijk aardig vindt, maar dat het niet meer hoeft omdat u zich stukken beter voelt (ook al is dat niet waar) en dat u vindt dat iedereen maar beter weer hard aan het werk kan gaan. Neem u vervolgens voor om uw privéleven privé te houden en u op het werk te bepalen tot uw werk.