Cadeau doorgeven

© Sjoerd van der Zee

Van een dierbare vriendin kreeg ik een schattig glazen vaasje met (kunst)sneeuwklokjes – niet van echt te onderscheiden. Ik was er oprecht blij mee. Daags daarna gingen mijn vriend en ik onverwacht op bezoek bij de ouders van mijn vriend. Te laat om een bloemetje te kopen. In een impuls nam ik het vaasje met sneeuwklokjes mee. Schoonmoeder blij verrast en het vaasje kreeg prompt een plaats op de kast.

Mijn vriendin miste bij een volgend bezoekje het vaasje. Gezien onze hechte relatie heb ik eerlijk verteld wat ik gedaan had. Ik kreeg behoorlijk op mijn kop: ‘Het is niet aardig dat je iets weggeeft wat ik met zorg voor je heb uitgekozen.’ Ik moest het van haar terugvragen. Bij een volgend bezoek aan het bejaarde echtpaar heb ik dat gedaan met het schaamrood op mijn kaken. Natuurlijk teruggekregen. Toch heb ik hier een naar gevoel aan overgehouden. Wat had ik moeten doen? Het vaasje niet terugvragen vanuit het idee ‘eens gegeven blijft gegeven’? Had ik eerder tegen mijn vriendin moeten liegen dat het vaasje kapot gevallen was? (zoals schoonmoeder suggereerde). Had ik werkelijk niet zo dom (lees: onaardig) moeten zijn om het weg te geven?

Gesol met een cadeau

Beste Gesol met een cadeau,

Uw relaas vormt een opeenstapeling van stommiteiten en sociale uitglijers. Om te beginnen uw beslissing om het vaasje door te geven aan uw schoonmoeder. Als u spontaan op bezoek gaat bij (schoon)familie of goede vrienden bestaat er geen verplichting om iets mee te nemen. U kunt volstaan met een zonnig humeur. Als u desondanks de onweerstaanbare aandrang voelt om alsnog een aardigheidje mee te nemen omdat u geheel ten onrechte meent dat dat van u wordt verwacht, dan is er vast wel een benzinepomp open, waar u een veldboeket of een doosje flikken kunt krijgen. Of misschien had u nog een fles wijn in de kast staan die u had kunnen meenemen. Door te kiezen voor het doorgeven van een pas gekregen en kennelijk nogal bijzonder cadeautje benadeelde u zichzelf, sprong u onzorgvuldig om met de gevoelens van een goede vriendin en overdreef u uw rol als attente gast.

De volgende fout die werd gemaakt is dat uw vriendin ging informeren waar dat vaasje eigenlijk was gebleven. Gevers horen zich niet bezig te houden met wat ontvangers met hun cadeaus doen en uw vriendin had u al helemaal niet onder druk mogen zetten om het ding terug te vragen. En vervolgens had u niet braaf moeten doen wat zij u opdroeg. Uiteindelijk mogen mensen met een cadeau doen wat ze willen en als ze zo dom zijn om het kapot te laten vallen of weg te geven, dan komt dat voor hun eigen verantwoordelijkheid. Het is pijnlijk en ongepast om een cadeau terug te vragen. Gelukkig vatte uw schoonmoeder het sportief op en nam net zo makkelijk weer afscheid van het kleinood. Niet te veel waarde hechten aan de materie is de snelste manier om een eind te maken aan dit soort onverkwikkelijkheden.