Beste Beatrijs,
Wij wonen al vier jaar met veel plezier in deze buurt. Vorige zomer is er een trend gezet bij ons voor op de straat. Omdat deze doodlopend is, vinden de overburen het oké om twee waarschuwingspylonnen aan het begin van de straat neer te zetten, zodat iedereen die deze weg in- of uitrijdt rekening moet houden met hun spelende kinderen. Gisteren heb ik nog even beleefd geïnformeerd of ze geen tuin hebben achter hun huis. Ik kreeg als antwoord dat kinderen van deze leeftijd graag op straat willen spelen. Ze eisen dus een stuk straat op voor zichzelf en hinderen daarbij iedereen die erlangs moet, hetzij richting stad, hetzij richting eigen huis. Raken kinderen op zo’n manier wel vertrouwd met de gevaren van het verkeer? Mag ík ook gewoon mijn stoel op straat neerzetten met mijn honden en die maar laten blaffen? Want die kinderen gillen behoorlijk.
Kan dit zomaar?
Beste Kan dit zomaar,
Ik kan niet erg met u meevoelen. U woont aan een doodlopende straat. Dat betekent dat er uitsluitend bestemmingsverkeer rijdt: mensen die er moeten zijn of die juist vertrekken. Dat is heel erg rustig. Ideaal voor kinderen om buiten te kunnen spelen. Dat kan in bijna geen enkele woonomgeving in Nederland.
In de jaren vijftig en zestig (ten dele ook nog de jaren zeventig) waren buitenspelende kinderen de normaalste zaak van de wereld. Die hele openbare ruimte is vervolgens gemonopoliseerd door het verkeer. Kinderen worden voor hun veiligheid verwezen naar omheinde speelreservaten en vervetten achter hun computers. Gezien de hoeveelheid auto’s in dit land kan dat niet anders, maar in wezen is het een treurige schande dat kinderen niet meer over die vrijheid beschikken en altijd onder supervisie staan.
Nu woont u in een straat, die toevallig een uitzondering vormt op de status quo in heel Nederland. Kinderen kunnen in uw straat vrij met elkaar buiten spelen, voetballen, rennen, verstoppertje en wat ze nog meer verzinnen. Heel af en toe komt er eens een auto voorbij van een straatgenoot of een bezoeker. En u als medebewoner bent niet bereid om uw snelheid aan te passen aan de spelende kinderen door met een slakkegang van vijf kilometer per uur uw straat in- of uit te rijden. Deze consideratie (die trouwens alleen voor de naschoolse uren, de weekends en de vakanties geldt – onder schooltijd is de straat natuurlijk leeg) kunt u niet opbrengen. Ik kan niet zeggen dat hieruit een grote betrokkenheid spreekt met de belangen van kinderen. De kinderen gillen op straat. Tja. Spelen gebeurt doorgaans niet in stilte. Als u tien jaar wacht, hangen diezelfde kinderen met brommers en meisjesgegiechel op straat rond. Elke leeftijd heeft zo z’n bezwaren en op iedereen die buiten vertier zoekt valt wel iets aan te merken.
U vraagt of u dan zelf ook buiten op straat mag gaan zitten met uw blaffende honden. Ik zou niet weten waarom niet. Het lijkt me zelfs een goed idee. Op die manier neemt u deel aan het buurtleven en het is voor uw blaffende honden vast ook leuker dan binnenzitten.
Ik geef in dit geval de bewoner gedeeltelijk gelijk; natuurlijk mogen kinderen op straat spelen, maar zij moeten van hun ouders leren dat auto’s ook van de straat gebruik maken en dat ze daarvoor opzij moeten.
Ik vind dit een briljante reactie van Beatrijs. Het is inderdaad vreselijk dat kinderen altijd onder supervisie staan en niet meer in alle vrijheid buiten kunnen spelen zoals wij dat vroeger konden.
Als lerares op een basisschool vind ik de kwestie van vraagstelster ernstig gezeur.
Als u zou weten hoe strak het lesprogramma op de scholen is, hoe weinig kinderen buiten spelen, zou u van visie kunnen veranderen. Met name de kinderen in grote steden kunnen nauwelijks buiten spelen, dus verruim de mogelijkheden in uw straat. Maak er nog meer een speelstraat van met bloembakken en speeltoestellen voor de kinderen, maak contact met de buren en spreek af dat alleen met verhuizingen/grote bestellingen de straat tijdelijk wordt vrijgegeven voor bestemmingsverkeer. In een speelstraat spreekt u ook uw buren wat vaker en zijn de kinderen en wellicht uw hondjes blijer.
Kinderen krijgen verplicht verkeersles op school, dus dat komt ook goed.
Ik kan me de vraag goed voorstellen. Onder het mom van lekker buitenspelen wordt er onnodig veel overlast en hinder veroorzaakt op straat. Omdat het mag en kan…Ouders vinden het prima dat hun (gillende, schreeuwende, krijsende) kroost naast iemand anders tuin en huis ‘speelt’. Wel de lusten; niet de lasten. Geregeld worden mensen daardoor uit hun tuin en huis gejaagd. En rekening houden zodat deze hinder en overlast wordt beperkt, wordt niet gedaan..waarom zou die moeite worden gedaan?
Het mooie aan sommige van deze reacties is dat de betreffende personen als kind ook buiten op straat hebben lopen spelen en ook vast de buren hebben gestoord met hun gegil. We zijn allemaal kind geweest, we kunnen best een beetje rekening met elkaar houden.
Overigens heb ik nog nooit meegemaakt dat kinderen niet netjes uit de weg gingen als ik met de auto aan kwam rijden. Sowieso is het goed om in de buurt van huizen/woonwijken rustig te rijden, en die 5 seconden die het kost om even te wachten totdat de kinderen aan de kant zijn, daar zal je levensgenot niet van af hangen…
Bij ons in de jaren zestig/zeventig speelden dagelijks op onze straathoek een groot deel van de zestig kinderen die er woonden. Geen volwassene die daar over klaagde.