Brutale tienerzoon

Beste Beatrijs,

Sinds een half jaar ben ik (man van 55) gescheiden. In mijn vrije tijd golf ik en ik houd van lekker eten en goede wijn. Golfen deed ik altijd al zonder vrouw, dus dat is geen probleem. Voor het goede eten heb ik mij gewend tot enkele vrienden. Heel aangenaam, ware het niet dat deze vrienden een puberzoon hebben met slechte gewoontes. Ten eerste eet hij ongemanierd, waar ik al meerdere keren mijn ongenoegen over kenbaar heb gemaakt. Dit heeft weinig geholpen. Daarnaast draagt hij zijn broek op zijn knieën, hetgeen ik geen prettig gezicht vind. Maar het ergste moet nog komen. Zodra zijn ouders niet in de buurt zijn, bijvoorbeeld als ik hem op straat tref in het bijzijn van zijn vrienden, neemt hij een buitengewoon brutale houding aan. Als ik vriendelijk gedag zeg, merkt hij iets op als: ‘Daar heb je die mee-eter weer.’ Dit is voor mij een zeer ongemakkelijke situatie en nu denk ik er zelfs over om deze eetafspraakjes te annuleren. Maar ik wil mijn vrienden natuurlijk niet voor het hoofd stoten. Kan ik misschien voorstellen om deze zoon een uur eerder te laten eten, zodat wij geen last van hem hebben, of moet ik hem gewoon negeren, ook als ik hem tegenkom op straat?

Mee-eter

Beste Mee-eter,

Begrijp ik het goed dat u zichzelf hebt uitgenodigd bij uw vrienden om regelmatig mee te eten? Tjonge, van een teveel aan bescheidenheid hebt u in ieder geval geen last. Normaal gesproken is ‘bij vrienden eten’ een kwestie van wederkerigheid. Nu eens bij de een, dan weer bij de ander.

Maar goed, op uw manier kan ook, hoor. Dat vrienden zich ontfermen over iemand, omdat hij eenzaam en is en niet kan koken of zoiets. Hoe dan ook, in geen geval is het gasten toegestaan om wat voor kritiek dan ook te ventileren op de kinderen van de gastheer/vrouw. Het is de taak van ouders om kinderen tafelmanieren bij te brengen en u kunt tienerkleren nog zo afschuwelijk vinden, het is hun mode en daar staat u buiten, dus daarover dient u te zwijgen. Geen wonder dat die jongen zich niet bijzonder vriendelijk tegen u gedraagt, als u hem op straat tegenkomt. U bent een regelmatige aanwezigheid in zijn gezin en u kamt hem af! Daar is geen enkel kind blij mee.

Uw houding tegenover uw vrienden moet er een zijn van dankbaarheid dat zij u steeds maar weer heerlijke maaltijden voorzetten. Aan hen vragen of hun zoon op een ander tijdstip kan eten, zodat u geen last meer van hem hebt, is ronduit bespottelijk. De zoon heeft meer recht om met z’n ouders te eten dan u hebt om met uw vrienden te eten. Wat u zou moeten doen is proberen een verstandhouding op te bouwen met die zoon door aan tafel ook eens het woord tot hem te richten, interesse te tonen, zijn mening te vragen, kortom hem serieus te nemen als gezinslid en conversatiegenoot. Als tegenprestatie voor de vele maaltijden die het gezin u serveert, zou u hen eens mee uit moeten nemen naar een fijn restaurant, waar ze op uw kosten kunnen dineren. Inclusief zoon. Op die manier houdt u de relatie goed en laat u zien dat het niet allemaal van één kant hoeft te komen.