Brieven terugkrijgen

Beste Beatrijs,

Gedurende twee jaar heb ik een relatie gehad met een getrouwde man. Zijn scheiding was bijna rond. We waren in onze toekomstige woning al volop aan verbouwen. Hij is weer gaan twijfelen en is uiteindelijk teruggegaan naar zijn vrouw. Ik heb hem tijdens onze verhouding veel geschreven, hem in volste vertrouwen mijn hart, ziel en buik gegeven. Maar nu is alles anders. Ik gruw bij de gedachte dat mijn brieven in een schoenendoos achter een knieschot gaan, met het risico dat zijn vrouw of een van zijn kinderen ze zullen vinden. Ik vind het sowieso geen prettige gedachte dat hij mij nog (min of meer) heeft. Uiteraard heb ik zijn brieven en e-mails aan hem teruggegeven. Maar de mijne wil hij niet teruggeven. Hij is ervan overtuigd dat de aan hem gerichte brieven zijn eigendom zijn. Ik begin nu te twijfelen, kunt u me vertellen hoe de feiten liggen?

Ik wil mijn brieven terug!

Beste Ik wil mijn brieven,

Juridisch gesproken zijn de brieven die u hem geschreven hebt zijn eigendom. Zodra de brief is gepost, houdt het eigenaarschap van de afzender op. Ook de postbode die de brievenbus gaat lichten mag hem niet aan u teruggeven (mocht u ernaast zijn gaan staan om hem terug te krijgen omdat u vijf seconden na het posten spijt kreeg). De geadresseerde is de eigenaar. Hij heeft overigens geen recht om te publiceren. Het auteursrecht blijft bij de afzender liggen.

Dat is de formele kant van de zaak. Nu de etiquette-kant. Traditioneel gold de regel dat bij verbroken verlovingen de ex-geliefden elkaar hun brieven teruggaven. De vrouw retourneerde bovendien verlovingsring en andere duurdere cadeautjes (juwelen). Dit hoorde bij een beschaafde manier van afhandelen. Men blijft tenslotte niet rondlopen met ringen of sieraden, die symbolisch zijn voor een verbintenis die er niet meer is. Ook is het niet prettig als de ex-verloofde een stapel brieven in bezit houdt met zielenroerselen, die in het licht van de mislukte relatie pijnlijk en gênant zijn. Correct is dus om elkaar de brieven terug te geven, waarna de schrijvers desgewenst overgaan tot verbranding.

Deze regel is vergeten, omdat niemand nog brieven schrijft. De regel toepassen op e-mails heeft iets zinledigs, omdat het zo makkelijk is om van e-mails kopieën achter te houden. Dat kan weliswaar met brieven ook, maar de meeste briefontvangers zullen niet zo ver gaan dat ze eerst de stapel gaan kopiëren voordat ze hem teruggeven.

Binnen de traditie van de liefdesbrief hebt u het gelijk aan uw zijde. Beschaafde personen gaven de brieven terug, tenzij de afzender zei: ‘je mag ze houden’. Wie dit weigerde gold als grof en kwaadwillend. Dergelijke nalatigheid werd vroeger ook ruim besproken en gaf een smet op de reputatie van de betreffende persoon. Hetgeen een reden kon zijn om alsnog het verzuim goed te maken.

U kunt met deze informatie uw ex-geliefde nog eens onder druk zetten om uw brieven terug te krijgen. U kunt zelfs overwegen om er een klein beetje morele chantage tegenaan te gooien door op te merken dat u deze betreurenswaardige gang van zaken natuurlijk niet onder de pet zult houden. Dat uw ex-geliefde zijn vrouw verkoos boven u, allà, bij een verkoeld hart moet men zich neerleggen, maar dat hij elementaire fatsoensregels niet in acht neemt tegenover u valt niet te excuseren. U kent allicht mensen die geïnteresseerd zijn in deze minne opstelling zijnerzijds. Misschien hoort zijn rechtmatige echtgenote ook wel bij de geïnteresseerden. Enfin, dat laatste natuurlijk alleen, wanneer u het werkelijk hoog wil spelen.