Beste Beatrijs,
Ik (vrouw, dertiger) stuur en ontvang veel zakelijke e-mails. Meestal start het contact met een nieuwe relatie formeel (‘Geachte Achternaam, beste Voornaam’) om niemand te beledigen en wordt het daarna snel informeler (‘Beste/ Hallo/ Hoi/ Dag Voornaam’) waarbij de gekozen aanhef afhangt van de verhouding met deze persoon. Maar er zijn ook contacten die ervoor kiezen om de aanhef helemaal weg te laten. Dan begint een aan mij gerichte e-mail met ‘Voornaam’ en volgt daaronder het bericht. Op mij komt dit zeer streng, vaak zelfs boos of onbeleefd over. Het voelt een beetje, alsof ik de moeite van een korte begroeting niet waard ben in de ogen van de mailschrijver. Is mijn gevoel overdreven of is een e-mail zonder enige vorm van aanhef ongepast?
Zonder aanhef
Beste Zonder aanhef,
‘Geachte Achternaam’ (‘Geachte Jansen’) is zonder twijfel een rare aanhef. Dit zou ‘Geachte heer of Geachte mevrouw Jansen’ moeten zijn. Mensen spreken elkaar niet met de achternaam aan. Dat is iets voor Engelse kostschooljongens.
Een aanhef in de zin van ‘Geachte, Beste, Hallo, Ha, Hoi’ voorafgaand aan Voornaam is gebruikelijk bij e-mailaanschrijvingen. Het is heel vreemd als mensen geen aanhef gebruiken en elkaar met hetzij de kale voornaam, hetzij de kale achternaam gaan toeblaffen. U kunt uw correspondenten zeker laten weten dat u hier geen prijs op stelt. U hebt helemaal gelijk: als mensen u zonder aanhef gaan toespreken in een e-mailtje, krijgt u het gevoel dat men u zelfs niet de gunst van een begroeting wil gunnen. Dat zal het contact er niet makkelijker op maken.
Als je naar e-mails kijkt als vervanging van een brief, dan is een aanhef als ‘beste’ of ‘hoi’ heel normaal. Als je er naar kijkt als vervanging van een collega die even langs je bureau loopt om iets te zeggen of vragen, dan is beginnen met alleen een voornaam ook prima. Een snelle e-mail kan soms zelfs helemaal zonder aanhef en eindgroet. Het hangt allemaal af van aanleiding, inhoud en context.
Ooit vergat ik de aanhef in een e-mail aan mijn broer en prompt schreef hij terug:: “Beste Henri, ik dacht dat een bericht met een aanhef begon, is die etiquette veranderd, loop ik achter.?”
Dat heb ik ook weleens meegemaakt. Het maakt een zeer autoritaire indruk. Terug doen kan ook nog weleens helpen:
Piet,
Naar aanleiding van de vergadering van….
Ik vind de aanhef zelf ook lastig. ‘Beste [voornaam]’ blijven gebruiken is vaak te formeel, ‘Hallo [voornaam]’ komt op mij vaak wat geforceerd over. Blijft over ‘Hoi of Hi [voornaam]’, wat just soms weer te informeel is. Alleen [voornaam,] gebruiken zal ik echter niet zo snel doen, dat komt idd vrij streng over. Dat gezegd hebbende, ik zie er geen kwade intenties in, maar denk simpelweg dat de andere partij ook worstelt met de vorm, en dan maar deze (niet zo elegante) keuze maakt.
Als er veel veel heen en weer gemaild wordt met dezelfde persoon wordt overigens ook vaak de naam overgeslagen, dat is ook een ‘oplossing’ (dan begint de mail gelijk met de inhoud, een beetje als whatsappverkeer). Als je dat beide doet is daar niet zoveel mis mee denk ik.
Waar ik me meer aan stoor is die hardnekkige trend van tegenwoordig om vraagtekens weg te laten uit vragende zinnen. Dit komt op mij enorm laks over. Als iemand me vraagt om iets voor diegene te doen kan er toch nog wel een vraagteken van af? (Dit hoopte ik althans)
Ik werk al een aantal jaren in België en hier zijn veruit de meeste mails met collega’s met alleen voornaam. Leveranciers gebruiken wel een aanhef. Om een mail te beginnen met “hoi” vind ik te kinderlijk en gebruik dan vaak “Goedemorgen ….”.
Soms krijg ik mails met name vanuit de US die slaan de aanhef wel over. Ook dan geen aftiteling. Dat vind ik wel storend.
Ik heb een collega die steevast haar appjes begint met: “Ha”..Dit vind ik nogal irritant en zelfs onbeschoft, alsof je in de houding moet schieten.