Beste Beatrijs,
Sinds drie jaar heb ik (vrouw van 45) een lat-relatie met mijn lieve vriend. Vanzelfsprekend zien we zijn ouders (80-plus) regelmatig. De moeder van mijn vriend zit voortdurend te vitten op alles en iedereen, haar man en zoon incluis. Door die negatieve houding en bitse opmerkingen, ook tegenover mij, klap ik in haar bijzijn helemaal dicht. Ik ben niet in staat om haar een koekje van eigen deeg te geven, want zo zit ik niet in elkaar. Ook ben ik bang, als ik ooit de moed bij elkaar geraapt heb om te zeggen wat ik van haar vind, dat dat helemaal uit de hand loopt, omdat het me zo hoog zit. Ik wil mijn vriend niet laten merken wat een hekel ik intussen aan haar heb, al weet hij wel dat ik moeite met haar heb. Ouders zijn en blijven een zeer gevoelig onderwerp. Al had ik maar één zin die ik in mijn hoofd kon prenten om hier niet meer door van slag te raken, dan zou ik al zo veel verder zijn. Kunt u me helpen?
Genoeg van bitsende schoonmoeder
Beste Genoeg van bitsende schoonmoeder,
Deze vrouw is in de tachtig, schrijft u. Dan zit het er niet meer in dat er nog iets aan haar gedrag zal veranderen. U hebt te maken met een onaangename persoonlijkheid en gaat u er maar van uit dat dat zo blijft. Haar ‘de waarheid’ zeggen heeft geen enkele zin, want daar krijgt u alleen maar ruzie mee – niet in de laatste plaats met uw vriend.
Op uw schoonmoeder zelf hebt u geen greep, dus moet u iets aan de omstandigheden doen. Het meest voor de hand liggende is om niet elke keer met uw vriend mee te gaan. U hebt een lat-relatie – u kunt zich best wat afstandelijker opstellen tegenover de schoonfamilie. U hebt toch wel wat beters te doen dan voortdurend uw vriend te vergezellen? Zeg hem dat u af en toe wel met hem meewil, maar niet elke keer. Dat zal hij wel begrijpen. Hij weet toch dat u moeite hebt met haar?
Wanneer u wél met hem meegaat om zijn ouders te bezoeken (en dat moet u zeker met enige regelmaat doen uit betrokkenheid met uw vriend), dan kan het helpen om iets te ondernemen, in plaats van daar alleen maar te zitten theedrinken onder een spervuur van hatelijkheden. Zeg tegen uw vriend dat u alleen meegaat als er een activiteit op het programma staat: een bezoekje aan een tentoonstelling, een wandeling in de omgeving als het echtpaar nog ter been is (zo niet, met de rolstoel), een orgelconcert in een nabije kerk. Vooral het laatste lijkt ideaal, want dan moet ze wel haar mond houden. De prikkels van buiten kunnen een rem zetten op haar normale chagrijnige habitus en haar gekanker. Voor de rest laat u alles wat zij uitkraamt langs u afglijden. U denkt bij uzelf: ‘Elke gek kletst voor wat-ie waard is en straks mag ik lekker weer naar huis.’ Daar moet zo’n bezoekje meer door te komen zijn.
Schoonmoeder,
Misschien bedoelt deze vrouw het niet zo vervelend.
Ze is 80 jaar en misschien niet zo gezond. Iemand die niet goed in zijn vel zit kan heel vervelend zijn. Vraag eens aan je vriend of ze altijd zo is geweest. Ze kan wel beginnen te dementeren dan verandert je karakter ook vaak.
Probeer extra aardig te zijn en breng af en toe een bloemetje mee dan staat zij in haar hemd en niet jij.
Groeten, Irene
Beste Beatrijs,
Je adviezen zijn prima, maar het woord gekanker kun je dat nu niet vervangen door een ander woord, het kan namelijk kwetsend zijn voor sommige mensen en ik vind het ook niet professioneel overkomen.
groet, Eline
Eline,
Het kan ook niet professioneel overkomen als je het verkeerd schrijft.
Maar dit terzijde. ‘Kankeren’ is niets meer dan ‘voortdurend mopperen alsof het een ziekte is’ en heeft niets met de ziekte zelf te maken, er wordt niemand iets daadwerkelijk toegewenst. Iedereen die zich aangesproken of zelfs gekwetst voelt moet daarbij zichzelf te rade gaan, niet Beatrijs Ritsema.