Beste Beatrijs,
Laatst had ik op een zondagmiddag een bevriend gezin met twee jonge kinderen op bezoek. Zij wonen aan de andere kant van het land, dus we zien elkaar niet zo veel. Ze kwamen zoals afgesproken om 14 uur. Op het eind van de middag maakten ze geen aanstalten om te vertrekken. Ik was er niet op voorbereid dat ze zouden blijven eten en had niet genoeg eten in huis. Daarnaast was ik na de drukke middag met rondrennende kinderen wel toe aan wat rust en een avondje alleen. Ik heb toen eerlijk gezegd dat ik niet op hen gerekend had voor het avondeten. Had ik eten moeten bestellen, pizza’s of zo, om ze niet hongerig naar huis te laten gaan? Was ik onbeleefd, of waren zij onbeleefd dat ze bleven plakken tot etenstijd?
Bezoekers blijven te lang
Beste Bezoekers blijven te lang,
Om dit soort misverstanden te voorkomen is het handig om van tevoren duidelijk af te spreken wat de bedoeling is: of er wel of niet samen gegeten wordt. Los van concrete afspraken is het niet erg gastvrij om een gezin van de andere kant van het land te laten komen zonder dat er een of andere vorm van eten bij te pas komt. 14 uur is geen etenstijd (mensen die dan arriveren hebben de lunch achter de rug). Als u ervan uitgaat dat ze eind van de middag weer vertrekken, hebben ze eigenlijk niets op hun tand gekregen, behalve thee of koffie met een koekje. Voor mensen die van ver moeten komen is dat aan de karige kant. Ze moeten om 17 uur een uur of anderhalf terugrijden en dan alsnog hun avondeten klaarmaken of onderweg een restaurant aandoen.
Als u de avond voor uzelf wilt hebben, kunt u hen beter om een uur of 12 uitnodigen en een lunch serveren, met soep of een salade erbij. Dan kunnen ze in de loop van de middag weer vertrekken en hebben ze toch iets substantieels te eten gehad. Nu is dit gezin met een rammelende maag naar huis gestuurd. Het was inderdaad aardiger geweest, als u met een blik op de klok had aangeboden om iets te improviseren op etensgebied, al was het maar een paar blikken soep opwarmen, dan wel wat pizza’s of Chinees te laten bezorgen. Mogelijk was uw voorstel afgeslagen, omdat ze andere plannen hadden, maar het gaat om het aanbod.
Oei, dit is pijnlijk Nederlands! Om zes uur moeten de gasten weg, want dan wordt er gegeten.
Zelf zorg ik – zoals Beatrijs zegt – van te voren voor goede afspraken. Mocht er toch een keer onverwacht bezoek komen of het is zo gezellig dat het bezoek langer blijft dan gepland, dan stel ik voor Chinees te halen. Hoewel het fout is om aan te nemen dat je wel mee kunt eten, is het nog fouter om gasten de deur te wijzen die nog een lange rit voor de boeg hebben.
‘Zij wonen aan de andere kant van het land’….. Dat weet je en dan nog stuur je je gasten zonder eten weg? Dat zou voor mij ondenkbaar zijn en een typisch ‘Hollandse’ reactie. Ik ben Limburgse en hier gaat niemand zonder eten de deur uit. Ook geen onverwacht bezoek! Wij worden ook regelmatig uitgenodigd voor verjaardagsborrels etc. Maar zodra dat ‘boven de rivieren’ plaatsvindt eindigt zo’ n bezoekje steevast bij een wegrestaurant omdat gastvrouw en -heer er vanuit gaan dat je om zes uur vertrekt en dan twee tot drie uur naar huis rijdt op een plak cake en een bitterbal. Andersom slaan ze de Limburgse vlaai, hapjes en aansluitend aangeboden maaltijd (want jullie moeten nog zo’n eind rijden) natuurlijk nooit af. We kennen deze vrienden in verschillende regio’s van ons land al jaren maar van echt gastheerschap hebben zij, zoals veel mensen, echt geen kaas gegeten.
@ Minke, ik ben ook van ‘boven de rivieren’ (zelfs half Fries, veel verder kan je niet komen), maar ik bedenk het nooit dat mijn gasten zonder eten naar huis gaan. Of ze nu uit mijn eigen woonplaats komen of van ver weg. Ik heb altijd moeite met deze stereotypering. Net als deze: “jullie Hollanders koken altijd afgepast, zodat er geen ruimte is voor extra gasten. Dat doen wij, Indonesiers/Surinamers/Antillianen/vul maar in, toch echt anders.” Ik ben dan dus blijkbaar een Indonesische Antilliaanse die is geboren en getogen in Limburg. Want zoals gezegd als gasten van ver of van dichtbij komen, ze krijgen altijd te eten en als ze weg zijn dan kan ik gerust nog een keer dezelfde hoeveelheid gasten langskrijgen en die gaan ook niet zonder honger naar huis. En mijn hele familie (zowel Friese tak als de Zuid Hollandse tak) denken er precies zo over als ikzelf. Het ligt niet aan de plaats waar je woont, maar hoe je zelf bent ingesteld.
@Nikki. Ik spreek slechts vanuit mijn persoonlijke ervaringen. Als jij van Limburse afkomst bent met bovendien Antilliaanse/indonesische roots kan het niet anders dan dat je toch tamelijk grote verschillen opmerkt. Een uitvaart in Limburg is ondenkbaar zonder afsluitende koffietafel. Op een bruiloft wordt voor alle gasten op het feest een buffet geserveerd. 1 Koekje uit de trommel die daarna weer dicht en in de kast gaat wordt hier gewoon als buitengewoon krenterig beschouwd. Eten en gul zijn naar gasten toe zit hier veel meer ingebakken in de cultuur. Natuulijk wil ik niet iedereen ‘boven de rivieren’ over een kam scheren maar dit zijn toch duidelijke verschillen. Het mooiste voorbeeld vind ik toch de vlaai die we meenamen naar koffie visite. Die werd in dank aangenomen en met de woorden ‘ah… Lekker voor morgen bij de koffie’ in de koelkast gezet. Daarna werden wij op een kop thee met een Bastogne koek getracteerd.
@ Minke. Dan wil ik je graag uitnodigen bij mij op de koffie. Daar staat dan een taart voor 12 personen terwijl ik maar 4 personen verwacht. Als ik verjaardag vier dan heb ik minimaal 5 taarten (eigen gebakken) terwijl ik tussen de 20-25 personen verwacht. Hetzelfde geldt voor de chocolaatjes, koekjes en snoepjes die op een (of 2) etageres (!) klaar liggen voor de grijp. Je zou het niet eens bedenken om een (gekochte vlaai) mee te nemen ;-) . En nogmaals: ik merk het niet. Ik zie overal, soms in iets mindere mate maar dat heeft met de portemonne te maken, gulheid tav de gasten. En een vriendin van mij is ook van Limburgse afkomst en ik zie geen verschil tussen haar verjaardag en hoe ik ze vier bij mezelf en bij de rest van mijn familie/vrienden/kennissenkring. Ik denk echt dat je pech hebt met de noorderlingen die je tot nu toe tegen bent gekomen.
Mijn schoonfamilie is zelfs van Zeeuwse afkomst (veel zuiniger kom je ze niet tegen). Maar daar moet ik echt tegen zeggen dat ik maar een half stukje taart wil, anders krijg ik een stuk dat voor mij een hele maaltijd is. Dat ze de taart (of de ingredienten) van de markt halen of uit de aanbieding (want het blijven wel zeeuwen hoor! :D), doet daar niets aan af. De porties en wat er op tafel komt is gewoon echt VEEL: de gasten mag het aan niets ontbreken.
Het gedrag wat jij omschrijft dat kom ik wel tegen als we gewoon ‘op onszelf zijn’. Dan is het inderdaad 1 koekje (of chocolaatje) en de trommel weer dicht, maar dat moet ook wel anders kan je me straks de deur uitrollen :D .
Maar je hebt wel gelijk dat wij anders aankijken tegen begrafenissen en trouwerijen.
Toen vorig jaar mijn vader is overleden kregen ze allemaal een gevulde koek (als ze er 4 wilden mocht dat ook, zolang de voorraad strekte). Maar ik had geen zin in een koffietafel, maar dat was puur omdat ik veel mensen niets te melden had. Ze hadden ons laten zitten toen mijn vader nog leefde en ik had geen zin om nu nog tijd, aandacht en geld aan ze te besteden. Daar hebben ze jaren de tijd voor gehad en niet gedaan. Wij zijn daar wat zakelijker in.