Betrokken burger

Hoewel ik mezelf als een redelijk toegewijde nieuwsvolger beschouw en echt wel op de hoogte ben van actualiteiten en maatschappelijke problemen, heb ik de grootste moeite er iets duidelijks van te vinden. Analyseren hoe het allemaal zo gekomen is – dat lukt me nog wel, maar hoe we vervolgens weer uit de puree moeten komen is een ander chapiter. Dat is dan ook de taak van politici. Zij zijn het die roepen: ‘We moeten deze kant op! Dit is de weg! Volg mij, stem op mij en alles sal reg kom!’

Bij de gemeenteraadsverkiezingen krijgt de burger de kans om zich uit te spreken over waar het heen moet met zijn onmiddellijke leefomgeving. Het zou raar zijn om me onverschillig te betonen tegenover het eerzame handwerk van de democratie en ik zal dan ook zeker gaan stemmen, al was het maar uit welwillendheid tegenover de stad waar ik toevallig woon (Amsterdam). Natuurlijk kunnen er altijd dingen beter worden geregeld, zeker in een grote stad als Amsterdam, maar wat en hoe precies? Neem de Noord-Zuidlijn. Dit miljoenenverslindende project heeft totnutoe alleen maar ellende met zich meegebracht. Gigantische bouwputten, overlast voor verkeer, omwonenden en neringdoenden, inzakkende historische panden, stillegging van de werkzaamheden en de datum van voltooiing wordt steeds verder naar achteren geschoven. De aanleg van de metro is verschrikkelijk duur en er bestaat ook nog een kans dat het mislukt. Misschien is deze metro wel het soort van megalomaan project, waar je beter de stekker uit kunt trekken voordat er echte ongelukken gebeuren. Aan de andere kant kun je misschien beter doorzetten, anders zijn alle reeds gemaakte kosten voor niets geweest. Voor zowel ophouden als doorgaan wordt overtuigend geargumenteerd, met steun van uiteenlopende deskundigen en wetenschappers, en ik kan niet beoordelen wie er gelijk heeft. Broodnodige modernisering van het openbaar vervoer, zachte bodem, huizen op palen, experimentele boortechnieken, verzekering dekt de schade – laten ze het maar uitzoeken zonder mij.

Eigenlijk geldt dat voor alle beleidspunten die politieke partijen in de verkiezingsstrijd inzetten om zich mee te profileren. Op de website kieskompas.nl kunnen vertwijfelde burgers dertig stellingen invullen of ze het er wel of niet mee eens zijn, waarna het stemadvies eruit rolt. Vind ik bijvoorbeeld dat er meer cameratoezicht moet komen of minder coffeeshops? Moet de gemeente meer prostitutiepanden opkopen en sluiten? Moeten er meer vluchten op Schiphol worden toegestaan? Moet kraken legaal blijven, de ouderbijdrage op scholen verboden, de maximumsnelheid op autowegen rond Amsterdam terug naar 80 kilometer? En hoe zit het met de samenscholingsverboden?

Van de meeste stellingen vind ik niet zo veel. Soms denk ik: ja, zou kunnen, maar dan krijg je weer andere problemen. Of ik denk: zinloze symptoombestrijding. De ene keer vind ik dat het maar eens afgelopen moet zijn met onschuldige burgers pesten (hoezo terrasverwarming verbieden), de andere keer vind ik dat de gemeente niet voor Sinterklaas hoeft te spelen (hoezo 65-plussers gratis openbaar vervoer). Meer fietsenstallingen? Yes! Maar die zullen ook allemaal weer dichtslibben met weesfietsen, dus wat schiet je ermee op?

Voor degene die, zoals ik, moeite heeft om positie te kiezen in specifieke gemeentepolitieke strijdpunten en gewoon een partij zoekt om zijn stem aan te vergeven kan de website stomwijzer.nl trouwens uitkomst bieden. Hier hoeft de betrokken burger zich niet door tientallen stellingen heen te ploegen, maar krijgt hij acht plaatjes voorgeschoteld met telkens twee keuzemogelijkheden. Je ziet bijvoorbeeld een koe en daaronder kun je aanklikken: ‘Lief, aaien!’ of ‘Lekker, eten!’ Of een imposante bommenwerper met de alternatieven ‘Gaaaaf!’ en ‘Duuuur!’ Bij een foto van een tandeloze oude vrouw kun je kiezen uit ‘Tijd voor een spuitje’ en ‘Fijn op bezoek’. Het invullen kost minder dan een minuut en het bijgeleverde stemadvies wijkt opmerkelijk genoeg niet af van wat je stiekem toch al dacht dat je zou gaan stemmen.

De stomwijzer maakt zonneklaar dat je stem uitbrengen op een bepaalde partij uitsluitend een kwestie van gevoel is. Mensen volgen hun intuïtie en zijn heel goed in staat om zonder kennis van zaken hun voorkeur voor de een of andere richting uit te spreken. Ik doe weer mee met het gezelschapspel, want het fijne is dat de kiezer altijd gelijk heeft.