Betalen voor tweede date

Beste Beatrijs,

Een paar weken geleden nodigde iemand mij uit voor een date. Hij kent me via een gezamenlijke vriendin en hij aasde al langere tijd op een afspraakje met mij. Ik heb ingestemd en hij nam me mee naar een sjiek visrestaurant met uitzicht op zee, wat ik zeer ongemakkelijk vond, omdat een eerste date laagdrempelig hoort te zijn. Ik voelde me opgelaten en kon niet echt ontspannen. Hij heeft betaald voor die eerste date, zoals het naar mijn mening hoort. Uiteindelijk hebben we wel gewoon een goed gesprek gehad en toen hij me later sms-te voor een tweede date, stemde ik in. Weer koos hij een sjiek restaurant, nog duurder en ongemakkelijker. Tijdens die tweede date besloot ik dat ik niet nog een keer met hem uit wilde. Omdat ik niet wilde dat hij voor twee superdure etentjes betaald zou hebben om vervolgens afgewezen te worden, stelde ik voor dat ik ditmaal zou trakteren. Hij vond dit goed. Toen ik de rekening kreeg, schrok ik me een hoedje: het was nog duurder dan ik had gedacht. Ik heb wel gewoon betaald.

Dit zit me niet lekker. Ik ben studente en ik ben aan het sparen om volgend jaar naar het buitenland te gaan. Ik kan niet eens nieuwe schoenen kopen! Hij is ingenieur en werkt bij een goed betalend bedrijf. Ben ik nou een zeur? Of kan het echt niet wat hij gedaan heeft?

Een dure afkoop

Beste Een dure afkoop,

U had dat tweede etentje niet hoeven te betalen! Om te beginnen niet, omdat degene die formeel uitnodigt altijd betaalt. Dit was geen informele afspraak tussen vrienden of geliefden ‘om samen ergens een hapje te eten’, u werd uitgenodigd voor een date door een man met vues. In dat geval is de rekening voor hem en al helemaal gezien het verschil in financiële draagkracht tussen u en hem. Waarom u op de uitnodiging bent ingegaan is me trouwens niet helemaal duidelijk. Erg enthousiast over de eerste date was u niet. Kennelijk wilde u hem nog een kans geven, maar willoos instemmen met wat hij voorstelt is dan niet de aangewezen weg. U had de afspraak wat meer naar u toe kunnen trekken door uw voorkeur uit te spreken voor een simpel restaurantje. Mocht de nadere kennismaking alsnog tegenvallen, had u de avond netjes kunnen afhechten door voor te stellen de rekening te delen. Dus niet trakteren, maar delen! Dan was uw boodschap ook doorgedrongen, zonder dat u op torenhoge kosten was gejaagd.

Nu belandde u voor de tweede keer in een duur restaurant. Vervelend, maar uiteindelijk heeft hij die beslissing genomen (dan wel: u hebt hem laten beslissen), wat betekent dat hij de verantwoordelijkheid voor de avond en de bijbehorende kosten draagt. Niets in deze situatie vraagt erom dat u als uitgenodigde partij ineens de rekening gaat opeisen om hem duidelijk te maken dat ‘het niets kan worden tussen jullie twee’. Tenslotte bestaat er geen enkele morele verplichting voor een vrouw om amoureuze betrekkingen aan te knopen met een man die haar ergens op getrakteerd heeft. U hebt uw financiële verlies aan uzelf te wijten, al moet ik hieraan toevoegen dat een gentleman, zeker een die ruim in zijn slappe was zit, dit aanbod natuurlijk nooit had mogen accepteren. Die zou hoe dan ook de rekening betaald hebben om vervolgens ook zijn verlies op het erotische vlak waardig te dragen.