Beste Beatrijs,
Mijn zoon is een blozende bolle baby van een paar maanden. Als ik met hem buiten loop, worden we regelmatig overvallen door oude dametjes die zich uitputten in complimentjes. Dit gaat gepaard met aaien in zijn gezicht. Ook andere moeders moedigen, zonder overleg, hun snotterige peuter aan om de lieve baby een kusje te geven. Een half uurtje in de draagzak naar de markt levert vijf vreemde vingers op die allemaal zonder toestemming aan mijn zoon zitten. Zelfs was er een dame die net uit het openbaar toilet kwam en het niet kon laten hem aan te raken. Ik ben best gevleid dat ze mijn kind een leuk ventje vinden maar dat gefriemel erbij, daar houd ik niet van. Vaak gebeurt het zo snel dat ik nauwelijks rustig kan reageren en in een reflex de vreemde handen wegduw, een vrij agressief gebaar. Hoe kan ik deze lieve besjes en vriendelijke moeders duidelijk maken dat ik hun reacties wel waardeer maar graag met hun handen thuis? Ik wil niemand afsnauwen of als een overbezorgde moeder overkomen.
Belaagd door baby-aaiers
Beste Belaagd,
Baby’s, vooral schattige baby’s, roepen zorgzame instincten en aai-reflexen op. Niet alleen bij de eigen moeder, maar ook bij andere mensen. Zo werkt de natuur. Wie schattigheid uitstraalt heeft een grotere kans om te overleven, als toevallig de eigen moeder ontbreekt om voor de kleine te zorgen. Maar ik begrijp wel dat u het vervelend vindt als iedereen de hele tijd aan hem zit. Dat zouden mensen niet moeten doen, zeker niet aan het gezicht van de baby. Als ze nou nog voorzichtig met één vinger over zijn aanbiddelijke handjes aaien (kijk toch, hoe klein!), allà, maar voor de rest zouden ze hun handen thuis moeten houden. U vraagt hoe u de ongewenste intimiteiten kunt weerstaan. Dat is nog niet zo makkelijk. U schrijft het zelf al: er wordt razendsnel toegeslagen. En het gaat weer wat ver om bij wijze van algemene preventie te roepen: ‘Niet aankomen, alstublieft!’ Peuters die gehoor dreigen te geven aan de suggestie van hun moeder om kusjes te geven (een merkwaardige aansporing – waarom zou je je kind aanmoedigen om onbekenden te kussen?) kunt u afremmen door te zeggen: ‘Doe maar niet, hij spuugt!’
Maar verder zult u toch rekening moeten blijven houden met onverhoedse aai- of kus-uitvallen van overenthousiaste (oudere) vrouwen, daar helpt geen moedertje-lief aan. ’t Is niet kwaad bedoeld, moet u maar denken. Naarmate uw zoontje ouder wordt, neemt de aai-reflex trouwens wel af. Als u iemand aanstalten ziet maken, kunt u proberen haar af te weren door te zeggen: ‘U kunt beter niet aan hem komen, want daar gaat hij van huilen.’
Ik vind het niet zo leuk om onwaarheden als smoes aan te dragen, zoals de suggestie dat het kind zou spugen of huilen. Waarom zou je zoiets zeggen over je kind als het niet eens waar is? Ik vind dat als onbekenden je kind plotseling ongewenst willen aanraken, je ook gewoon ‘doe maar niet’ kunt zeggen of een stap terug kunt doen. Je hoeft tenslotte geen verantwoording af te leggen over waarom iemand niet aan jou of je kind mag zitten. Ongewenst aanraken moet gewoon niet, en zeker niet door onbekenden. Zo simpel is het.
Ik liep ooit met mijn gezinnetje (kindje van 2, baby in de maxicosy) ergens naar buiten , terwijl er niet een oudere dame met volwassen dochter naar binnen ging. De oudere dame kirde enthousiast naar haar dochter: ‘O kijk Ellen, wat schattig, een babietje’. Mijn man heel ad-rem tegen onze 2-jarige: ‘Kijk eens, een oma!’… (20 jaar geleden en ik kan er nog om lachen)