Beste Beatrijs,
Ik heb twee uitnodigingen gekregen: een voor een huwelijksjubileum van een vriend en een van mijn oudste broer die 80 jaar wordt. Zelf voel me verloren op zulke grote feesten, ik geniet meer van een goed gesprek onder vier ogen. Wat mij ook dwars zit: op de uitnodigingen staan de bekende envelopjes. Ik ben een man van 77 jaar, AOW en een pensioen dat twaalf jaar al niet verhoogd is. Wat stop ik in zo’n envelop? 50 euro? Dat is 100 euro voor twee feesten, een aanslag op mijn budget. Het liefst zou ik niet gaan, maar die vriendschap, de familie…
Moeite met envelopjes
Beste Moeite met envelopjes,
Om te beginnen dit: u hoeft nooit meer geld aan een cadeau te besteden dan u zich kunt veroorloven. Een cadeau (en daarmee de hoogte van het bedrag) is per definitie vrijwillig. Natuurlijk is 50 euro veel te veel geld voor uw budget. Geef dan gewoon minder. Een tientje is ook prima. Twee keer een tientje voor twee feesten moet overkomelijk zijn. Als u niet van massale feesten houdt, kunt u overwegen om uw bezoek heel kort te houden (een uurtje) of zelfs helemaal niet te gaan. Als het feest u heel erg tegenstaat, kunt u zich altijd verontschuldigen dat u die dag ziek bent geworden. Bijkomend voordeel van niet naar een feest is dat u ook geen geld hoeft te geven. Spreek dan later nog eens gewoon voor de gezelligheid af.
Ik zou zeker niet adviseren om op de dag zelf af te zeggen. De gastheer/gastvrouw moet dan namens wel gewoon voor het couvert betalen. Dat kan rustig 70 euro per gast zijn, en het is ongepast om iemand op kosten te jagen om jezelf het ongemak van van te voren afzeggen te besparen.
Een envelopje kan ook gevuld worden met een leuke kaart met een persoonlijke boodschap. Laat in elk geval uw financiële situatie u er niet van weerhouden om die feesten te bezoeken en de hoognodige sociale contacten te onderhouden. Geef wat u zich kunt veroorloven en als dat 5 of 10 Euro is, dan is dat maar zo. Onder de streep is de gedachte belangrijker dan het cadeau.
Tenzij broer en vriend van de briefschrijver zeer armlastig zijn, lijkt het me niet echt nodig (en zelfs ongepast) om een envelopje op de uitnodiging te zetten. Wat heeft een 80-jarige nog nodig aan materiele zaken? Bij het organiseren van mijn ouders’ huwelijksjubileum heb ik ze sterk afgeraden om geld te vragen, het is geen jong echtpaar dat nog een uitzet bij elkaar moet sprokkelen!
En als het een tegoedmoetkoming moet zijn voor de kosten van het feest, dan misschien wat minder uitpakken (kan net zo goed gezellig zijn).
Snap heel goed dat briefschrijver geen 50 EUR per feest wil besteden, ik zou zelfs zeggen dat aanwezigheid en een leuk kaartje meer dan voldoende is.
@Anna: wat vreemd dat 80-jarigen volgens jou geen materiële zaken hebben aan te schaffen. Op elke leeftijd kan je getroffen worden door zaken die maken dat je blijvend hoge uitgaven hebt, zoals speciaal op maat gemaakte kleren, vaker textiel moeten kopen wegens meer slijtage, steeds twee paar schoenen moeten kopen wegen sterk ongelijke voeten, hoge dieetkosten, etc. In sociale kringen mee blijven doen, kan dan betekenen dat het alleen uitvoerbaar is met “envelopjes”. Dus het organiseren van eigen jaarfeestjes, deelnemen aan andermans feestjes en bezoekjes.
Ook zonder specifieke fysieke problemen mogen bejaarden rustig nieuwe kleren èn een nieuw bankstel kopen als ze dat graag willen. Als ouderen graag geld ontvangen, zelfs als het alleen maar is om op te potten,wie ben jij dan om het ze te verbieden?
Ik herinner me opeens weer een ingezonden brief van iemand waar men steeds hetzelfde envelopje heen en weer gaf. Er was een jarige vader die smakelijk vertelde dat hij van de moeder dezelfde zakdoeken gekregen had als vorig jaar. Dit laatste was niet de bedoeling; ze was vergeten dat hij ze vorig jaar nog gekregen had. Blijkbaar had ze een circulatie-geschenkendoos. Het ritueel geschenken geven bleef dus overeind, ook als de halve regio behoorlijk arm was. In dezelfde lijn lag de kreet “eigen bedankt”. De eigen kinderen bedankten beleefd voor het aangeboden gebak. Bij anderen waren ze te gast en namen ze het in dank aan.
Envelopjes, het verschijnsel is niet uit te roeien. Ik negeer envelopjes zoveel mogelijk. Vroeger hadden wij daar in onze vriendengroep een goede remedie tegen. Wij gaven dan wel een geldbedrag, maar dat zetten we op een (door ons geopende) rekening waar de feestvarkens de eerste tijd niet aan konden. Dat zorgde toch wel voor een vermindering van de animo voor envelopjes.
Ik zie het envelopje ook als boodschap dat degenen die het feest geven liever geen cadeaus ontvangen. Tegenwoordig heeft men alles al, en is men juist bezig om te ‘ontspullen’. En of je nu geld uitgeeft aan een cadeau of contact geld geeft in een envelop. Kies dan voor dat laatste, dan kunnen de ontvangers daarmee iets doen waar ze echt blij van worden.