Beste Beatrijs,
Kunt u mij de regel voor het applaudisseren geven bij balletvoorstellingen en klassieke concerten? Naar mijn idee wordt er namelijk nogal royaal geapplaudisseerd.
Pijn in m’n handen
Beste Pijn in,
Het publiek bij ballet en klassieke concerten (bij alle uitvoerende kunsten trouwens) is een zelfstandig opererende massa, die gezamenlijk een bepaalde hoeveelheid enthousiasme produceert, die tot expressie komt in de lengte en intensiteit van het applaus. Niemand heeft daar greep op. U kunt vinden dat het te lang duurt. Voor de uitvoerenden kan het niet lang genoeg duren. Er is geen instantie die ernaast staat met een stopwatch en die een onafhankelijk oordeel kan geven: zo, nu is het wel genoeg na drie minuten. Of: kom op, jongens, effe doorklappen! De massa volgt z’n eigen aandrift.
U kunt natuurlijk altijd zelf ophouden met applaudisseren als u het welletjes vindt. Dat doen wel meer mensen, ook omdat ze graag als eerste bij de garderobe zijn.
3,5 jaar na dato een wat late reactie, maar toch één regel voor applaudisseren bij klassieke concerten: nooit na de afzonderlijke delen van een stuk (symfonie, pianoconcert, noem maar op) maar na afloop van het hele stuk. Als bij een concert bijvoorbeeld een symfonie, rapsodie en concert voor viool en orkest worden gespeld betekent dat dus drie keer applaudisseren.