Beste Beatrijs,
Enige tijd geleden merkte mijn vrouw dat elk van de vier kinderen van onze zoon – in de leeftijd van twee tot zes jaar – van de ouders van onze schoondochter een cadeautje krijgt, telkens wanneer een van de vier jarig is. Mijn vrouw heeft deze gewoonte overgenomen. Maar ik vind het overdreven. Volgens mij moet alleen de jarige zelf een cadeautje krijgen. Mijn standpunt heeft ook een financiële reden: sinds ik gepensioneerd ben, teren wij in op ons vermogen. Willen onze zoon en schoondochter dat hun andere drie kinderen ook steeds wat krijgen op de verjaardag van een van hen, laten zij dat dan maar betalen. Overigens zijn onze kleinkinderen, aan wie het in materiële zin aan niets ontbreekt, altijd blij met wat ze van ons krijgen. Wat vindt u hiervan?
Begrotelijke verjaardagen
Beste Begrotelijke verjaardagen,
Het lijkt opvoedkundig geen geweldig idee om als een kind jarig is, de broertjes en zusjes ook een cadeautje te geven. Wat is dan nog het bijzondere aan jarig zijn? Het is voor kinderen goed om te ervaren dat als een broer of zus jarig is, hij/zij cadeautjes krijgt (en de andere kinderen dus niet). Bij een volgende verjaardag is een ander kind weer aan de beurt. Dit allemaal nog afgezien van het feit dat de kosten voor u als grootouders uit de hand dreigen te lopen met niet vier maar zestien cadeautjes per jaar. Nu zult u aan de niet-jarige kinderen wel minder dure cadeautjes geven, maar ook daar kleeft een nadeel aan. Kinderen zijn onvoorspelbaar in hun voorkeuren en het is goed mogelijk dat een van de goedkopere cadeautjes toevallig heel erg de begeerte opwekt van de andere kinderen, inclusief de jarige, die dan zit te mokken dat zijn broertje/zusje dat aantrekkelijke, goedkope frutseltje heeft gekregen, terwijl die nog niet eens jarig is! Kortom, ongenoegen ligt op de loer.
Bespreek dit eerst met uw vrouw (het is belangrijk om het hier eens over te zijn) en vervolgens met uw zoon en schoondochter. Ik kan me niet voorstellen dat zij het onredelijk vinden, als u zegt dat u een cadeau voor de jarige genoeg vindt. Waarschijnlijk zijn ze blij om extra spullen buiten de deur te houden. Wie weet brengt uw saneringsvoornemen hen op het idee om de andere grootouders aan te sporen zich te beperken tot één cadeau per verjaardag, namelijk voor de jarige.
Het geven van cadeautjes aan alle kinderen is iets van de huidige generatie: een overbezorgdheid om iemand iets te kort te doen is doorgeslagen, en daarom krijgt nu iedereen een cadeautje, iedereen krijgt een (participatie)prijs na een wedstrijd, en iedereen is een winnaar.
Zoals Beatrijs zegt: verschrikkelijk. Het is goed als kinderen teleurgesteld zijn als ze niet winnen, of leren dat een jarige cadeaus krijgt, en als jij jarig bent krijg jij een cadeautje. De andere kinderen mogen meegenieten met het feestje. Zij krijgen limonade, taart, chipjes, vaak gebeurt er iets leuks zoals een dagje pretpark, een dagje zwemmen, of een speurtocht. Ook zonder cadeaus hebben de niet-jarigen een leuke dag. Ik ben zelf ook van deze generatie, maar ik doe niet mee aan deze onzinnige rage.
Het eerlijke van jarig zijn, is dat iedereen in het jaar aan de beurt komt.
Het is juist goed, dat kinderen gevoelens ervaren van jaloezie, niet aan de beurt zijn en wellicht ook oprechte blijdschap voor de jarige die verwend wordt. Nog beter als de kinderen vrijuit over deze gevoelens leren praten.
Afgezien van uw portemonnee vind ik het ronduit nadelig als dit soort gewoontes die u be-schrijft, worden geschapen tijdens de opvoeding. Kinderen die het al goed hebben, krijgen nog meer. Op mijn basisschool houden we soms acties voor een stichting die arme ouders en kinderen, te arm om hun verjaardag te vieren, ondersteunt. Daarvan zijn er veel te veel in Nederland. Goed voor de bewustwording van alle anderen!
Onpedagogisch om in deze weelde om te groeien.
Vreselijke vorm van politieke correctheid waarbij volkomen aan de inhoud voorbij gegaan wordt. Natuurlijk is de jarige het feestvarken dat als enige cadeautjes krijgt, niet hoeft af te wassen, mag kiezen wat er gegeten wordt, etc.
De andere kinderen delen al in de voordelen van een jarig kind door de feestelijkheid in huis.
Mijn zusje en ik hebben beiden een vorm van autisme. Bij ons thuis werd het op verjaardagen door mijn ouders (met nadruk op óuders) ook zo gedaan. Dat was fijn, zo kwam er nooit ruzie.
Helaas zijn toen ooms en tantes dit gaan overnemen en er hun eigen draai aan gaan geven.
Mijn jarige zusje kreeg van hen een groot cadeau en ik van hen expliciet een heel klein cadeau (om te leren dat ik minder kreeg dan kleintjes.)
Op mijn verjaardag, kreeg zij exact hetzelfde als ik. ‘Ze is nog jong.’ zeiden de tantes dan.
Uiteindelijk stopte hun gedrag abrupt, zonder aankondiging en kreeg mijn jarige zusje ineens míjn cadeautje erbij.
2 grote cadeaus voor haar op haar verjaardag.
En ieder dezelfde, op die van mij.
Ik vond de setting van mijn ouders wat overzichtelijker.
Hun ‘kleine” bij-cadeautjes voor de verjaardagen waren vaak ook gewoon kleinigheidjes die we ‘nog eens zouden krijgen.”
Bijvoorbeeld een broche die mijn moeder besloot door te geven of een nieuw dagboekje. Het was gewoon een lief gebaar. Dat van de tantes zorgde voor nijd en teleurstellingen.