Beste Beatrijs,
Sinds mijn scheiding een paar jaar geleden ben ik weer single. Ik ben een vrouw van in de veertig en wandel en fiets graag. Dat doe ik met verschillende vriendinnen. Wat me opvalt is dat zij graag het afrekenen in restaurants voor de koffie met iets lekkers aan mij overlaten. Ik denk dat vrouwen het fijn vinden wanneer voor hen betaald wordt. Maar ja, ik heb het financieel niet breed. Een enkele keer krijg ik hun deel later terug, maar meestal niet. Een vriendin vroeg zelfs na restaurantbezoek of ik de rekening even wilde voorschieten. Dat geld heb ik nooit terug gezien. Integendeel, de eerstvolgende keer dat we afspraken werd ik ook weer geacht geld op tafel te leggen, terwijl zij het was die koffie met duur gebak voorstelde. Hoe kan ik weer baas worden over mijn eigen portemonnee?
Altijd maar dokken
Beste Altijd maar dokken,
Als u met een vriendin ergens iets geconsumeerd hebt (wat het ook is, twee kopjes thee of een hele maaltijd), zegt u vanaf nu, wanneer het ogenblik van betalen is gekomen: ‘Wij gaan deze rekening delen. Eens even kijken, dit heeft ons twintig euro gekost, dat is dus tien euro per persoon.’ Als ze claimt geen geld bij zich te hebben, dan dringt u eropaan dat zij haar pinpas gebruikt of u staat erop een geldautomaat te bezoeken voordat uw beider wegen zich weer scheiden. Als u het op voorhand niet vertrouwt, vraagt u voordat u de uitspanning betreedt: ‘Je hebt toch wel geld bij je? Ik heb niet genoeg voor twee.’ Als ze geen geld bij zich heeft, gaat het café- of restaurantbezoek niet door. Dan zegt u: ‘Ach wat jammer, dan gaan we weer terug. Ik kan thuis thee zetten en een koekje erbij moet ook lukken.’
Ik heb zoiets ook gehad met een groepje vrienden en vriendinnen. Ik, een vriend en een bevriend stel waren altijd degenen die rondjes aanboden of betaalden, dat gaat dan altijd redelijk om de beurt. Twee vriendinnen echter bieden nooit aan, maar nemen wel altijd dingen aan die aangeboden werden.
Na koninginnedag 2009, toen ze weer een hele dag (!) op onze zak geteerd hadden waren we het zat, dus de eerst volgende keer dat we met z’n allen afspraken hadden we als betalers onderling afgesproken dat we niets aan zouden bieden en dus zouden wachten tot zij een rondje aanboden.
Na 3 kwartier elkaar aanstaren was er nog geen enkel drankje, dus toen zeiden we “Ok, we maken een pot” werkte uitstekend en je hebt dan niet het gierige en onhandige achteraf afrekenen.
als het vrienden/vriendinnen zijn kan je het er toch gewoon over hebben? Ik begrijp de omslachtigheid niet.