Beste Beatrijs,
Ik ben een vrouw van 26 die na tien jaar relatie weer single is. Ik heb een probleem met vasthoudende mannen die iets met mij willen. Als ik zeg dat ik geen interesse heb, willen ze daar niets van weten. Ze komen gewoon weer terug. Ze sturen Facebook-berichtjes of proberen dingen over mij te weten te komen via mijn vrienden en kennissen. Ik moet wel heel luid en duidelijk zeggen dat ik geen interesse heb, anders blijven ze doorgaan. Een vriendin met wie ik dit besprak zei dat de meeste vrouwen, als ze een man afwijzen, niet bedoelen dat ze echt geen interesse hebben, maar dat ze zich niet meteen gewonnen willen geven. Zoals de Engelsen dat noemen: playing hard to get. Ik vind dat onzin en ook erg ouderwets. Als een man mij leuk vindt en ik hem ook, ga ik dat niet ontkennen. Ben je werkelijk een nettere vrouw als je iemand weken aan het lijntje houdt? En als vrouwen massaal nee zeggen als ze ja bedoelen, begrijpen mannen niet meer waar de grenzen liggen bij een vrouw. Dat zorgt voor een hoop ongemakkelijke situaties. Wat is uw mening hierover?
Vasthoudende mannen
Beste Vasthoudende mannen,
Playing hard to get heeft vooral z’n nut in de beginfase van de hofmakerij.
Als een vrouw consequent nee zegt, kan er geen misverstand zijn bij de tegenpartij over wat ze bedoelt. Ze bedoelt dan gewoon nee. Playing hard to get is iets anders. Dat is de ene keer ja zeggen en dan weer nee. Bijvoorbeeld ja op het voorstel om samen iets te gaan drinken en vervolgens nee, wanneer de man denkt dat er nu aan seks gedaan kan worden. Of een paar keer ja zeggen op uitnodigingen om uit te gaan en bij een volgend voorstel van de man nee zeggen omdat ze het zonder nadere toelichting ‘te druk’ heeft. Playing hard to get is op een flirterige manier iemand aan het lijntje houden: aantrekken en afstoten, zich dagenlang onbereikbaar houden en dan ineens weer opduiken. Deze wispelturigheid draagt bij aan de onzekerheid van de man en kan, doordat er op onvoorspelbare momenten toch een beloning optreedt (namelijk wanneer de vrouw ja zegt) ervoor zorgen dat hij harder gaat lopen om haar helemaal voor zich te winnen. Dit soort spelletjes heeft vooral z’n nut in de beginfase van de hofmakerij – als een vrouw er te lang mee doorgaat, krijgt het ontegenzeggelijk iets vermoeiends – maar het is in ieder geval heel wat anders dan iemand consequent afwijzen. Hoeveel afwijzingen nodig zijn verschilt per man, maar doorgaans druipt een gegadigde wel af, wanneer hij voor de tweede keer bot heeft gevangen. Het domweg negeren van ongewenste berichtjes of appjes is trouwens ook heel effectief.
Weet wel, dames, dat als u mannen “op een flirterige manier aan het lijntje houdt”, de man in kwestie daar wel eens heel snel genoeg van kan krijgen, en bij zichzelf denkt “zak er maar lekker in!” en op zoek gaat naar minder bakvisachtige kandidaat.
Er zijn vrij veel mensen met wie ik best iets wil gaan drinken, maar waar ik niet mee aan seks wil doen. En volgens mij is dat normaal. De ene aktiviteit is nogal wat intiemer dan de andere.
Dus ja zeggen tegen een drankje, en nee tegen seks, dat hoeft niets te maken te hebben met ‘playing hard to get’. Het is vaak gewoon een kwestie van voorkeuren, en die hebben we allemaal.
De opvatting dat een vrouw die ja zegt tegen een drankje, en nee zegt tegen seks, met een flirterig spel bezig is vind ik eerlijk gezegd nogal ouderwets en stereotyperend. Het is maar een klein stapje naar ‘als een vrouw nee zegt bedoelt ze ja’.