Agressief veganisme

Beste Beatrijs,

Ik ben een man van midden twintig en ben onlangs als junior begonnen aan een nieuwe kantoorbaan. Ik zit bij een collega die voor mijn komst de kamer voor zichzelf had. Tijdens de kennismaking kondigde zij enkele ‘huisregels’ af, waarvan de meest opvallende is dat zij liever niet heeft dat ik vlees eet in haar bijzijn. Zij is namelijk veganistisch en kan de gedachte moeilijk verdragen dat naast haar iemand een dood dier zit te eten. De geur van ham, tonijn en dergelijke staat haar tegen. Aanvankelijk stelde zij voor dat ik haar van tevoren zou waarschuwen als ik iets met vlees wilde eten, zodat zij even een ommetje kon maken. Maar het voelt niet goed om als nieuwkomer mijn oudere collega weg te moeten sturen. Met als gevolg dat ik nooit meer iets vleesachtigs eet op kantoor. Op het werk is geen kantine. Ik werk liefst door tijdens de lunch, omdat ik het zo druk heb. Ik vind vleeswaren op mijn brood veel lekkerder dan honing of kaas. Melk, ei en kaas nuttig ik overigens wel in haar bijzijn, maar ook dit levert gefronste wenkbrauwen op. Omdat zij mijn voedselvoorkeuren barbaars vindt, roer ik het onderwerp eten liever helemaal niet aan. Ik wil de verder goede verstandhouding niet in gevaar brengen.

Bang voor vleeshatende collega

Beste Bang voor vleeshatende collega,

In z’n algemeenheid heeft uw collega natuurlijk geen poot om op te staan. Veganisme/ vegetarisme is vooralsnog een kwestie van life style die niet aan andere mensen kan worden opgedrongen. Uw collega is daarbij wel een heel erg sektarische richting ingeslagen. Je vraagt je af hoe zij nog kan omgaan met vrienden en familie die toevallig niet haar beginselen zijn toegedaan. Feestjes, etentjes, recepties – overal wordt zij ontriefd door carnivoren! Om over gewone restaurants maar te zwijgen. Zelfs winkelstraten of stationshallen moeten voor haar onverdraaglijk zijn wegens de dampen van shoarma, kroketten en gesmolten kaas die haar tegemoet slaan. Dat is enerzijds heel zielig voor haar, anderzijds gaat zij te ver om van u te eisen dat u zich aanpast aan haar buitensporige gevoeligheden.

U kunt twee dingen doen: vraag aan uw chef om overplaatsing naar de kamer van een andere collega of ga toch de confrontatie met haar aan en doe een beroep op haar redelijkheid. Zeg dat het u vreselijk spijt, maar dat de gedachte aan een toekomst van lunches met louter kaas en honing als broodbeleg u vreselijk terneerdrukt. Zeg tegen haar dat u ’s zomers best naar buiten wil gaan, maar dat u het vernederend vindt om in dit seizoen uw lunch buiten in de kou of op de gang of op de wc te moeten gebruiken. Bied aan een luchtverfrisser te kopen met een geurtje van haar keuze en die om u heen te spuiten, zodra u uw lunchtrommeltje opent. Als ze desondanks een demonstratief ommetje gaat maken tijdens uw barbaarse schranspartij, moet ze dat maar doen. Zo lang duurt een bureaulunch ook weer niet.