Afgezegde afspraken

Beste Beatrijs,

Het overkomt mij/ons steeds vaker dat vrienden, familie of kennissen met wie afgesproken is om te eten of iets anders te doen, deze afspraak één dag van tevoren afzeggen. Als reden geven ze vaak een te overladen programma voor die week. Sommige mensen zeggen zelfs meerdere keren achter elkaar af, terwijl het initiatief voor de afspraken van henzelf is uitgegaan. Wanneer men wel komt, komt men vaak te laat. Je spreekt bijvoorbeeld om twee uur af op de boot om een middag te gaan zeilen en dan bellen ze om die tijd op (leve de mobiel) dat ze er pas tegen drie uur kunnen zijn. Of ze zeggen ineens dat ze om vijf uur een andere afspraak hebben, waardoor je nauwelijks tijd over houdt. Wij hebben zelf ook een kind en allebei een baan, maar behoudens noodgevallen ga je naar ons idee niet zo met vrienden om. Het blijkt vervolgens heel moeilijk om je teleurstelling ‘bespreekbaar’ te maken omdat het direct als verwijt wordt gevoeld, waardoor de vriendschap nog verder onder druk komt. Hoe kunnen wij hier het beste mee omgaan?

Laatste agendapunt

Veelvuldig te laat komen op afspraken of afspraken kort van tevoren afzeggen zonder dringende redenen is een uiting van desinteresse. Dit geldt in de zakenwereld even sterk als in het privéleven. Het leiden van een volgeboekt en haastig leven kan nooit een excuus zijn, want iedereen leidt een volgeboekt en haastig leven. Ook vroeger, toen er nog geen tweeverdieners, mobiele telefoons en filofaxen bestonden, moesten de mensen kiezen of ze de verjaardag van oom Karel bij zouden wonen of thuis doorgaan met de verstelmand. Wanneer mensen niet de moeite nemen op tijd te komen voor een zeiltochtje of uit kennelijke lamlendigheid een etentje afzeggen, kan dat onmogelijk iets anders betekenen dan dat hun prioriteiten elders liggen.

Laksheid steekt, zeker wanneer dit gedrag van vrienden afkomt. En u wordt hier disproportioneel vaak door getroffen. Daaruit leid ik af dat deze druk-druk-druk-vrienden zichzelf toch als meer perifeer zien ten opzichte van u en uw man dan andersom (wat het gedrag overigens niet minder onbeleefd maakt). U heeft teveel onechte vrienden, teveel contacten die u warm wil houden. Ook maakt u waarschijnlijk teveel afspraken waarbij meer dan twee mensen zijn betrokken. Met twee echtparen iets op touw zetten is een hele toer, omdat er niet meer zoals vroeger sprake is van twee maar van vier agenda’s, die op elkaar moeten worden afgestemd. Nog afgezien van de kinderen die wel of niet mee mogen/kunnen/willen. Als een van de betrokkenen zich minder gedisponeerd voelt, wankelt zo’n hele afspraak al.

Ga na wie van uw vrienden echte kwartetvrienden zijn en wie er in wezen bij u hoort of bij uw man. Maak alleen nog kwartetafspraken met kwartetvrienden en doe de rest in duovorm. Een lunchafspraak met een vriend(in) is handiger dan mensen-met-aanhang optrommelen voor een ingewikkelde zeiltocht. Zet de vrienden die te vaak hebben afgezegd een tijdje in de ijskast. Organiseer een keer per jaar een borrel of feestje voor alle intimi en lakse flierefluiters tegelijk, dan hoeft u geen tijd te verspillen aan terugkerende onwilligheid. Als het plannen mislukt, houd dan op met plannen.