Aanspreken met oom en tante

Beste Beatrijs,

Mijn broers en zussen hebben hun kinderen (onze neven en nichten) geleerd mij en mijn vrouw aan te spreken met oom en tante. Wij worden liever bij onze voornaam genoemd. We hebben dat destijds besproken, maar de familieleden hielden vast aan hun regel. Veel neven en nichten zijn inmiddels volwassen, ze hoeven niet meer te doen wat hun ouders zeggen, maar het is voor de één makkelijker dan voor de ander om ons plotseling Henk & Rita te noemen. Bij wie ligt nu het primaat over hoe we aangesproken worden?

Oom en tante

Beste Oom en tante,

De geadresseerde bepaalt de aanspreekvorm. Sommige ouders bepalen expliciet voor hun kinderen dat die een beleefdheidsvorm moeten gebruiken (en ‘u’ moeten zeggen), omdat ze niet willen dat hun kinderen elke volwassene automatisch met de voornaam en met ‘jij’ aanspreken. Het kan geen kwaad voor kinderen om te leren dat er gradaties in intimiteit zijn. Het is voor kinderen prettiger als er af en toe een volwassene hen uitnodigt om te tutoyeren dan wanneer een volwassene hen koeltjes verzoekt om beleefdheidsvormen te gebruiken.

Nu uw neven en nichten volwassen zijn, leggen de ouders voor de aanspreekkwestie geen gewicht meer in de schaal en staat niets u in de weg om de kinderen voor te stellen om het ‘oom en tante’ te vervangen door uw voornamen. Of die neven en nichten daarop ingaan hangt af van hoe vaak u met hen omgaat. Als u vaak contact met hen hebt, zal dat makkelijker zijn. Als u hen alleen af en toe ziet, zullen zij waarschijnlijk vasthouden aan de beleefdheidsvorm, zoals ze die gewend zijn. Dat is toch ook niet zo erg? Tenslotte wordt de familierelatie exact omschreven met het gebruik van ‘oom en tante’. Een tussenweg kan eruit bestaan dat ze u oom Henk en tante Rita blijven noemen, maar wel op uw verzoek ingaan om u in het vervolg te tutoyeren.