Beste Beatrijs,
Mijn man is diabetespatiënt en moet zichzelf regelmatig prikken om zijn bloedsuiker te controleren. Hij doet dit vaak aan tafel, vlak voor het eten. Een nicht van mij die af en toe bij ons logeert, zei tegen mij dat ze dat geprik aan tafel onsmakelijk vindt. Ons gezin is hier al zo aan gewend dat het eventueel onsmakelijke hiervan ons niet opvalt. Zal ik mijn man hierop wijzen of mag hij in zijn eigen huis zelf weten wat hij doet?
Een andere vraag betreft het snelle eten van mijn man. Hij propt zijn mond vol en blaast tegen het eten op z’n vork. Hij schrokt z’n eten naar binnen. Dit is een jarenlange ergernis. De kinderen (14 en 12) wijzen hem er ook af en toe, maar zonder resultaat. Ik heb al van alles geprobeerd: vriendelijk vragen, zuchtend, geïrriteerd, boos, maar niets helpt. Hebt u nog een suggestie?
Hap, slok, weg
Beste Hap, slok,
Bloedprikken is een bezigheid uit de categorie toilethandelingen, zoals ook nagels knippen, haren kammen, luiers verwisselen. Activiteiten die beter niet aan tafel kunnen plaatsvinden, omdat disgenoten de eetlust wordt benomen. Binnen de beslotenheid van uw gezin is er geen bezwaar (iedereen is er tenslotte aan gewend), maar met bezoekers erbij, kan uw man zich beter even terugtrekken. Maar of hij genegen zal zijn zich in die conventie te schikken lijkt twijfelachtig, gezien zijn gehechtheid aan een nog veel minder te vergoelijken etiquetteschending: zichzelf volproppen.
Aansporingen om rustiger aan te doen helpen niet. Uw man is kennelijk het hardleerse type. Volproppen is altijd en overal onbeleefd. Bovendien lijkt het me ook niet goed voor het bloedsuikerniveau – dan moet je toch regelmatig en rustig eten? U hebt al alles gedaan om hem tot kalmte te manen, maar het helpt niet. Probeer het eens over de medische boeg te gooien. Beroep u op een externe autoriteit: ‘De dokter zegt dat te snel eten slecht is voor de gezondheid. Te heet eten doorslikken verhoogt de kans op slokdarmkanker.’ Misschien dat dat indruk maakt, maar ik vrees van niet. Het kan uw man gewoon niets schelen.
Met verbazing heb ik uw mening over het prikken van een bloedsuiker aan tafel gelezen, waarin u dit een toilethandeling noemt die niet aan tafel thuis hoort. Ik heb al 35 jaar diabetes type 1 en spuit dus insuline. Ik doe dit altijd aan tafel, evenals het prikken van een bloedsuiker om de dosis te bepalen. Dit betekent 1 druppeltje bloed op een strookje opnemen en in een apparaatje doen. Ook als ik buitenshuis eet volg ik dit ritueel dat nu eenmaal bij het leven van een diabetespatiënt hoort. Een tafelgenoot die hier niet tegen kan, moet het hoofd maar even afwenden. Ik heb overigens nog nooit van iemand een opmerking hier over gekregen.
Ik ben daarom ook blij dat mijn kleindochter van nog geen twee jaar, als wij ergens aan tafel gaan, zegt: Oma p(r)ikken?
Bloed prikken is geen toilethandeling, maar een medische handeling. Net als een pilletje nemen voor het eten. Mijn dochter is nu 5,5, en ook haar prikken wij gewoon aan tafel. Ook het toedienen van insuline mbv de pomp doen we gewoon aan tafel. Ik het begin gingen we naar het toilet, maar het is er vaak koud, vuil, en druk. Het is niet fijn om mijn dochter op een WC bril weg te zetten, alle spullen op de grond van een WC hokje leggen, etc…