Beste Beatrijs,
De moeder van mijn vriend bemoeit zich voortdurend met ons. Voorbeeld: toen onlangs mijn oma overleed, besloten wij dat ik alleen naar de uitvaart zou gaan. Mijn vriend heeft mijn oma slechts tweemaal ontmoet, hij moet er een snipperdag voor opnemen en van mijn enorme familie kent hij maar een enkeling. Zijn moeder vond dit ongepast en adviseerde hem dringend met mij mee te gaan. Ander voorbeeld: we gaan binnenkort verhuizen. De zus van mijn vriend kreeg bij haar recente verhuizing een nieuwe vrieskist. Die zullen wij ook krijgen als cadeau voor het nieuwe huis. Mijn vriend heeft gezegd dat we al een vriezer hebben en dat er geen ruimte is voor een grotere. Maar dat vindt ze onzin. Ze geeft heel vaak spullen, waar we geen behoefte aan hebben. Mijn vriend heeft zich meerdere malen hiertegen uitgesproken, toch keert de ongewenste vrijgevigheid steeds terug.
Inmiddels heeft mijn vriend zo genoeg van de bemoeienis dat hij van plan is de telefoon niet meer op te nemen als hij ziet dat zij belt. Dit lijkt me averechts te werken, maar ik weet ook niet goed hoe we haar op afstand kunnen houden zonder de relatie ernstig te verstoren.
(Schoon)mama weet het beter
Beste (Schoon)mama weet het beter,
We willen liever een paar handdoekenrekjes!
Uw vriend moet (nog) duidelijker zijn tegen zijn moeder. Met zoiets als de begrafenis van uw oma moet het toch lukken dat hij zijn moeder uitlegt dat hij en u in goed overleg hebben besloten wat het beste is om te doen. Als zijn moeder erover doorgaat: ‘Ma, houd erover op! Bemoei je er niet mee! Er zijn goede redenen dat ik niet mee ga!’ Idem met die vrieskist. Er is niets onduidelijks aan ‘Mam, we hebben al een vrieskist waar we prima tevreden mee zijn. We willen geen nieuwe! Bovendien hebben we geen ruimte voor een grotere.’ Geef haar een uitweg. Probeer haar behulpzaamheid in een andere richting te kanaliseren: ‘Dank voor je aanbod, maar we willen geen nieuwe vrieskist! Aardig als je iets wil geven, maar dan willen we liever een magnetron of een paar handdoekenrekjes of een bijzettafeltje.’
De moeder van uw vriend is erg vasthoudend. Het is beter om nee tegen haar te zeggen dan de telefoon niet op te nemen. Natuurlijk kan uw vriend best af en toe niet opnemen, als zijn moeder belt en hij geen zin heeft in een gesprek met haar. Maar dat kan niet altijd. Hij wil toch niet breken met zijn moeder? De relatie met zijn moeder moet in stand blijven, maar zij moet leren om haar zoon los te laten en zich niet met de details van zijn dagelijks leven te bemoeien. De moeder kan dat alleen leren, als de zoon direct tegen haar zegt waar het op staat. Uw vriend moet oefenen met nee zeggen tegen zijn moeder, hij moet oefenen met voor zichzelf opkomen tegenover zijn moeder, hij moet oefenen in volwassen zijn.
Voor de vriezer is het probleem makkelijk opgelost: weiger de levering (zeg wel vooraf tegen moederlief dat je dit zult doen als ze hem toch tegen jullie wens in besteld). Een duidelijker “nee” kan niet.
Absoluut niet de moeder gaan negeren.
Mijn ex heeft dat gedaan (die was doodsbang om zijn moeder te kwetsen, maar had tegelijkertijd een ontzettende hekel aan het constante gebel en ge-moeder) en die moeder is eerst dagelijks lange mails gaan sturen en heeft toen uitgevonden dat ze míj gewoon altijd kon opbellen, omdat ik wél opnam. En als ik dan bij haar zoon was ‘of ik hem dan ook even kon geven.’ En zo niet ‘of ik dan toevallig wist waar hij was en wat hij deed en wanneer hij wel beschikbaar was.’
Zolang zij het gevoel heeft dat ze ook een plaatsje heeft (en dat zou ik duidelijk afbakenen als ze zo drammerig is) dan gaat het best en kan ze eens een onzinnig (klein) cadeau geven.
Maar als zij de overhand krijgt en gaat beslissen welke theedoeken je moet hebben of wanneer je haar een kleinkind moet schenken, dan moet de vriend bereid zijn om zijn moeder daarop aan te spreken. En niet vriendelijk verzoeken, echt duidelijk zijn. Het was op een bepaald moment echt ontzettend intimiderend om een schoonmoeder te hebben die mij uitgebreid ging vertellen hoe ik mijn leven moest leiden en naar welke winkels ik moest gaan en of ik wel/niet bij mijn vriend moest gaan zitten en wat ik voor hem moest koken.