Beste Beatrijs,
Ik zit in het tweede jaar van mijn studie informatiekunde. Ik vind mijn studie interessant en geniet volop van het studentenleven. Toch is het voor mij als vrouwelijke student niet altijd even makkelijk in deze mannenomgeving. Sommige medestudenten doen, vooral wanneer ze een paar biertjes op hebben, nogal vrouwvijandige uitspraken over (afwezige) anderen: ‘Daar moet een piemel in’ of ‘Die heeft een goede beurt nodig’ bijvoorbeeld. Dit gaat niet over mij, maar ik sta er dan wel bij. Ik schroom ervoor om een medestudent hierop aan te spreken, omdat ik bang ben voor reacties als: ‘Zo zie je maar dat vrouwen niets kunnen hebben’, maar tegelijk vind ik dit gedrag onacceptabel. Hoe moet ik hiermee omgaan? Moet een vrouw de figuur meteen aanspreken op zijn gedrag, riskeren het lachertje van de groep te worden en de sfeer te verpesten? Of kan ik het maar beter laten passeren?
Seksistische ongein
Beste Seksistische ongein,
Ik kan me voorstellen dat u ertegen opziet om een emmer ijswater over de vermeende lolligheid te gooien, maar ik raad u toch aan om grove, seksistische opmerkingen nooit te laten passeren. Hetzelfde geldt overigens voor mannen. Lach niet sullig mee, maar protesteer altijd. Het kan venijnig: ‘Met die rottige minipiemel van jou zeker!’ maar directheid heeft de voorkeur. Zeg ijzig tegen de grappenmaker: ‘Vind jij dit leuk?’ Als hij antwoordt: ‘Lachen, toch?’ of ‘Kom op, kun je niet tegen een grapje?’, vraagt u aan degene die naast hem staat: ‘Vind jij dit ook leuk?’ of tegen het hele groepje: ‘Vinden jullie dit allemaal leuk?’ Kans is groot dat er dan iemand u te hulp komt en zo dapper is om te zeggen dat vrouwvijandigheid helemaal niet grappig is. Misschien doen andere mensen ook hun zegje en komt het tot een discussie. Wanneer u altijd in het geweer komt, zullen uw medestudenten enig benul krijgen van de verachtelijkheid van dit soort taal. Meer bewustzijn van seksisme dempt mogelijk niet het opzettelijke, maar wel het onbedoelde seksisme.
In mijn studententijd en ook daarna regelmatig meegemaakt en bijna altijd lik op stuk gegeven.
Mijn ervaring is dan, dat je de reputatie hebt van: geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, vaak gezegd, maar dat het wel verschil maakt.
Respect is ook je deel, als je van je afbijt en vooral mannen laten het dan wel uit hun hoofd, zo is mijn ervaring. Het is een leerproces, maar als studente al bewust mee begonnen en steeds geroutineerder in geworden om mensen direct tegengas te geven.
Ik reageerde en reageer ook altijd in situaties als het aan anderen en niet aan mij is gericht,
maar als ik er getuige van ben, want niet-reageren is instemmen voor mij.
Ik zat in een klas met alleen maar mannelijke medestudenten. Mijn ervaring is, dat als je duidelijk aangeeft daar niet van gecharmeerd van te zijn, men hier rekening mee gaat houden. .
En leer maar voor je opkomen want in je toekomstige werkomgeving zul je dit ook tegenkomen.
Studenten hebben nu eenmaal andere omgangsvormen dan niet-studenten en dan is het ook nog wel afhankelijk van de vereniging, studie etc.
Het lijkt me niet zo zinvol om u druk te gaan maken om die wat grove omgangsvormen. Uit eigen ervaring weet ik dat het in de corpora bij de dames ook niet lichtzinnig aan toe gaat.
Waar u denk ik wel een punt heeft is het volgende: het publiek maakt uit. Tegen je clubgenoten zeg je andere dingen dan je werkgroepgenoten. Dat is dan ook waar ze fout gaan. Ze horen dat soort dingen niet te zeggen in uw gezelschap. Dáár zou ik ze op aan spreken. Een simpel: er zijn dames bij, of; zou je dat ook zeggen als je zus het kon horen oid zal duidelijk genoeg zijn.
Ik denk wel dat de boodschap: prima wat je zegt maar niet bij mij, beter aan komt dat het belerende: dat mag je eigenlijk niet zeggen.