Beste Beatrijs,
Binnen afzienbare tijd ga ik met pensioen. Bij de instelling waar ik werk wordt hier doorgaans uitgebreid aandacht aan besteed. Iedere keer wanneer ik bij zo’n afscheid van een collega aanwezig was, dacht ik: ‘Voor mij hoeft zoiets niet – ik vertrek te zijner tijd het liefst in stilte door de achterdeur.’ Mijn leidinggevende is echter van mening dat zo’n mijlpaal een duidelijke markering in de tijd moet krijgen. Is het mogelijk om ook zonder groots afscheid onbezorgd van je pensioen te gaan genieten?
Zonder fanfare
Beste Zonder fanfare,
Als u erop staat, kunt u natuurlijk nee zeggen tegen de gebruikelijke plichtplegingen. In laatste instantie beslist de vertrekkende persoon zelf en als u geen zin hebt om het protocol te volgen, hoeft dat niet. Maar ik raad u af om met de stille trom ervandoor te gaan. Bij mensen die ineens weg zijn zonder afscheid vraagt de omgeving zich altijd af wat er aan de hand is en waarom de routine niet gevolgd werd. Het zijn ook meestal mensen die op een of andere manier in disharmonie met hun werk verkeren die geen afscheid willen. Uw oud-collega’s zullen denken dat u problemen had met of op uw werk.
Als u in harmonie wil vertrekken, kunt u beter wél een officiële afscheidsgelegenheid houden. Niet alleen omdat het goed is om de mijlpaal als zodanig te markeren, maar ook omdat er vast en zeker collega’s zijn die u graag persoonlijk de hand willen schudden om afscheid te nemen. U doet hen tekort als u hun niet die gelegenheid biedt. Wel kunt u de bijeenkomst precies zo inrichten als u zelf wil. Het hoeft geen grootschalige aangelegenheid te zijn. U kunt alle poespas weigeren. Een simpel borreltje van 17 tot 19 uur is voldoende. U mag zelf bepalen wie er een toespraakje houdt en als er op uw werk de neiging bestaat om dat heel uitgebreid te doen, spreekt u van tevoren af: vijf minuten en niet langer. Als u geen cadeau wil, hoeft dat ook niet. Uw afscheid mag zo sober zijn als u wil, maar neem wel afscheid.
Een collega van me is twee jaar geleden met de stille trom vertrokken. Dat had ze wel al aangekondigd, maar niet verteld wanneer ze zou vertrekken; waarschijnlijk om een verrassingsspeech op die dag te voorkomen. Gevolg was dat we opeens een lege kamer zagen toen we langskwamen voor advies of een praatje. Dat was niet leuk.
Het vertrek met de stille trom viel haar achteraf zelf ook tegen en ze besloot daarom in te gaan op de uitnodiging voor een etentje ter ere van een andere collega. Het afscheid nemen daar deed ons allen goed: wij konden onze waardering voor haar uitspreken en zij had een prettige afronding van haar werkende leven.