Beste Beatrijs,
Sinds drie maanden ga ik om met een getrouwde man. In onze kennismakingsperiode betaalde hij alles als we uitgingen. Een paar weken geleden vond hij het nodig om mij de helft van een etentje te laten betalen, zonder hierover vooraf iets met mij afgesproken te hebben. Voelde niet fijn en ik voelde me ook voor het blok gezet. Ik ben nog lang niet zijn vriendin, al denkt hij daar iets anders over, en ik vind dan ook dat hij voorlopig onze uitstapjes (één keer per maand) moet blijven betalen. Ik wil nog veroverd worden en daar moet hij iets voor doen. Ik heb echter geen idee hoe dit in de toekomst moet gaan, als hij het echtelijk huis heeft verlaten en elders woont en dus meer tijd zal hebben om met mij iets te ondernemen. Hoe moet ik mij opstellen?
Minnares die niet wil dokken
Beste Minnares,
Na drie maanden vond uw minnaar dat jullie de restaurantrekening maar moesten delen. Tja, dat lijkt me een teken aan de wand. De romantiek verdwijnt zo wel heel snel onder tafel. De verhoudingen in zo’n geheime driehoek, als waar u deel van uitmaakt, liggen toch al scheef. De man heeft alles: twee vrouwen èn een gezinsleven. De minnares stelt haar lichaam ter beschikking op de uren dat het haar geliefde uitkomt en heeft verder weinig bijkomende gezelligheid. Een gratis warme maaltijd lijkt me dan wel het minste waar u aanspraak op mag maken. Plus natuurlijk een bontjas om het gemis aan warmte een beetje goed te maken.
Iets anders: als u zich nog lang niet ‘zijn vriendin’ voelt, waarom zou u dat dan eigenlijk nastreven? U maakt geen hopeloos verliefde indruk – u kent vast de nadelen van een relatie met een getrouwde man. Om te beginnen is de kans levensgroot dat hij helemaal niet van zijn vrouw gaat scheiden, bijvoorbeeld omdat het hem allemaal te duur is. Deze man is op de penning en bovendien onbetrouwbaar, want hij bedriegt zijn vrouw. Wat moet u met zo iemand? Kunt u niets beters krijgen? Maak u uit de voeten in plaats van stompzinnige machtsstrijdjes over 50 euro te voeren. Ga met andere vrienden eten en deel met hen de rekening. Laat uzelf veroveren door een ongebonden man – die lopen er ook rond.
Ik hou het kort. In de krant van 15 maart las ik over de dame die er moeite mee had om de helft van het diner met haar getrouwde minnaar te betalen. Ik begrijp uit uw reactie dat u tot de nadelen van een relatie met een getrouwde man niet rekent, dat de minnares meewerkt aan en dus medeverantwoordelijk is voor een leven in onwaarachtigheid. Op de gezinsellende kan men wachten. Ik ben er verbijsterd over dat u tot moderne manieren rekent dat liefde verwordt tot “veroveren” en “iets beters krijgen”. Mijn hemel, wat een armoe. Ik hoop dat u zich af gaat vragen waar u in godsnaam mee bezig bent, en wens u het beste.
Een oma die bijdraagt aan de opvoeding van haar kleinzoon en dat joch daarin een pak op de billen geeft, krijgt van u de wind van voren. Terwijl een minnares (die niet wil dokken) die bijdraagt aan de verwoesting van een huwelijk, een bontjas verdient, als we u mogen geloven. Wat zijn dit voor moderne manieren?