Beste Beatrijs,
Ik (man van 54) was laatst met een oude vriend bij een blues-concert, waar hij voortdurend op zijn smartphone aan het kijken was, zoals hij trouwens altijd doet de laatste tijd. Na afloop maakte ik daar een lichtelijk chagrijnige opmerking over, waar hij verbouwereerd op reageerde. Hij begreep niet wat hij verkeerd had gedaan. Dit zou niet zo’n punt zijn, ware het niet dat wij plannen hebben voor een stedentripje samen. Daar zie ik nu tegen op. Ik vraag me af of deze vriendschap nog houdbaar is of vindt u dat ik onredelijk ben, omdat de smartphone er gewoon bij hoort tegenwoordig?
Over het hoofd gezien
Beste Over het hoofd gezien,
Iemand die de hele tijd met zijn smartphone bezig is (zelfs onder concerten) is geen prettig gezelschap. Dat geldt zowel voor partners/ geliefden als voor gewone vrienden/ vriendinnen. Als er een afspraak is voor een gezamenlijke tijdbesteding (eindje wandelen, samen een hapje eten, film- of concertbezoek) is het idee dat je aandacht aan elkaar besteedt, met elkaar praat of dezelfde dingen beleeft. Die aandacht kan doorkruist worden door een binnenkomend telefoontje of appje, maar de regel is om dat zo snel mogelijk af te handelen. Tijdens een gemeenschappelijke activiteit is het onbeleefd om urenlang spelletjes te spelen op je telefoontje of rond te hangen op de sociale media.
Over het vanzelfsprekende zou niet hoeven te worden onderhandeld.
Toen uw vriend onafgebroken zijn smartphone bediende tijdens dat concert, liet hij blijken dat virtuele genoegens voor hem interessanter waren dan samen met u iets meemaken. Hij reduceerde u tot decorstuk in zijn privé belevenissen. Te vrezen valt dat het er op dat stedentripje niet anders aan toe zal gaan. U staat samen op de Eiffeltoren of u kijkt uit over de schöne blaue Donau en uw vriend zit op zijn smartphone te tikken en te klikken. Gezellig, hoor, zo’n vakantie. Niet dus! Het is voorstelbaar dat het vooruitzicht om afspraken te moeten maken met uw vriend over de intensiteit van zijn smartphonegebruik op reis u bij voorbaat de lust in de vakantie ontneemt. Over het vanzelfsprekende zou niet hoeven te worden onderhandeld.
Voor een stedentripje lijkt hij ongeschikt. De vriendschap opzeggen is wat rigoureus. Ga voortaan met hem roeien of fietsen en zoek iemand anders om mee op vakantie te gaan. Iemand die zich wat meer openstelt voor de wereld die hij om zich heen kan zien, horen, voelen en ruiken.
Met de komst van de mobiele telefoon is dit de terreur van deze tijd. Ik heb zelf zoiets in een restaurant meegemaakt – een jaartje of 10 geleden in Den Haag – met een oude jeugdvriend van vroeger. Hij bleef ook maar bellen, in een restaurant, met anderen. Breken/ gebrouilleerd raken met “ras-egoïsten” is vaak de enige optie, anders blijf je jezelf ergeren. Maar leuk is het natuurlijk niet.
Als ik ergens ben iemand die de hele tijd met zijn/haar telefoon bezig is dan pas ik mijn eigenlijk telefoon en stuur ik een sms/appje: “Wil je nog een cola?” of “Heb je zin om dit weekend langs te komen voor een kop thee?”
De reacties verschillen per persoon, maar de boodschap is duidelijk: je bent hier met mij, en je zit alleen maar op je telefoon te kijken. Aan de ontvanger de keuze om sorry te zeggen, telefoon weg te leggen en gezellig te doen, of om de boodschap te negeren/boos te worden. Dan is het meteen de laatste afspraak.