Beste Beatrijs,
Mijn ouders zijn al tien jaar gescheiden, maar nog steeds levert dit rond de kerstperiode problemen op. Inmiddels heb ik, vrouw van 25, ook een vriend. Zowel mijn vader als mijn moeder wil per se dat de kinderen met aanhang op eerste kerstdag komen. De tweede kerstdag is het volgens hen ‘niet echt kerst meer’. Als ik vraag of ik een andere dag kan komen, levert dit gewonde reacties op: ‘O, dan vier je het toch lekker met je vader!’ Een compromis zoals het ene jaar bij vader en het andere bij moeder Kerst vieren werkt niet, omdat ze zich gekwetst blijven voelen. Hoe kan ik dit oplossen?
Vechten over Kerstmis
Beste Vechten over Kerstmis,
Uw ouders gedragen zich kinderachtig en bezitterig. Houd op om nog langer rekening met hen te houden en u verantwoordelijk te voelen voor hun zogenaamde kerstgeluk. Maak in samenspraak met uw vriend uw eigen kerstplannen, geheel los van wat uw ouders willen. Als u bedenkt om samen of met een paar vrienden erbij thuis te zitten of naar een fijn warm land af te reizen, doe dat dan vooral. Laat u niet weerhouden door veeleisende ouders die zich beledigd voelen om niks.
Richt de kerstdagen in, zoals het u het beste uitkomt. Misschien hebben de ouders van uw vriend wel een kerstdiner in de aanbieding. Kies voor de overblijvende dag een van uw ouders voor een kerstbezoekje, desnoods zonder eten. De andere ouder vist dan achter het net, maar die komt een andere keer wel weer aan de beurt. Misschien kunt u even langs op Nieuwjaarsdag of op een andere willekeurige avond tijdens de kerstperiode. Ouders die zich zo hebben ingegraven kunt u het toch niet naar de zin maken. De enige uitweg is dan om te doen waar u zelf zin in hebt. U hoeft het probleem van hun ouders niet voor hen op te lossen.
Ik zou tegen beide ouders zeggen: jullie dwingen ons in een loyaliteitskwestie en dat moet je niet doen. Een scheiding heeft de kinderen tenslotte al genoeg sores bezorgd. Wij gaan graag met jullie beiden goed om en komen dan ook graag bij beiden voor een gezellige avond. Welke van de dagen dat is maakt niet uit. Het gaat om het weerzien, hoe dat op de kalender uitkomt is een onbenullige formaliteit.
Dat gezegd hebbende; volwassenen die dingen roepen als ‘O, dan vier je het toch lekker met je vader!’, vind ik ook een reden om met kerst lekker een eigen plan te trekken. Als je niet even je eigen besognes en wrok in kunt slikken verdien je het ook niet. Wat dat betreft vergelijkbaar met gescheiden ouders op een een trouwerij: je gedraagt je maar even.
Hier was hetzelfde probleem, al kwamen de ouders er niet zo openlijk voor uit. Mijn partner en ik hebben het om zeep geholpen door zelf alle partijen uit te nodigen op Eerste Kerstdag. Als ze ons gezin wilden zien met Kerst, dan konden ze aanschuiven en hadden ze zich te gedragen. Het eerste jaar zat alleen moeder met partner er, het tweede jaar ook vader met partner en nu na het derde jaar begon het zowaar gezellig te voelen. Schoonfamilie en kinderen zijn wel essentieel als bliksemafleider.
Het is niet altijd een kwestie van ‘je gedragen’. Ik vind het, 11 jaar na de scheiding nog steeds moeilijk om ergens te zijn waar mijn ex ook is. Ik klap dicht en voel me heel erg ongemakkelijk. Ik zal nooit eisen dat mijn ex ergens wegblijft, ik blijf gewoon zelf weg. Gelukkig heb ik niet dat dwangmatige rondom kerstmis. Er zijn gelukkig nog 362 andere dagen in het jaar waarop we een gezellig samenzijn kunnen afspreken.
Ongelooflijk om je kind op deze manier probleemeigenaar van je eigen scheiding te laten worden! Grow up.