Beste Beatrijs,
Af en toe vraagt een vriendin (meer een kennis dan een vriendin) of ik op haar hond wil passen. Een weekend, een kleine week of een dag en een nacht. Zij vraagt me dat per telefoon of komt aan de deur. Dan overvalt het mij en dan zeg ik ja. Ik woon alleen, ben dol op dieren en het is een lieve, rustige hond. Wat mij dwars zit, is dat zij krenterig is met bedankjes. De laatste keer werd ik bedankt met een mailtje dat uit één woord (bedankt!) bestond. Verder niets. Andere keren hele knullige cadeautjes. Ik voel me dan toch een beetje gebruikt. Als ik iemand help die het niet breed heeft, hoef ik er niets voor terug te krijgen, maar zij heeft een luxe manier van leven. Een andere vriendin zei dat ik gewoon nee moet zeggen de volgende keer, maar ik heb nooit zo snel een smoes klaar. En dan zeg ik toch weer ja, zodat zij lekker een weekend weg kan of meedoen aan een tennistoernooi.
Altijd ja zeggen
Beste Altijd ja zeggen,
Ach ja, die bedankjes. U voelt zich enigszins gebruikt door uw kennis, omdat zij u regelmatig als hondenoppas vraagt, terwijl ze niet erg scheutig is met haar waardering voor uw diensten, althans u vindt haar cadeautjes beneden de maat. Complicerende factor is dat zij rijk is, dus zich best een beter cadeautje kan permitteren. Maar u vindt de hond wel leuk en u vindt het op zichzelf niet vervelend om voor hem te zorgen. Het is meer het idee dat u altijd voor deze kennis klaar moet staan dat u dwars zit.
Ik zou zeggen: vergeet de cadeautjes, want zo belangrijk zijn die niet en daar doet u het uiteindelijk niet voor. Verkeerde cadeautjes zijn als gespreksonderwerp nog waardelozer dan het verkeerde cadeautje zelf. Het is lastig om daar sturende opmerkingen over te maken. U kunt wel iets doen aan uw gevoel dat u door haar gebruikt wordt. Zeg alleen ja tegen haar, wanneer het oppassen u werkelijk uitkomt. U schrijft dat u zich overvallen voelt, wanneer zij belt of aan de deur staat met de vraag of de hond mag komen. Maar u kunt zich hier mentaal op voorbereiden. Zodra zij contact opneemt, weet u eigenlijk al waarom. U hoeft zich dus niet overvallen te voelen. Als de vraag komt, kunt u rustig in uw agenda kijken en ter plekke bepalen of het wel of niet uitkomt. En bij de geringste aarzeling zegt u: ‘Nee, sorry deze dag/ dit weekend komt slecht uit.’ Een reden geven hoeft niet eens. Ook als u een keer geen zin hebt, kunt u vriendelijk zeggen dat het helaas niet uitkomt.
Onthoud dat uw kennis die met haar hond leurt de vragende partij is, terwijl u degene bent die ja of nee kan zeggen. De macht ligt in feite bij u en zij bouwt een schuld op bij u. Als het goed is, bedenkt zij op een gegeven moment dat het handiger is om een keer per jaar iets moois te geven dan elke keer een frutseltje.
Ik breng mijn hond af en toe een dagje bij een dame die een hondenuitlaatservice runt. Die vraagt 11,50 per dag en met overnachting 14,50. In de weekenden en of feestdagen rekent ze een toeslag van 6 euro per dag. Nu snap ik dat dit commercieel is en dat zij altijd te duur is als de buurvrouw of een kennis dit doet. Maar als uw kennis regelmatig een beroep op u doet zou u daar best een vergoeding voor kunnen vragen. Dat lijkt mij niet meer als redelijk. Als u regelmatig op kinderen van kennissen zou passen zou u daar ook een vergoeding voor krijgen. Ik zou haar dit voorleggen en als zij dat niet wil dan kan ze beter op zoek gaan naar een andere gratis oppas.