Geen chemie meer

Beste Beatrijs,

Mijn vrouw (41) en ik (44) hebben al 25 jaar een relatie en zijn ruim 20 jaar getrouwd. Dit voorjaar begon zij zich van mij te verwijderen. Zij streefde altijd perfectie na en nu bleek alles toch wat minder perfect te zijn. Ik was niet goed in staat om deze gevoelens bij haar op te vangen, hoewel ik veel van haar houd. Ik dacht dat zij een ‘gewone dip’ had.

In de zomer zei zij dat het beter was als wij in vriendschap uit elkaar zouden gaan. Er bestond volgens haar tussen ons geen chemie meer, we leken meer broer en zus. Ik ervoer dat echter nooit zo en wist me geen raad met haar opmerkingen. Ze vroeg zich af of zij mij nog wel gelukkig kon maken en had het gevoel dat zij in het leven nog veel meer zou kunnen. Dit wilde zij gaan ontplooien (boetseren, reiki). Uiteindelijk bleek zij verliefd op een man van vijftig. Ik heb haar daarna impulsief het huis uitgestuurd.

Naast mijn drukke baan heb ik het huishouden op mij genomen. Het gaat gelukig heel goed en de kinderen (we hebben er twee in de tienerleeftijd) hebben weer rust en stabiliteit gekregen, maar ook veel verdriet. Zij wil binnenkort met een scheidingsprocedure beginnen. Ik zelf wil dit nog niet, omdat ik toch nog veel van haar houd en ik het ook voor de kinderen verschrikkelijk vind. Het liefste zou ik onze relatie die echt niet slecht was nog een kans willen geven. Moet ik nu al proberen een nieuw leven te gaan opbouwen of kan ik beter wachten en hopen dat zij tot inkeer komt?

Mijn vrouw is ervandoor

Beste Mijn vrouw,

Het is heel erg dat uw vrouw zich ineens aan een ander verslingert en wil gaan scheiden. Vooral irritant is dat zij haar onvrede een tijdlang heeft proberen te verkopen onder het mom van boetseren en reiki, terwijl ze gewoon een minnaar had. Tegelijk begrijp ik wel waar ze mee bezig is. Zij is al sinds haar zestiende met u samen. Zij heeft nooit een andere man bemind dan u. In deze tijd van voorhuwelijkse promiscuïteit kan ze allicht het gevoel krijgen iets gemist te hebben. Zij spreekt van een broer/zus verhouding. Voor u geldt dat niet, want u wil best nog wel met haar naar bed, maar wat zij zoekt is seksuele passie. Die ontbreekt na 25 jaar. Getrouwden-seks is anders dan verse-geliefden-seks. Het is de vraag of deze minnaar zich ook tot levenspartner ontpopt, als de charme van het onbekende er eenmaal vanaf is.

Stel de beslissing tot echtscheiding uit. Laat uw vrouw haar seksuele lusten maar botvieren met die minnaar. Dat duurt wie weet een jaar of wat, en dan wordt die nieuwe verhouding ook huiselijk. Er is een kans dat ze dan weer bij zinnen komt en denkt: ‘Moet ik de rest van mijn leven rondhangen met iemand die niet de vader van mijn kinderen is?’ En misschien komt ze dan weer terug. Ik weet niet of u het kunt verdragen dat uw vrouw zo lang buitenboord is. Het is een gevaarlijke situatie, want niets staat u in de weg om zelf ook weer eens rond te kijken. Maar het zou wel heel sympathiek en edelmoedig van u zijn als u het uw vrouw gunt om een tijdje buiten te spelen (zolang ze maar ophoudt met dat gezeur over ontplooiing). Stel voor uzelf een limiet vast, bijvoorbeeld zes maanden of een jaar. Nooit te snel een scheiding erdoorheen jassen.