Beste Beatrijs,
Mijn schoonouders hebben twee joekels van honden (Leonbergers). Eén hebben ze al jaren en is lief. De ander die ze vorig jaar uit het asiel hebben gehaald, is nauwelijks mensen gewend en mag alleen mondjesmaat geaaid worden. Wij hebben een dochtertje van acht maanden en we zijn bang voor ongelukken met de hond. Mijn schoonouders gaan erg laconiek met de situatie om en wuiven onze bedenkingen weg als belachelijk en overdreven. Mijn man en ik gaan inmiddels niet graag meer bij hen op bezoek. En ons kind daar laten logeren durf ik al helemaal niet. Hebt u advies voor ons?
Enge hond
Beste Enge hond,
Ouders stellen zelf de regels voor een veilige omgeving voor uw kind en als u geen zin hebt om uw kind bloot te stellen aan een onbetrouwbare hond, dan moet u dat vooral niet doen. Blijf voortdurend alert als u bij uw schoonouders op bezoek bent. Het zal niet lang meer duren of uw kind is toe aan over de grond kruipen en ze zal onverhoedse bewegingen maken. Ik raad u aan uw schoonouders te vragen of ze de hond voor de duur van uw bezoek in een andere ruimte willen opsluiten. Als ze hiertoe niet bereid zijn, gaat u niet bij hen op bezoek. Schoonouders kunnen kiezen wat ze belangrijker vinden: hun kleinkind of de hond in de huiskamer. Logeren lijkt er vooralsnog helemaal niet in te zitten. Misschien over een jaar of tien, als u uw kind genoeg kunt vertrouwen om zelf afstand te houden van gevaarlijke honden.
Ik was als kind altijd bang voor de hond van mijn oma. Behalve als we ermee gingen wandelen, maar van dichtbij was hij te groot.
Mijn oma zette daarom altijd de hond apart in een kamer, met een scherm voor de deuropening.
Ik kon dan gewoon spelen, soms werd ik even opgetild om de hond te kunnen zien en naderhand liep ik mee met het uitlaten van de hond.
Toen ik na een tijdje groter was, werd het scherm een hekje of werd de hond in de mand gezet en moest daar blijven. (Nu was dat ook geen Leonberger, maar een Engelse Setter)
En toen ik ‘even groot was als de hond’ durfde ik gewoon met de hond in de kamer te zitten en te spelen. Toen was ik waarschijnlijk een jaar of 5-6.
Dus ik zou zeggen..doe hetzelfde als mijn ouders en oma. De hond apart en tussendoor even contact leggen, door te zwaaien of te zeggen; ‘Kijk, daar is de hond! Wat is hij groot he? Mooie oren heeft hij ook..’ en dat tot ze een jaar of 5 is.