Beste Beatrijs,
Sinds een half jaar geef ik privé-kookles aan een weduwnaar. Een vriendelijke, bescheiden man, die nog erg vast zit aan zijn overleden vrouw. Het gaat hem niet zozeer om de kookles, maar meer om de gezelligheid en een luisterend oor. Hij ziet mij inmiddels als een vriendin en verlengstuk van zijn overleden vrouw. Ik zelf ervaar dat niet zo en wil het graag zakelijk houden. We zijn samen uit eten geweest en dat wil hij vaker doen. Wegens fysieke ongemakken kon ik even niet komen koken, waarop hij mailde dat hij graag op ziekenbezoek wilde komen. Ik heb geen zin in intiemere betrekkingen, maar weet niet hoe ik dat tegen hem moet zeggen zonder hem te kwetsen.
Alleen kookles
Beste Alleen kookles,
Deze man wil een zakelijke relatie ombuigen in een vriendschappelijke, misschien zelfs wel een romantische verhouding. U hebt daar geen zin in, dus dan is duidelijkheid het beste. Uzelf op de vlakte houden met smoesjes is op den duur kwetsender. Zeg tegen hem: ‘Sorry, Ferdinand, ik zie ons contact als een puur zakelijke overeenkomst en ik heb geen behoefte om het persoonlijker te maken. Ik ben er voor de techniek van haché en coq au vin.’ Als u vermoedt dat hij überhaupt niet in leren koken is geïnteresseerd, maar dat het hem vooral om vrouwelijk gezelschap en een luisterend oor is te doen, kunt u beter helemaal met de kookles ophouden en het contact verbreken. Het heeft geen zin om door te modderen op ongelijke voet met een onderwijsverhouding als dekmantel.
Ik mis nog het feit dat het wellicht niet heel verstanding was om met deze weduwnaar uit eten te gaan. De aanleiding was waarschijnlijk onschuldig maar u heeft daarmee onbedoeld wel de indruk gewekt ook privé in deze weduwnaar geinteresseerd te zijn.