Beste Beatrijs,
Op feestjes en recepties overkomt het mij (vrouw, 49 jaar) regelmatig dat mensen vragen: ‘Wat ben je stil, vind je het wel leuk?’ Misschien ben ik wat ingetogener dan de gemiddelde feestganger, maar ik praat wel graag met anderen. Ik drink geen alcohol en houd daardoor de hele avond dezelfde uitstraling, terwijl de meeste anderen steeds losser worden. De vraag waarom ik stil ben, vind ik vervelend. Soms praat ik er wat om heen of maak ik een grapje dat ik een stille genieter ben, maar het liefst zou ik zeggen: ‘Ik was juist vrolijk, maar nu niet meer want ik vind dit een rotvraag.’ Wat is een goede reactie?
Geen feestbeest
Beste Geen feestbeest,
Uitgesproken in een context van roezig feestgeruis kan zo’n vraag de stemming grondig bederven. Niemand is verplicht om uit z’n dak te gaan. Verlegen kinderen krijgen wel eens te horen: ‘Heb je je tong verloren?’ Neutraal of chagrijnig ogende vrouwen krijgen (van mannen) de opmerking ‘Kijk toch eens wat vrolijker!’ te verduren. Allemaal even irritant als buiten de orde. Als u in een strijdlustige stemming bent, kunt u de impliciete agressie terugkaatsen: ‘Wat een rare opmerking!’ Wanneer u het ietsje zwaarder wil aanzetten, zegt u: ‘Heb je er last van?’ Maar waarom zou u in discussie gaan? Gooi deze faux pas op het conto van dronkenschap en neem de moeite niet van een reactie. Mensen die boven hun theewater zijn kramen wel vaker zogenaamd indringende flauwekul uit. Negeer de stekel en maak u onmiddellijk uit de voeten: ‘Sorry, ik zie iemand anders die ik nodig moet spreken, doei!’
Hele goede reactie van Beatrijs. Toen ik een puber was van 14 jaar werd er ook altijd gezegd dat ze mij de hele avond niet hebben gehoord. Nu ik ouder ben geworden wordt er gezegd dat ik te veel praat. Ook daar kom ik op terug. Iedereen moet je ook maar nemen zoals je bent. Feestje of niet. Degene die denken populair te zijn met hun praatjes, prik daar alsjeblieft doorheen. Jij ben Jij en zo niet, dan zoeken ze het maar uit.
Een hele discussie over ingetogen genieten is natuurlijk faux pas, maar een simpele vraag is toch compleet onschuldig? Tenzij het intieme kennissen betreft laat een gemoedstoestand zich niet makkelijk raden en bij velen is stil gedrag wel degelijk een teken van verveling of ongemak. Een simpel “ja hoor, ik chill/doe rustig/vermaak me prima” volstaat en zou ook de natuurlijke reactie moeten zijn als er echt niets aan de hand is.
@Rob: de vraag zelf gaat uit van het negatieve. “Wat ben je stil” is zeker geen aardige opmerking. Je zou beter kunnen proberen een praatje te maken dan iemand wijzen op zijn karakter of gemoedstoestand te wijzen. Als je een dergelijke vraag vaak krijgt, begrijp ik wel dat je iemand erop wil wijzen dat die vraag ongepast is. Maar zoals Beatrijs zegt in haar slotzinnen, zou ik zo’n opmerking langs me heen laten gaan en me er niet veel van aantrekken.
Er bestaan introverte mensen en extraverte mensen. De briefschrijfster behoort klaarblijkelijk tot het introverte soort: de stille genieters die vanaf de zijlijn een feestje meemaken.
Extraverte mensen zijn nu eenmaal in de meerderheid en hun manier van doen ook min of meer de norm in onze maatschappij; iemand die stil is, liever thuis blijft met een boek en een kop thee binnen handbereik, daar moet wel wat mis mee zijn.
Lieve briefschrijfster, u zit gewoon aan de introverte kant van het menselijk spectrum. Bliijf alstublieft uw rustige zelf – het antwoord op zo’n opmerking dat u in uzelf voelt maar niet durft uit te spreken, zou u misschien eens wel moeten uitspreken. Het is toch niet aan u de vraagsteller te sparen? Nu blijft u maar glimlachen, terwijl u naderhand steeds met een vervelend gevoel blijft zitten.