Een heilig kaartavondje

Beste Beatrijs,

Sinds ruim twee jaar heb ik een latrelatie met een 57-jarige man. Elke zondagavond van 8 tot 12 uur heeft hij een kaartavondje met zijn broer, zwager en een huisvriend van de familie. Dit doen ze al ‘honderd jaar’ afwisselend bij de deelnemers thuis. De vrouwen van de drie andere kaarters staan helemaal achter de traditie. Zelf vind ik het vervelend om elke zondag het gevoel te hebben dat er nog iets moet. Ik zou graag samen helemaal vrij zijn. Elke zondag zorg ik dat het avondeten op tijd klaar is, zodat hij weg kan. Als er eens een concert of iets dergelijks is op de zondagavond en ik vraag hem mee, zegt hij nee. Voor compromissen staat hij niet open: bijvoorbeeld om de week kaarten, niet in de schoolvakanties, uitwijken naar een doordeweekse avond, niet op feestdagen zoals Eerste Paasdag of Eerste Kerstdag. Er is bij hem geen ruimte om dit te bespreken. Het is niet zo dat ik mezelf niet kan vermaken op zondag. Ik heb een tijd geprobeerd om er blij mee te zijn dat hij niet voetbalt in het weekend, want dat kost nog veel meer tijd. Maar voetballers hebben winterstops en schoolvakanties. Ben ik een zeur en moet ik hem hierin vrijlaten?

Honderd jaar kaarten

Beste Honderd jaar kaarten,

Het lukt me niet om met u mee te denken. Ik zie het probleem niet. Om te beginnen hebt u een latrelatie (dan zit men elkaar gewoonlijk niet op de nek), maar zelfs als u met hem zou samenwonen, gaat het om zo’n onschuldige hobby dat bemoeienis van uw kant niet aan de orde is. Door uw vriend telkens te vragen ‘of het niet wat minder kan’ en aan te dringen op uitzonderingen op zijn routine lijkt het wel of u hem z’n pleziertje misgunt.

Zijn kaartavondje staat in stenen tafelen gebeiteld. Elke zondagavond, 52 keer per jaar, is het raak. Voor u lijkt me dat heel handig. U weet dat u nooit en te nimmer op de zondagavond op uw vriend kunt rekenen voor wat dan ook. Hij is dan domweg niet beschikbaar. Waarom vindt u dat zo erg? Er blijven nog zes andere avonden per week over om wel samen iets te doen. Zondagavond is blanco in uw agenda en als u zichzelf niet kunt amuseren in zijn huis,  kunt u in uw eigen huis gaan zitten of iets met andere mensen afspreken. Als u geen zin hebt om op zondag voor hem te koken, dan doet u dat niet.

Het heeft wel iets, zo’n standvastige toewijding van uw vriend aan z’n hobby, aan z’n kaartmaatjes en aan de zondagavond. Kennelijk vormt het clubje een pijler onder zijn bestaan. Het ontgaat me waarom u zich als partner daardoor tekortgedaan zou voelen. En als Kerstmis toevallig op zondag valt? Nodig dan de hele kaartclub met hun vrouwen uit om te komen eten. Na de maaltijd kunnen de heren aan de eettafel aan de slag met hun kaartspel, terwijl u de rest van de avond genoeglijk in de zitkamer met de dames kunt doorbrengen.