Moeder wil niet verhuizen

Beste Beatrijs,

Mijn moeder (weduwe, 78 jaar) woont in een dorp op 40 km afstand van de stad waar mijn zus en ik wonen. We zouden graag zien dat ze hier naartoe verhuisde, zodat we voor haar kunnen zorgen, als ze hulpbehoevend wordt. Ook zouden de kleinkinderen makkelijk even bij oma langs kunnen gaan. We hebben hier in de buurt prachtige seniorenappartementen, maar mijn moeder weigert categorisch hierheen te komen. Ze leidt een actief leven en heeft in het dorp volop sociale contacten. Ik snap dat ze die niet op wil geven, maar dat hoeft ook niet. Ze rijdt nog auto en kan gratis met de bus reizen. Dan kost het haar wel ruim een uur om in het dorp te komen, maar ze heeft toch alle tijd aan zichzelf en het is een mooie busrit.

Als dat later nodig is, kunnen mijn zus en ik om beurten, voor ons werk begint, langskomen om haar te wassen en aan te kleden, ’s middags een warme maaltijd brengen en ’s avonds haar naar bed helpen. Als ze in het dorp blijft wonen is dat voor ons niet te doen.  Ik wil met alle liefde voor haar zorgen, maar ik moet wel de mogelijkheid daartoe hebben. Ik vind mijn moeders houding kortzichtig en behoorlijk egocentrisch. Ik vermoed dat mijn moeder erop gokt dat we toch wel naar haar toe zullen komen om haar te verzorgen, maar omdat mijn zus geen auto heeft, zou het leeuwendeel van de zorg op mij neerkomen. Mag ik verwachten dat mijn moeder mij ook tegemoet komt?

Niet alles van een kant

Beste Niet alles van een kant,

Ik begrijp uw zorg voor de toekomst. Toch zou ik u afraden om druk uit te oefenen op uw moeder om te verhuizen. Uw moeder wil helemaal niet naar de stad! Zolang zij plezier schept in haar huidige leven en het prima kan bolwerken, is er geen reden om haar te laten verkassen naar een omgeving die haar niet aanlokt. Verhuizen geeft stress en voor senioren is het moeilijk om nieuwe routines op te bouwen en nieuwe contacten te leggen. Uw moeder heeft geen zin in heen en weer gereis om mensen te spreken die nu onder handbereik zijn. En terecht. Zolang alles marcheert, marcheert het, en wie weet hoe lang zij nog gevrijwaard blijft van slopende ouderdomskwalen.

U vindt uw moeder kortzichtig en egoïstisch, omdat zij alleen haar eigen (korte-termijn) belang in het oog houdt en geen rekening houdt met het belang van u en uw zus als (toekomstige) mantelzorgers. Maar u hoeft die verantwoordelijkheid niet naar u toe te trekken! Voor nu en voor de toekomst geldt: u kunt niet meer doen dan wat er binnen uw mogelijkheden ligt. Ja, de participatiemaatschappij eist steeds meer inzet voor behoeftige familieleden, maar het zal niet zo ver komen dat van volwassen kinderen wordt gevraagd om twee keer per dag vanuit een andere stad aan te komen zetten om hun oude moeder uit en in bed te helpen. Ook in kleine dorpen bestaat reguliere thuiszorg en zijn er netwerken van vrijwilligers die voor hoogbejaarden worden ingezet. Als uw moeder op dit moment volop sociale contacten en activiteiten in het dorp heeft, is zij daar gevestigd genoeg om niet te zijner tijd in eenzaamheid en hulpbehoevendheid te verkommeren. Bovendien kunnen heel veel diensten ook met geld worden ingekocht.

Als de nood aan de man komt, kunt u haar altijd nog naar de stad verslepen. Maar voorlopig stelt uw moeder prijs op een zelfstandig leven met haar eigen besognes in haar vertrouwde leefomgeving en wil ze niet afhankelijk van haar kinderen zijn. Gun haar dat en grijp pas in, wanneer de actuele situatie daar om vraagt.