Beste Beatrijs,
Onlangs was ik met een vrijwilligersgroep van de kerk bij een moslimfamilie over de vloer om daar een dagje te helpen klussen. We werden heel hartelijk ontvangen en de vrouw des huizes deed in haar gebrekkig Nederlands haar best de overeenkomsten tussen moslims en christenen te benadrukken. Toen we het klussen onderbraken voor de lunch met allerlei lekkernijen, wilde iemand van ons clubje graag bidden. Dat heeft ze ook gedaan en enkele groepsleden deden mee. Ik voelde me behoorlijk opgelaten, omdat moslims er andere gebedsmomenten op nahouden en door ons uitgesloten werden. Hadden we het bidden niet beter achterwege kunnen laten?
Een onbeleefd gebed?
Beste Een onbeleefd gebed,
Als de leden van uw klusgroepje gewend zijn om te bidden voor het eten, moeten ze dat vooral doen. Dat kan overal, dus ook in het huis van moslims. Er was tenslotte ook niets op tegen geweest, wanneer de bewoners van dat huis zich gedurende het klussen op een of ander moment hadden teruggetrokken voor hun eigen gebed. Iedereen kan zich gewoon houden aan zijn of haar eigen gebedsrituelen, omdat niemand een ander daarmee last bezorgt. Verschillende cultureel/religieuze groepen hechten aan hun eigen symbolen en rituelen. Iedereen het zijne gunnen is een wezenlijk onderdeel van wederzijdse acceptatie. Het is onbeleefd om aanstoot te nemen aan andermans religieuze expressie, waaruit volgt dat de angst om zelf aanstoot te geven met een onschuldig religieus ritueel overbodig is.
0 reacties
Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.